ἀκούω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀκούω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀκούω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀκούω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀκούω you have here. The definition of the word ἀκούω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀκούω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: ακούω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *akouhō, from Proto-Indo-European *h₂ḱh₂owsyéti, and cognate with English hear, hark and harken. In this word, the diphthong ου (ou) is genuine (see spurious diphthong on Wikipedia for an explanation).

Pronunciation

 

Verb

ᾰ̓κούω • (akoúō)

  1. (transitive) to hear
  2. (transitive) to hear about, learn
  3. (transitive) to listen, pay attention to, heed
    Ἄκουε τοῦ διδασκάλου!
    Ákoue toû didaskálou!
    Listen to the teacher!
    Νῦν δὲ ἄκουσόν μου!
    Nûn dè ákousón mou!
    Now listen to me!
  4. (transitive) to understand
  5. (transitive) to obey
  6. (passive voice) to be called, be spoken of, be known as

Usage notes

Usually, the object which is heard takes the accusative case, while the speaker, when present, takes the genitive. Sometimes the object is in the genitive, or the person is introduced with a preposition.

Inflection

Attic uses the future middle ἀκούσομαι (akoúsomai), while future active ἀκούσω (akoúsō) appears in Koine and Homer (Iliad 21.475).

   Present: ᾰ̓κούω, ᾰ̓κούομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓κούω ᾰ̓κούεις ᾰ̓κούει ᾰ̓κούετον ᾰ̓κούετον ᾰ̓κούομεν ᾰ̓κούετε ᾰ̓κούουσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓κούω ᾰ̓κούῃς ᾰ̓κούῃ ᾰ̓κούητον ᾰ̓κούητον ᾰ̓κούωμεν ᾰ̓κούητε ᾰ̓κούωσῐ(ν)
optative ᾰ̓κούοιμῐ ᾰ̓κούοις ᾰ̓κούοι ᾰ̓κούοιτον ᾰ̓κουοίτην ᾰ̓κούοιμεν ᾰ̓κούοιτε ᾰ̓κούοιεν
imperative   ᾰ̓́κουε ᾰ̓κουέτω ᾰ̓κούετον ᾰ̓κουέτων   ᾰ̓κούετε ᾰ̓κουόντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓κούομαι ᾰ̓κούῃ,
ᾰ̓κούει 		ᾰ̓κούεται ᾰ̓κούεσθον ᾰ̓κούεσθον ᾰ̓κουόμεθᾰ ᾰ̓κούεσθε ᾰ̓κούονται
