ἀνοικίζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀνοικίζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀνοικίζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀνοικίζω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀνοικίζω you have here. The definition of the word ἀνοικίζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀνοικίζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ οἰκίζω (oikízō)

Pronunciation

 

Verb

ἀνοικίζω • (anoikízō)

  1. to remove (especially to a higher location)
  2. to move (one’s residence) inland or to higher ground
  3. to migrate

Conjugation

   Present: ἀνοικῐ́ζω, ἀνοικῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνοικῐ́ζω ἀνοικῐ́ζεις ἀνοικῐ́ζει ἀνοικῐ́ζετον ἀνοικῐ́ζετον ἀνοικῐ́ζομεν ἀνοικῐ́ζετε ἀνοικῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive ἀνοικῐ́ζω ἀνοικῐ́ζῃς ἀνοικῐ́ζῃ ἀνοικῐ́ζητον ἀνοικῐ́ζητον ἀνοικῐ́ζωμεν ἀνοικῐ́ζητε ἀνοικῐ́ζωσῐ(ν)
optative ἀνοικῐ́ζοιμῐ ἀνοικῐ́ζοις ἀνοικῐ́ζοι ἀνοικῐ́ζοιτον ἀνοικῐζοίτην ἀνοικῐ́ζοιμεν ἀνοικῐ́ζοιτε ἀνοικῐ́ζοιεν
imperative   ἀνοίκῐζε ἀνοικῐζέτω ἀνοικῐ́ζετον ἀνοικῐζέτων   ἀνοικῐ́ζετε ἀνοικῐζόντων
middle/
passive 		indicative ἀνοικῐ́ζομαι ἀνοικῐ́ζῃ,
ἀνοικῐ́ζει 		ἀνοικῐ́ζεται ἀνοικῐ́ζεσθον ἀνοικῐ́ζεσθον ἀνοικῐζόμεθᾰ ἀνοικῐ́ζεσθε ἀνοικῐ́ζονται
subjunctive ἀνοικῐ́ζωμαι ἀνοικῐ́ζῃ ἀνοικῐ́ζηται ἀνοικῐ́ζησθον ἀνοικῐ́ζησθον ἀνοικῐζώμεθᾰ ἀνοικῐ́ζησθε ἀνοικῐ́ζωνται
optative ἀνοικῐζοίμην ἀνοικῐ́ζοιο ἀνοικῐ́ζοιτο ἀνοικῐ́ζοισθον ἀνοικῐζοίσθην ἀνοικῐζοίμεθᾰ ἀνοικῐ́ζοισθε ἀνοικῐ́ζοιντο
imperative   ἀνοικῐ́ζου ἀνοικῐζέσθω ἀνοικῐ́ζεσθον ἀνοικῐζέσθων   ἀνοικῐ́ζεσθε ἀνοικῐζέσθων
active middle/passive
infinitive ἀνοικῐ́ζειν ἀνοικῐ́ζεσθαι
participle m ἀνοικῐ́ζων ἀνοικῐζόμενος
f ἀνοικῐ́ζουσᾰ ἀνοικῐζομένη
n ἀνοικῐ́ζον ἀνοικῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνῴκῐζον, ἀνῳκῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνῴκῐζον ἀνῴκῐζες ἀνῴκῐζε(ν) ἀνῳκῐ́ζετον ἀνῳκῐζέτην ἀνῳκῐ́ζομεν ἀνῳκῐ́ζετε ἀνῴκῐζον
