ἀμελέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀμελέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀμελέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀμελέω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀμελέω you have here. The definition of the word ἀμελέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀμελέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From ἀμελής (amelḗs) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

ἀμελέω • (ameléō)

  1. to not worry about, to not care for, to disregard

Inflection

   Present: ἀμελέω, ἀμελέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀμελέω ἀμελέεις ἀμελέει ἀμελέετον ἀμελέετον ἀμελέομεν ἀμελέετε ἀμελέουσῐ(ν)
subjunctive ἀμελέω ἀμελέῃς ἀμελέῃ ἀμελέητον ἀμελέητον ἀμελέωμεν ἀμελέητε ἀμελέωσῐ(ν)
optative ἀμελέοιμῐ ἀμελέοις ἀμελέοι ἀμελέοιτον ἀμελεοίτην ἀμελέοιμεν ἀμελέοιτε ἀμελέοιεν
imperative   ἀμέλεε ἀμελεέτω ἀμελέετον ἀμελεέτων   ἀμελέετε ἀμελεόντων
middle/
passive 		indicative ἀμελέομαι ἀμελέῃ,
ἀμελέει 		ἀμελέεται ἀμελέεσθον ἀμελέεσθον ἀμελεόμεθᾰ ἀμελέεσθε ἀμελέονται
subjunctive ἀμελέωμαι ἀμελέῃ ἀμελέηται ἀμελέησθον ἀμελέησθον ἀμελεώμεθᾰ ἀμελέησθε ἀμελέωνται
optative ἀμελεοίμην ἀμελέοιο ἀμελέοιτο ἀμελέοισθον ἀμελεοίσθην ἀμελεοίμεθᾰ ἀμελέοισθε ἀμελέοιντο
imperative   ἀμελέου ἀμελεέσθω ἀμελέεσθον ἀμελεέσθων   ἀμελέεσθε ἀμελεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀμελέειν ἀμελέεσθαι
participle m ἀμελέων ἀμελεόμενος
f ἀμελέουσᾰ ἀμελεομένη
n ἀμελέον ἀμελεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀμελῶ, ἀμελοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀμελῶ ἀμελεῖς ἀμελεῖ ἀμελεῖτον ἀμελεῖτον ἀμελοῦμεν ἀμελεῖτε ἀμελοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀμελῶ ἀμελῇς ἀμελῇ ἀμελῆτον ἀμελῆτον ἀμελῶμεν ἀμελῆτε ἀμελῶσῐ(ν)
optative ἀμελοίην,
ἀμελοῖμῐ 		ἀμελοίης,
ἀμελοῖς 		ἀμελοίη,
ἀμελοῖ 		ἀμελοῖτον,
ἀμελοίητον 		ἀμελοίτην,
ἀμελοιήτην 		ἀμελοῖμεν,
ἀμελοίημεν 		ἀμελοῖτε,
ἀμελοίητε 		ἀμελοῖεν,
ἀμελοίησᾰν
imperative   ἀμέλει ἀμελείτω ἀμελεῖτον ἀμελείτων   ἀμελεῖτε ἀμελούντων
middle/
passive 		indicative ἀμελοῦμαι ἀμελεῖ,
ἀμελῇ 		ἀμελεῖται ἀμελεῖσθον ἀμελεῖσθον ἀμελούμεθᾰ ἀμελεῖσθε ἀμελοῦνται
subjunctive ἀμελῶμαι ἀμελῇ ἀμελῆται ἀμελῆσθον ἀμελῆσθον ἀμελώμεθᾰ ἀμελῆσθε ἀμελῶνται
optative ἀμελοίμην ἀμελοῖο ἀμελοῖτο ἀμελοῖσθον ἀμελοίσθην ἀμελοίμεθᾰ ἀμελοῖσθε ἀμελοῖντο
imperative   ἀμελοῦ ἀμελείσθω ἀμελεῖσθον ἀμελείσθων   ἀμελεῖσθε ἀμελείσθων
active middle/passive