subjunctive ᾰ̓κούωμαι ᾰ̓κούῃ ᾰ̓κούηται ᾰ̓κούησθον ᾰ̓κούησθον ᾰ̓κουώμεθᾰ ᾰ̓κούησθε ᾰ̓κούωνται
optative ᾰ̓κουοίμην ᾰ̓κούοιο ᾰ̓κούοιτο ᾰ̓κούοισθον ᾰ̓κουοίσθην ᾰ̓κουοίμεθᾰ ᾰ̓κούοισθε ᾰ̓κούοιντο
imperative   ᾰ̓κούου ᾰ̓κουέσθω ᾰ̓κούεσθον ᾰ̓κουέσθων   ᾰ̓κούεσθε ᾰ̓κουέσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓κούειν ᾰ̓κούεσθαι
participle m ᾰ̓κούων ᾰ̓κουόμενος
f ᾰ̓κούουσᾰ ᾰ̓κουομένη
n ᾰ̓κοῦον ᾰ̓κουόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤκουον, ἠκουόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤκουον ἤκουες ἤκουε(ν) ἠκούετον ἠκουέτην ἠκούομεν ἠκούετε ἤκουον
middle/
passive 		indicative ἠκουόμην ἠκούου ἠκούετο ἠκούεσθον ἠκουέσθην ἠκουόμεθᾰ ἠκούεσθε ἠκούοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾰ̓́κουον, ᾰ̓κουόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓́κουον ᾰ̓́κουες ᾰ̓́κουε(ν) ᾰ̓κούετον ᾰ̓κουέτην ᾰ̓κούομεν ᾰ̓κούετε ᾰ̓́κουον
middle/
passive 		indicative ᾰ̓κουόμην ᾰ̓κούου ᾰ̓κούετο ᾰ̓κούεσθον ᾰ̓κουέσθην ᾰ̓κουόμε(σ)θᾰ ᾰ̓κούεσθε ᾰ̓κούοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ᾰ̓κούσω, ᾰ̓κούσομαι, ᾰ̓κουσθήσομαι (not active in Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓κούσω ᾰ̓κούσεις ᾰ̓κούσει ᾰ̓κούσετον ᾰ̓κούσετον ᾰ̓κούσομεν ᾰ̓κούσετε ᾰ̓κούσουσῐ(ν)
optative ᾰ̓κούσοιμῐ ᾰ̓κούσοις ᾰ̓κούσοι ᾰ̓κούσοιτον ᾰ̓κουσοίτην ᾰ̓κούσοιμεν ᾰ̓κούσοιτε ᾰ̓κούσοιεν
middle indicative ᾰ̓κούσομαι ᾰ̓κούσῃ,
ᾰ̓κούσει 		ᾰ̓κούσεται ᾰ̓κούσεσθον ᾰ̓κούσεσθον ᾰ̓κουσόμεθᾰ ᾰ̓κούσεσθε ᾰ̓κούσονται
optative ᾰ̓κουσοίμην ᾰ̓κούσοιο ᾰ̓κούσοιτο ᾰ̓κούσοισθον ᾰ̓κουσοίσθην ᾰ̓κουσοίμεθᾰ ᾰ̓κούσοισθε ᾰ̓κούσοιντο
passive indicative ᾰ̓κουσθήσομαι ᾰ̓κουσθήσῃ ᾰ̓κουσθήσεται ᾰ̓κουσθήσεσθον ᾰ̓κουσθήσεσθον ᾰ̓κουσθησόμεθᾰ ᾰ̓κουσθήσεσθε ᾰ̓κουσθήσονται
optative ᾰ̓κουσθησοίμην ᾰ̓κουσθήσοιο ᾰ̓κουσθήσοιτο ᾰ̓κουσθήσοισθον ᾰ̓κουσθησοίσθην ᾰ̓κουσθησοίμεθᾰ ᾰ̓κουσθήσοισθε ᾰ̓κουσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ᾰ̓κούσειν ᾰ̓κούσεσθαι ᾰ̓κουσθήσεσθαι
participle m ᾰ̓κούσων ᾰ̓κουσόμενος ᾰ̓κουσθησόμενος
f ᾰ̓κούσουσᾰ ᾰ̓κουσομένη ᾰ̓κουσθησομένη
n ᾰ̓κοῦσον ᾰ̓κουσόμενον ᾰ̓κουσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤκουσᾰ, ἠκουσᾰ́μην, ἠκούσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤκουσᾰ ἤκουσᾰς ἤκουσε(ν) ἠκούσᾰτον ἠκουσᾰ́την ἠκούσᾰμεν ἠκούσᾰτε ἤκουσᾰν