middle/
passive 		indicative ἀνῳκῐζόμην ἀνῳκῐ́ζου ἀνῳκῐ́ζετο ἀνῳκῐ́ζεσθον ἀνῳκῐζέσθην ἀνῳκῐζόμεθᾰ ἀνῳκῐ́ζεσθε ἀνῳκῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀνοικῐέω, ἀνοικῐέομαι, ἀνοικῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνοικῐέω ἀνοικῐέεις ἀνοικῐέει ἀνοικῐέετον ἀνοικῐέετον ἀνοικῐέομεν ἀνοικῐέετε ἀνοικῐέουσῐ(ν)
optative ἀνοικῐέοιμῐ ἀνοικῐέοις ἀνοικῐέοι ἀνοικῐέοιτον ἀνοικῐεοίτην ἀνοικῐέοιμεν ἀνοικῐέοιτε ἀνοικῐέοιεν
middle indicative ἀνοικῐέομαι ἀνοικῐέῃ,
ἀνοικῐέει 		ἀνοικῐέεται ἀνοικῐέεσθον ἀνοικῐέεσθον ἀνοικῐεόμεθᾰ ἀνοικῐέεσθε ἀνοικῐέονται
optative ἀνοικῐεοίμην ἀνοικῐέοιο ἀνοικῐέοιτο ἀνοικῐέοισθον ἀνοικῐεοίσθην ἀνοικῐεοίμεθᾰ ἀνοικῐέοισθε ἀνοικῐέοιντο
passive indicative ἀνοικῐσθήσομαι ἀνοικῐσθήσῃ ἀνοικῐσθήσεται ἀνοικῐσθήσεσθον ἀνοικῐσθήσεσθον ἀνοικῐσθησόμεθᾰ ἀνοικῐσθήσεσθε ἀνοικῐσθήσονται
optative ἀνοικῐσθησοίμην ἀνοικῐσθήσοιο ἀνοικῐσθήσοιτο ἀνοικῐσθήσοισθον ἀνοικῐσθησοίσθην ἀνοικῐσθησοίμεθᾰ ἀνοικῐσθήσοισθε ἀνοικῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀνοικῐέειν ἀνοικῐέεσθαι ἀνοικῐσθήσεσθαι
participle m ἀνοικῐέων ἀνοικῐεόμενος ἀνοικῐσθησόμενος
f ἀνοικῐέουσᾰ ἀνοικῐεομένη ἀνοικῐσθησομένη
n ἀνοικῐέον ἀνοικῐεόμενον ἀνοικῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀνοικῐῶ, ἀνοικῐοῦμαι, ἀνοικῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνοικῐῶ ἀνοικῐεῖς ἀνοικῐεῖ ἀνοικῐεῖτον ἀνοικῐεῖτον ἀνοικῐοῦμεν ἀνοικῐεῖτε ἀνοικῐοῦσῐ(ν)
optative ἀνοικῐοίην,
ἀνοικῐοῖμῐ 		ἀνοικῐοίης,
ἀνοικῐοῖς 		ἀνοικῐοίη,
ἀνοικῐοῖ 		ἀνοικῐοῖτον,
ἀνοικῐοίητον 		ἀνοικῐοίτην,
ἀνοικῐοιήτην 		ἀνοικῐοῖμεν,
ἀνοικῐοίημεν 		ἀνοικῐοῖτε,
ἀνοικῐοίητε 		ἀνοικῐοῖεν,
ἀνοικῐοίησᾰν
middle indicative ἀνοικῐοῦμαι ἀνοικῐῇ ἀνοικῐεῖται ἀνοικῐεῖσθον ἀνοικῐεῖσθον ἀνοικῐούμεθᾰ ἀνοικῐεῖσθε ἀνοικῐοῦνται
optative ἀνοικῐοίμην ἀνοικῐοῖο ἀνοικῐοῖτο ἀνοικῐοῖσθον ἀνοικῐοίσθην ἀνοικῐοίμεθᾰ ἀνοικῐοῖσθε ἀνοικῐοῖντο
