ἀμάραντος

See also: αμάραντος

Ancient Greek

From ἀ- (a-) +‎ μαραίνω (maraínō) +‎ -τος (-tos)

ἀμάραντος • (amárantos) m or f (neuter ἀμάραντον); second declension

unfading, undecaying
- New Testament, First Epistle of Peter 1:4:
  εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καὶ ἀμίαντον καὶ ἀμάραντον τετηρημένην ἐν οὐρανοῖς εἰς ἡμᾶς
  eis klēronomían áphtharton kaì amíanton kaì amáranton tetērēménēn en ouranoîs eis hēmâs
  To an inheritance incorruptible, and undefiled, and that fadeth not away, reserved in heaven for you (KJV)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἀμάραντος amárantos	ἀμάραντον amáranton	ἀμαράντω amarántō	ἀμαράντω amarántō	ἀμάραντοι amárantoi	ἀμάραντᾰ amáranta
Genitive	ἀμαράντου amarántou	ἀμαράντου amarántou	ἀμαράντοιν amarántoin	ἀμαράντοιν amarántoin	ἀμαράντων amarántōn	ἀμαράντων amarántōn
Dative	ἀμαράντῳ amarántōi	ἀμαράντῳ amarántōi	ἀμαράντοιν amarántoin	ἀμαράντοιν amarántoin	ἀμαράντοις amarántois	ἀμαράντοις amarántois
Accusative	ἀμάραντον amáranton	ἀμάραντον amáranton	ἀμαράντω amarántō	ἀμαράντω amarántō	ἀμαράντους amarántous	ἀμάραντᾰ amáranta
Vocative	ἀμάραντε amárante	ἀμάραντον amáranton	ἀμαράντω amarántō	ἀμαράντω amarántō	ἀμάραντοι amárantoi	ἀμάραντᾰ amáranta
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἀμαράντως amarántōs		ἀμαραντότερος amarantóteros		ἀμαραντότᾰτος amarantótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.