subjunctive ᾰ̓κούσω ᾰ̓κούσῃς ᾰ̓κούσῃ ᾰ̓κούσητον ᾰ̓κούσητον ᾰ̓κούσωμεν ᾰ̓κούσητε ᾰ̓κούσωσῐ(ν)
optative ᾰ̓κούσαιμῐ ᾰ̓κούσειᾰς,
ᾰ̓κούσαις 		ᾰ̓κούσειε(ν),
ᾰ̓κούσαι 		ᾰ̓κούσαιτον ᾰ̓κουσαίτην ᾰ̓κούσαιμεν ᾰ̓κούσαιτε ᾰ̓κούσειᾰν,
ᾰ̓κούσαιεν
imperative   ᾰ̓́κουσον ᾰ̓κουσᾰ́τω ᾰ̓κούσᾰτον ᾰ̓κουσᾰ́των   ᾰ̓κούσᾰτε ᾰ̓κουσᾰ́ντων
middle indicative ἠκουσᾰ́μην ἠκούσω ἠκούσᾰτο ἠκούσᾰσθον ἠκουσᾰ́σθην ἠκουσᾰ́μεθᾰ ἠκούσᾰσθε ἠκούσᾰντο
subjunctive ᾰ̓κούσωμαι ᾰ̓κούσῃ ᾰ̓κούσηται ᾰ̓κούσησθον ᾰ̓κούσησθον ᾰ̓κουσώμεθᾰ ᾰ̓κούσησθε ᾰ̓κούσωνται
optative ᾰ̓κουσαίμην ᾰ̓κούσαιο ᾰ̓κούσαιτο ᾰ̓κούσαισθον ᾰ̓κουσαίσθην ᾰ̓κουσαίμεθᾰ ᾰ̓κούσαισθε ᾰ̓κούσαιντο
imperative   ᾰ̓́κουσαι ᾰ̓κουσᾰ́σθω ᾰ̓κούσᾰσθον ᾰ̓κουσᾰ́σθων   ᾰ̓κούσᾰσθε ᾰ̓κουσᾰ́σθων
passive indicative ἠκούσθην ἠκούσθης ἠκούσθη ἠκούσθητον ἠκουσθήτην ἠκούσθημεν ἠκούσθητε ἠκούσθησᾰν
subjunctive ᾰ̓κουσθῶ ᾰ̓κουσθῇς ᾰ̓κουσθῇ ᾰ̓κουσθῆτον ᾰ̓κουσθῆτον ᾰ̓κουσθῶμεν ᾰ̓κουσθῆτε ᾰ̓κουσθῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓κουσθείην ᾰ̓κουσθείης ᾰ̓κουσθείη ᾰ̓κουσθεῖτον,
ᾰ̓κουσθείητον 		ᾰ̓κουσθείτην,
ᾰ̓κουσθειήτην 		ᾰ̓κουσθεῖμεν,
ᾰ̓κουσθείημεν 		ᾰ̓κουσθεῖτε,
ᾰ̓κουσθείητε 		ᾰ̓κουσθεῖεν,
ᾰ̓κουσθείησᾰν
imperative   ᾰ̓κούσθητῐ ᾰ̓κουσθήτω ᾰ̓κούσθητον ᾰ̓κουσθήτων   ᾰ̓κούσθητε ᾰ̓κουσθέντων
active middle passive
infinitive ᾰ̓κοῦσαι ᾰ̓κούσᾰσθαι ᾰ̓κουσθῆναι
participle m ᾰ̓κούσᾱς ᾰ̓κουσᾰ́μενος ᾰ̓κουσθείς
f ᾰ̓κούσᾱσᾰ ᾰ̓κουσᾰμένη ᾰ̓κουσθεῖσᾰ
n ᾰ̓κοῦσᾰν ᾰ̓κουσᾰ́μενον ᾰ̓κουσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾰ̓́κουσᾰ, ᾰ̓κουσᾰ́μην, ᾰ̓κούσθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓́κουσᾰ ᾰ̓́κουσᾰς ᾰ̓́κουσε(ν) ᾰ̓κούσᾰτον ᾰ̓κουσᾰ́την ᾰ̓κούσᾰμεν ᾰ̓κούσᾰτε ᾰ̓́κουσᾰν
subjunctive ᾰ̓κούσω,
ᾰ̓κούσωμῐ 		ᾰ̓κούσῃς,
ᾰ̓κούσῃσθᾰ 		ᾰ̓κούσῃ,
ᾰ̓κούσῃσῐ 		ᾰ̓κούσητον ᾰ̓κούσητον ᾰ̓κούσωμεν ᾰ̓κούσητε ᾰ̓κούσωσῐ(ν)
optative ᾰ̓κούσαιμῐ ᾰ̓κούσαις,
ᾰ̓κούσαισθᾰ,
ᾰ̓κούσειᾰς 		ᾰ̓κούσειε(ν),
ᾰ̓κούσαι 		ᾰ̓κουσεῖτον ᾰ̓κουσείτην ᾰ̓κουσεῖμεν ᾰ̓κουσεῖτε ᾰ̓κουσεῖεν
imperative   ᾰ̓́κουσον ᾰ̓κουσᾰ́τω ᾰ̓κούσᾰτον ᾰ̓κουσᾰ́των   ᾰ̓κούσᾰτε ᾰ̓κουσᾰ́ντων