passive indicative ἀνοικῐσθήσομαι ἀνοικῐσθήσῃ ἀνοικῐσθήσεται ἀνοικῐσθήσεσθον ἀνοικῐσθήσεσθον ἀνοικῐσθησόμεθᾰ ἀνοικῐσθήσεσθε ἀνοικῐσθήσονται
optative ἀνοικῐσθησοίμην ἀνοικῐσθήσοιο ἀνοικῐσθήσοιτο ἀνοικῐσθήσοισθον ἀνοικῐσθησοίσθην ἀνοικῐσθησοίμεθᾰ ἀνοικῐσθήσοισθε ἀνοικῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀνοικῐεῖν ἀνοικῐεῖσθαι ἀνοικῐσθήσεσθαι
participle m ἀνοικῐῶν ἀνοικῐούμενος ἀνοικῐσθησόμενος
f ἀνοικῐοῦσᾰ ἀνοικῐουμένη ἀνοικῐσθησομένη
n ἀνοικῐοῦν ἀνοικῐούμενον ἀνοικῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνῴκῐσᾰ, ἀνῳκῐσᾰ́μην, ἀνῳκῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνῴκῐσᾰ ἀνῴκῐσᾰς ἀνῴκῐσε(ν) ἀνῳκῐ́σᾰτον ἀνῳκῐσᾰ́την ἀνῳκῐ́σᾰμεν ἀνῳκῐ́σᾰτε ἀνῴκῐσᾰν
subjunctive ἀνοικῐ́σω ἀνοικῐ́σῃς ἀνοικῐ́σῃ ἀνοικῐ́σητον ἀνοικῐ́σητον ἀνοικῐ́σωμεν ἀνοικῐ́σητε ἀνοικῐ́σωσῐ(ν)
optative ἀνοικῐ́σαιμῐ ἀνοικῐ́σειᾰς,
ἀνοικῐ́σαις 		ἀνοικῐ́σειε(ν),
ἀνοικῐ́σαι 		ἀνοικῐ́σαιτον ἀνοικῐσαίτην ἀνοικῐ́σαιμεν ἀνοικῐ́σαιτε ἀνοικῐ́σειᾰν,
ἀνοικῐ́σαιεν
imperative   ἀνοίκῐσον ἀνοικῐσᾰ́τω ἀνοικῐ́σᾰτον ἀνοικῐσᾰ́των   ἀνοικῐ́σᾰτε ἀνοικῐσᾰ́ντων
middle indicative ἀνῳκῐσᾰ́μην ἀνῳκῐ́σω ἀνῳκῐ́σᾰτο ἀνῳκῐ́σᾰσθον ἀνῳκῐσᾰ́σθην ἀνῳκῐσᾰ́μεθᾰ ἀνῳκῐ́σᾰσθε ἀνῳκῐ́σᾰντο
subjunctive ἀνοικῐ́σωμαι ἀνοικῐ́σῃ ἀνοικῐ́σηται ἀνοικῐ́σησθον ἀνοικῐ́σησθον ἀνοικῐσώμεθᾰ ἀνοικῐ́σησθε ἀνοικῐ́σωνται
optative ἀνοικῐσαίμην ἀνοικῐ́σαιο ἀνοικῐ́σαιτο ἀνοικῐ́σαισθον ἀνοικῐσαίσθην ἀνοικῐσαίμεθᾰ ἀνοικῐ́σαισθε ἀνοικῐ́σαιντο
imperative   ἀνοίκῐσαι ἀνοικῐσᾰ́σθω ἀνοικῐ́σᾰσθον ἀνοικῐσᾰ́σθων   ἀνοικῐ́σᾰσθε ἀνοικῐσᾰ́σθων
passive indicative ἀνῳκῐ́σθην ἀνῳκῐ́σθης ἀνῳκῐ́σθη ἀνῳκῐ́σθητον ἀνῳκῐσθήτην ἀνῳκῐ́σθημεν ἀνῳκῐ́σθητε ἀνῳκῐ́σθησᾰν
subjunctive ἀνοικῐσθῶ ἀνοικῐσθῇς ἀνοικῐσθῇ ἀνοικῐσθῆτον ἀνοικῐσθῆτον ἀνοικῐσθῶμεν ἀνοικῐσθῆτε ἀνοικῐσθῶσῐ(ν)
optative ἀνοικῐσθείην ἀνοικῐσθείης ἀνοικῐσθείη ἀνοικῐσθεῖτον,
ἀνοικῐσθείητον 		ἀνοικῐσθείτην,
ἀνοικῐσθειήτην 		ἀνοικῐσθεῖμεν,
ἀνοικῐσθείημεν 		ἀνοικῐσθεῖτε,
ἀνοικῐσθείητε 		ἀνοικῐσθεῖεν,
ἀνοικῐσθείησᾰν
imperative   ἀνοικῐ́σθητῐ ἀνοικῐσθήτω ἀνοικῐ́σθητον ἀνοικῐσθήτων   ἀνοικῐ́σθητε ἀνοικῐσθέντων