infinitive ἀμελεῖν ἀμελεῖσθαι
participle m ἀμελῶν ἀμελούμενος
f ἀμελοῦσᾰ ἀμελουμένη
n ἀμελοῦν ἀμελούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠμέλεον, ἠμελεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠμέλεον ἠμέλεες ἠμέλεε(ν) ἠμελέετον ἠμελεέτην ἠμελέομεν ἠμελέετε ἠμέλεον
middle/
passive 		indicative ἠμελεόμην ἠμελέου ἠμελέετο ἠμελέεσθον ἠμελεέσθην ἠμελεόμεθᾰ ἠμελέεσθε ἠμελέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠμέλουν, ἠμελούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠμέλουν ἠμέλεις ἠμέλει ἠμελεῖτον ἠμελείτην ἠμελοῦμεν ἠμελεῖτε ἠμέλουν
middle/
passive 		indicative ἠμελούμην ἠμελοῦ ἠμελεῖτο ἠμελεῖσθον ἠμελείσθην ἠμελούμεθᾰ ἠμελεῖσθε ἠμελοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀμελήσω, ἀμελήσομαι, ἀμεληθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀμελήσω ἀμελήσεις ἀμελήσει ἀμελήσετον ἀμελήσετον ἀμελήσομεν ἀμελήσετε ἀμελήσουσῐ(ν)
optative ἀμελήσοιμῐ ἀμελήσοις ἀμελήσοι ἀμελήσοιτον ἀμελησοίτην ἀμελήσοιμεν ἀμελήσοιτε ἀμελήσοιεν
middle indicative ἀμελήσομαι ἀμελήσῃ,
ἀμελήσει 		ἀμελήσεται ἀμελήσεσθον ἀμελήσεσθον ἀμελησόμεθᾰ ἀμελήσεσθε ἀμελήσονται
optative ἀμελησοίμην ἀμελήσοιο ἀμελήσοιτο ἀμελήσοισθον ἀμελησοίσθην ἀμελησοίμεθᾰ ἀμελήσοισθε ἀμελήσοιντο
passive indicative ἀμεληθήσομαι ἀμεληθήσῃ ἀμεληθήσεται ἀμεληθήσεσθον ἀμεληθήσεσθον ἀμεληθησόμεθᾰ ἀμεληθήσεσθε ἀμεληθήσονται
optative ἀμεληθησοίμην ἀμεληθήσοιο ἀμεληθήσοιτο ἀμεληθήσοισθον ἀμεληθησοίσθην ἀμεληθησοίμεθᾰ ἀμεληθήσοισθε ἀμεληθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀμελήσειν ἀμελήσεσθαι ἀμεληθήσεσθαι
participle m ἀμελήσων ἀμελησόμενος ἀμεληθησόμενος
f ἀμελήσουσᾰ ἀμελησομένη ἀμεληθησομένη
n ἀμελῆσον ἀμελησόμενον ἀμεληθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠμέλησᾰ, ἠμελησᾰ́μην, ἠμελήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠμέλησᾰ ἠμέλησᾰς ἠμέλησε(ν) ἠμελήσᾰτον ἠμελησᾰ́την ἠμελήσᾰμεν ἠμελήσᾰτε ἠμέλησᾰν
subjunctive ἀμελήσω ἀμελήσῃς ἀμελήσῃ ἀμελήσητον ἀμελήσητον ἀμελήσωμεν ἀμελήσητε ἀμελήσωσῐ(ν)
optative ἀμελήσαιμῐ ἀμελήσειᾰς,
ἀμελήσαις 		ἀμελήσειε(ν),
ἀμελήσαι 		ἀμελήσαιτον ἀμελησαίτην ἀμελήσαιμεν ἀμελήσαιτε ἀμελήσειᾰν,
ἀμελήσαιεν
imperative   ἀμέλησον ἀμελησᾰ́τω ἀμελήσᾰτον ἀμελησᾰ́των   ἀμελήσᾰτε ἀμελησᾰ́ντων
middle indicative ἠμελησᾰ́μην ἠμελήσω ἠμελήσᾰτο ἠμελήσᾰσθον ἠμελησᾰ́σθην ἠμελησᾰ́μεθᾰ ἠμελήσᾰσθε ἠμελήσᾰντο
subjunctive ἀμελήσωμαι ἀμελήσῃ ἀμελήσηται ἀμελήσησθον ἀμελήσησθον ἀμελησώμεθᾰ ἀμελήσησθε ἀμελήσωνται
optative ἀμελησαίμην ἀμελήσαιο ἀμελήσαιτο ἀμελήσαισθον ἀμελησαίσθην ἀμελησαίμεθᾰ ἀμελήσαισθε ἀμελήσαιντο
imperative   ἀμέλησαι ἀμελησᾰ́σθω ἀμελήσᾰσθον ἀμελησᾰ́σθων   ἀμελήσᾰσθε ἀμελησᾰ́σθων
passive indicative ἠμελήθην ἠμελήθης ἠμελήθη ἠμελήθητον ἠμεληθήτην ἠμελήθημεν ἠμελήθητε ἠμελήθησᾰν
subjunctive ἀμεληθῶ ἀμεληθῇς ἀμεληθῇ ἀμεληθῆτον ἀμεληθῆτον ἀμεληθῶμεν ἀμεληθῆτε ἀμεληθῶσῐ(ν)
optative ἀμεληθείην ἀμεληθείης ἀμεληθείη ἀμεληθεῖτον,
ἀμεληθείητον 		ἀμεληθείτην,
ἀμεληθειήτην 		ἀμεληθεῖμεν,
ἀμεληθείημεν 		ἀμεληθεῖτε,
ἀμεληθείητε 		ἀμεληθεῖεν,
ἀμεληθείησᾰν
imperative   ἀμελήθητῐ ἀμεληθήτω ἀμελήθητον ἀμεληθήτων   ἀμελήθητε ἀμεληθέντων
active middle passive
infinitive ἀμελῆσαι ἀμελήσᾰσθαι ἀμεληθῆναι
participle m ἀμελήσᾱς ἀμελησᾰ́μενος ἀμεληθείς
f ἀμελήσᾱσᾰ ἀμελησᾰμένη ἀμεληθεῖσᾰ
n ἀμελῆσᾰν ἀμελησᾰ́μενον ἀμεληθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠμέληκᾰ, ἠμέλημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠμέληκᾰ ἠμέληκᾰς ἠμέληκε(ν) ἠμελήκᾰτον ἠμελήκᾰτον ἠμελήκᾰμεν ἠμελήκᾰτε ἠμελήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠμελήκω ἠμελήκῃς ἠμελήκῃ ἠμελήκητον ἠμελήκητον ἠμελήκωμεν ἠμελήκητε ἠμελήκωσῐ(ν)
optative ἠμελήκοιμῐ,
ἠμεληκοίην 		ἠμελήκοις,
ἠμεληκοίης 		ἠμελήκοι,
ἠμεληκοίη 		ἠμελήκοιτον ἠμεληκοίτην ἠμελήκοιμεν ἠμελήκοιτε ἠμελήκοιεν
imperative   ἠμέληκε ἠμεληκέτω ἠμελήκετον ἠμεληκέτων   ἠμελήκετε ἠμεληκόντων
middle/
passive 		indicative ἠμέλημαι ἠμέλησαι ἠμέληται ἠμέλησθον ἠμέλησθον ἠμελήμεθᾰ ἠμέλησθε ἠμέληνται
subjunctive ἠμελημένος ὦ ἠμελημένος ᾖς ἠμελημένος ᾖ ἠμελημένω ἦτον ἠμελημένω ἦτον ἠμελημένοι ὦμεν ἠμελημένοι ἦτε ἠμελημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠμελημένος εἴην ἠμελημένος εἴης ἠμελημένος εἴη ἠμελημένω εἴητον/εἶτον ἠμελημένω εἰήτην/εἴτην ἠμελημένοι εἴημεν/εἶμεν ἠμελημένοι εἴητε/εἶτε ἠμελημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἠμέλησο ἠμελήσθω ἠμέλησθον ἠμελήσθων   ἠμέλησθε ἠμελήσθων
active middle/passive
infinitive ἠμεληκέναι ἠμελῆσθαι
participle m ἠμεληκώς ἠμελημένος
f ἠμεληκυῖᾰ ἠμελημένη
n ἠμεληκός ἠμελημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠμελήκειν, ἠμελήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠμελήκειν,
ἠμελήκη 		ἠμελήκεις,
ἠμελήκης 		ἠμελήκει(ν) ἠμελήκετον ἠμεληκέτην ἠμελήκεμεν ἠμελήκετε ἠμελήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἠμελήμην ἠμέλησο ἠμέλητο ἠμέλησθον ἠμελήσθην ἠμελήμεθᾰ ἠμέλησθε ἠμέληντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
Wikious
Boobota
Sagapedia