middle indicative ᾰ̓κουσᾰ́μην ᾰ̓κούσᾰο ᾰ̓κούσᾰτο ᾰ̓κούσᾰσθον ᾰ̓κουσᾰ́σθην ᾰ̓κουσᾰ́με(σ)θᾰ ᾰ̓κούσᾰσθε ᾰ̓κούσᾰντο
subjunctive ᾰ̓κούσωμαι ᾰ̓κούσηαι ᾰ̓κούσηται ᾰ̓κούσησθον ᾰ̓κούσησθον ᾰ̓κουσώμε(σ)θᾰ ᾰ̓κούσησθε ᾰ̓κούσωνται
optative ᾰ̓κουσαίμην ᾰ̓κούσαιο ᾰ̓κούσαιτο ᾰ̓κούσαισθον ᾰ̓κουσαίσθην ᾰ̓κουσαίμε(σ)θᾰ ᾰ̓κούσαισθε ᾰ̓κουσαίᾰτο
imperative   ᾰ̓́κουσαι ᾰ̓κουσᾰ́σθω ᾰ̓κούσᾰσθον ᾰ̓κουσᾰ́σθων   ᾰ̓κούσᾰσθε ᾰ̓κουσᾰ́σθων
passive indicative ᾰ̓κούσθην ᾰ̓κούσθης ᾰ̓κούσθη ᾰ̓κούσθητον ᾰ̓κουσθήτην ᾰ̓κούσθημεν ᾰ̓κούσθητε ᾰ̓κούσθησᾰν,
ᾰ̓́κουσθεν
subjunctive ᾰ̓κουσθῶ ᾰ̓κουσθῇς ᾰ̓κουσθῇ ᾰ̓κουσθῆτον ᾰ̓κουσθῆτον ᾰ̓κουσθῶμεν ᾰ̓κουσθῆτε ᾰ̓κουσθῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓κουσθείην ᾰ̓κουσθείης ᾰ̓κουσθείη ᾰ̓κουσθεῖτον,
ᾰ̓κουσθείητον 		ᾰ̓κουσθείτην,
ᾰ̓κουσθειήτην 		ᾰ̓κουσθεῖμεν,
ᾰ̓κουσθείημεν 		ᾰ̓κουσθεῖτε,
ᾰ̓κουσθείητε 		ᾰ̓κούσθειεν,
ᾰ̓κουσθείησᾰν
imperative   ᾰ̓κούσθητῐ ᾰ̓κουσθήτω ᾰ̓κούσθητον ᾰ̓κουσθήτων   ᾰ̓κούσθητε ᾰ̓κουσθέντων
active middle passive
infinitive ᾰ̓κοῦσαι/ᾰ̓κουσᾰ́μεν/ᾰ̓κουσᾰμέναι ᾰ̓κούσᾰσθαι ᾰ̓κουσθῆναι/ᾰ̓κουσθήμεναι
participle m ᾰ̓κούσᾱς ᾰ̓κουσᾰ́μενος ᾰ̓κουσθείς
f ᾰ̓κούσᾱσᾰ ᾰ̓κουσᾰμένη ᾰ̓κουσθεῖσᾰ
n ᾰ̓κοῦσᾰν ᾰ̓κουσᾰ́μενον ᾰ̓κουσθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ᾰ̓κήκοᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓κήκοᾰ ᾰ̓κήκοᾰς ᾰ̓κήκοε(ν) ᾰ̓κηκόᾰτον ᾰ̓κηκόᾰτον ᾰ̓κηκόᾰμεν ᾰ̓κηκόᾰτε ᾰ̓κηκόᾱσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓κηκόω ᾰ̓κηκόῃς ᾰ̓κηκόῃ ᾰ̓κηκόητον ᾰ̓κηκόητον ᾰ̓κηκόωμεν ᾰ̓κηκόητε ᾰ̓κηκόωσῐ(ν)
optative ᾰ̓κηκόοιμῐ,
ᾰ̓κηκοοίην 		ᾰ̓κηκόοις,
ᾰ̓κηκοοίης 		ᾰ̓κηκόοι,
ᾰ̓κηκοοίη 		ᾰ̓κηκόοιτον ᾰ̓κηκοοίτην ᾰ̓κηκόοιμεν ᾰ̓κηκόοιτε ᾰ̓κηκόοιεν
imperative   ᾰ̓κήκοε ᾰ̓κηκοέτω ᾰ̓κηκόετον ᾰ̓κηκοέτων   ᾰ̓κηκόετε ᾰ̓κηκοόντων
active
infinitive ᾰ̓κηκοέναι
participle m ᾰ̓κηκοώς
f ᾰ̓κηκουῖᾰ
n ᾰ̓κηκοός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἄκουκᾰ (Laconian)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἄκουκᾰ ἄκουκᾰς ἄκουκε(ν) ἀκούκᾰτον ἀκούκᾰτον ἀκούκᾰμες ἀκούκᾰτε ἀκουκᾰ́τι,
ἀκούκᾰντῐ
subjunctive ἀκούκω ἀκούκῃς ἀκούκῃ ἀκούκητον ἀκούκητον ἀκούκωμες ἀκούκητε ἀκούκωντῐ