active middle passive
infinitive ἀνοικῐ́σαι ἀνοικῐ́σᾰσθαι ἀνοικῐσθῆναι
participle m ἀνοικῐ́σᾱς ἀνοικῐσᾰ́μενος ἀνοικῐσθείς
f ἀνοικῐ́σᾱσᾰ ἀνοικῐσᾰμένη ἀνοικῐσθεῖσᾰ
n ἀνοικῐ́σᾰν ἀνοικῐσᾰ́μενον ἀνοικῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀνῴκῐκᾰ, ἀνῴκῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνῴκῐκᾰ ἀνῴκῐκᾰς ἀνῴκῐκε(ν) ἀνῳκῐ́κᾰτον ἀνῳκῐ́κᾰτον ἀνῳκῐ́κᾰμεν ἀνῳκῐ́κᾰτε ἀνῳκῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀνῳκῐ́κω ἀνῳκῐ́κῃς ἀνῳκῐ́κῃ ἀνῳκῐ́κητον ἀνῳκῐ́κητον ἀνῳκῐ́κωμεν ἀνῳκῐ́κητε ἀνῳκῐ́κωσῐ(ν)
optative ἀνῳκῐ́κοιμῐ,
ἀνῳκῐκοίην 		ἀνῳκῐ́κοις,
ἀνῳκῐκοίης 		ἀνῳκῐ́κοι,
ἀνῳκῐκοίη 		ἀνῳκῐ́κοιτον ἀνῳκῐκοίτην ἀνῳκῐ́κοιμεν ἀνῳκῐ́κοιτε ἀνῳκῐ́κοιεν
imperative   ἀνῴκῐκε ἀνῳκῐκέτω ἀνῳκῐ́κετον ἀνῳκῐκέτων   ἀνῳκῐ́κετε ἀνῳκῐκόντων
middle/
passive 		indicative ἀνῴκῐσμαι ἀνῴκῐσαι ἀνῴκῐσται ἀνῴκῐσθον ἀνῴκῐσθον ἀνῳκῐ́σμεθᾰ ἀνῴκῐσθε ἀνῳκῐ́δᾰται
subjunctive ἀνῳκῐσμένος ὦ ἀνῳκῐσμένος ᾖς ἀνῳκῐσμένος ᾖ ἀνῳκῐσμένω ἦτον ἀνῳκῐσμένω ἦτον ἀνῳκῐσμένοι ὦμεν ἀνῳκῐσμένοι ἦτε ἀνῳκῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀνῳκῐσμένος εἴην ἀνῳκῐσμένος εἴης ἀνῳκῐσμένος εἴη ἀνῳκῐσμένω εἴητον/εἶτον ἀνῳκῐσμένω εἰήτην/εἴτην ἀνῳκῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀνῳκῐσμένοι εἴητε/εἶτε ἀνῳκῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀνῴκῐσο ἀνῳκῐ́σθω ἀνῴκῐσθον ἀνῳκῐ́σθων   ἀνῴκῐσθε ἀνῳκῐ́σθων
active middle/passive
infinitive ἀνῳκῐκέναι ἀνῳκῐ́σθαι
participle m ἀνῳκῐκώς ἀνῳκῐσμένος
f ἀνῳκῐκυῖᾰ ἀνῳκῐσμένη
n ἀνῳκῐκός ἀνῳκῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀνῳκῐ́κειν, ἀνῳκῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνῳκῐ́κειν,
ἀνῳκῐ́κη 		ἀνῳκῐ́κεις,
ἀνῳκῐ́κης 		ἀνῳκῐ́κει(ν) ἀνῳκῐ́κετον ἀνῳκῐκέτην ἀνῳκῐ́κεμεν ἀνῳκῐ́κετε ἀνῳκῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀνῳκῐ́σμην ἀνῴκῐσο ἀνῴκῐστο ἀνῴκῐσθον ἀνῳκῐ́σθην ἀνῳκῐ́σμεθᾰ ἀνῴκῐσθε ἀνῳκῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia