From ἀλλαγή (allagḗ, “change”) + -σσω (-ssō).
ἀλλᾰ́σσω • (allássō)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἤλλᾰσσον | ἤλλᾰσσες | ἤλλᾰσσε(ν) | ἠλλᾰ́σσετον | ἠλλᾰσσέτην | ἠλλᾰ́σσομεν | ἠλλᾰ́σσετε | ἤλλᾰσσον | ||||
middle/ passive |
indicative | ἠλλᾰσσόμην | ἠλλᾰ́σσου | ἠλλᾰ́σσετο | ἠλλᾰ́σσεσθον | ἠλλᾰσσέσθην | ἠλλᾰσσόμεθᾰ | ἠλλᾰ́σσεσθε | ἠλλᾰ́σσοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
passive | indicative | ἠλλᾰ́γην | ἠλλᾰ́γης | ἠλλᾰ́γη | ἠλλᾰ́γητον | ἠλλᾰγήτην | ἠλλᾰ́γημεν | ἠλλᾰ́γητε | ἠλλᾰ́γησᾰν | ||||
subjunctive | ἀλλᾰγῶ | ἀλλᾰγῇς | ἀλλᾰγῇ | ἀλλᾰγῆτον | ἀλλᾰγῆτον | ἀλλᾰγῶμεν | ἀλλᾰγῆτε | ἀλλᾰγῶσῐ(ν) | |||||
optative | ἀλλᾰγείην | ἀλλᾰγείης | ἀλλᾰγείη | ἀλλᾰγεῖτον, ἀλλᾰγείητον |
ἀλλᾰγείτην, ἀλλᾰγειήτην |
ἀλλᾰγεῖμεν, ἀλλᾰγείημεν |
ἀλλᾰγεῖτε, ἀλλᾰγείητε |
ἀλλᾰγεῖεν, ἀλλᾰγείησᾰν | |||||
imperative | ἀλλᾰ́γηθῐ | ἀλλᾰγήτω | ἀλλᾰ́γητον | ἀλλᾰγήτων | ἀλλᾰ́γητε | ἀλλᾰγέντων | |||||||
passive | |||||||||||||
infinitive | ἀλλᾰγῆναι | ||||||||||||
participle | m | ἀλλᾰγείς | |||||||||||
f | ἀλλᾰγεῖσᾰ | ||||||||||||
n | ἀλλᾰγέν | ||||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|