optative ἀκούκοιμῐ,
ἀκουκοίην 		ἀκούκοις,
ἀκουκοίης 		ἀκούκοι,
ἀκουκοίη 		ἀκούκοιτον ἀκουκοίτᾱν ἀκούκοιμες ἀκούκοιτε ἀκούκοιεν
imperative   ἄκουκε ἀκουκέτω ἀκούκετον ἀκουκέτων   ἀκούκετε ἀκουκόντω
active
infinitive ἀκουκέναι
participle m ἀκουκώς
f ἀκουκυῖᾰ
n ἀκουκός
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἤκουκᾰ (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤκουκᾰ ἤκουκᾰς ἤκουκε(ν) ἠκούκᾰτον ἠκούκᾰτον ἠκούκᾰμεν ἠκούκᾰτε ἠκούκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠκούκω ἠκούκῃς ἠκούκῃ ἠκούκητον ἠκούκητον ἠκούκωμεν ἠκούκητε ἠκούκωσῐ(ν)
optative ἠκούκοιμῐ,
ἠκουκοίην 		ἠκούκοις,
ἠκουκοίης 		ἠκούκοι,
ἠκουκοίη 		ἠκούκοιτον ἠκουκοίτην ἠκούκοιμεν ἠκούκοιτε ἠκούκοιεν
imperative   ἤκουκε ἠκουκέτω ἠκούκετον ἠκουκέτων   ἠκούκετε ἠκουκόντων
active
infinitive ἠκουκέναι
participle m ἠκουκώς
f ἠκουκυῖᾰ
n ἠκουκός
   Perfect: ᾰ̓κήκουκᾰ (late Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓κήκουκᾰ ᾰ̓κήκουκᾰς ᾰ̓κήκουκε(ν) ᾰ̓κηκούκᾰτον ᾰ̓κηκούκᾰτον ᾰ̓κηκούκᾰμεν ᾰ̓κηκούκᾰτε ᾰ̓κηκούκᾱσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓κηκούκω ᾰ̓κηκούκῃς ᾰ̓κηκούκῃ ᾰ̓κηκούκητον ᾰ̓κηκούκητον ᾰ̓κηκούκωμεν ᾰ̓κηκούκητε ᾰ̓κηκούκωσῐ(ν)
optative ᾰ̓κηκούκοιμῐ,
ᾰ̓κηκουκοίην 		ᾰ̓κηκούκοις,
ᾰ̓κηκουκοίης 		ᾰ̓κηκούκοι,
ᾰ̓κηκουκοίη 		ᾰ̓κηκούκοιτον ᾰ̓κηκουκοίτην ᾰ̓κηκούκοιμεν ᾰ̓κηκούκοιτε ᾰ̓κηκούκοιεν
imperative   ᾰ̓κήκουκε ᾰ̓κηκουκέτω ᾰ̓κηκούκετον ᾰ̓κηκουκέτων   ᾰ̓κηκούκετε ᾰ̓κηκουκόντων
active
infinitive ᾰ̓κηκουκέναι
participle m ᾰ̓κηκουκώς
f ᾰ̓κηκουκυῖᾰ
n ᾰ̓κηκουκός
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ᾰ̓κηκόειν
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓κηκόειν,
ᾰ̓κηκόη 		ᾰ̓κηκόεις,
ᾰ̓κηκόης 		ᾰ̓κηκόει(ν) ᾰ̓κηκόετον ᾰ̓κηκοέτην ᾰ̓κηκόεμεν ᾰ̓κηκόετε ᾰ̓κηκόεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠκηκόειν (Old Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠκηκόειν,
ἠκηκόη 		ἠκηκόεις,
ἠκηκόης 		ἠκηκόει(ν) ἠκηκόετον ἠκηκοέτην ἠκηκόεμεν ἠκηκόετε ἠκηκόεσᾰν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: ακούω (akoúo)

References

Wikious
Boobota
Sagapedia