From Arabic أَمِير الْمُؤْمِنِين (ʔamīr al-muʔminīn, literally “commander of the believers”), from أَمِير (ʔamīr, “prince; commander”) + مُؤْمِن (muʔmin, “believer”).
ἀμερμουμνῆς • (amermoumnês) m (genitive ἀμερμουμνοῦ); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ ἀμερμουμνῆς ho amermoumnês |
τὼ ἀμερμουμνᾶ tṑ amermoumnâ |
οἱ ἀμερμουμναῖ hoi amermoumnaî | ||||||||||
Genitive | τοῦ ἀμερμουμνοῦ toû amermoumnoû |
τοῖν ἀμερμουμναῖν toîn amermoumnaîn |
τῶν ἀμερμουμνῶν tôn amermoumnôn | ||||||||||
Dative | τῷ ἀμερμουμνῇ tôi amermoumnêi |
τοῖν ἀμερμουμναῖν toîn amermoumnaîn |
τοῖς ἀμερμουμναῖς toîs amermoumnaîs | ||||||||||
Accusative | τὸν ἀμερμουμνῆν tòn amermoumnên |
τὼ ἀμερμουμνᾶ tṑ amermoumnâ |
τοὺς ἀμερμουμνᾶς toùs amermoumnâs | ||||||||||
Vocative | ἀμερμουμνῆ amermoumnê |
ἀμερμουμνᾶ amermoumnâ |
ἀμερμουμναῖ amermoumnaî | ||||||||||
Notes: |
|