ἀνορούω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀνορούω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀνορούω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀνορούω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀνορούω you have here. The definition of the word ἀνορούω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀνορούω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ ὀρούω (oroúō)

Pronunciation

 

Verb

ἀνορούω • (anoroúō)

  1. to start up, leap up

Conjugation

   Present: ἀνορούω, ἀνορούομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνορούω ἀνορούεις ἀνορούει ἀνορούετον ἀνορούετον ἀνορούομεν ἀνορούετε ἀνορούουσῐ(ν)
subjunctive ἀνορούω ἀνορούῃς ἀνορούῃ ἀνορούητον ἀνορούητον ἀνορούωμεν ἀνορούητε ἀνορούωσῐ(ν)
optative ἀνορούοιμῐ ἀνορούοις ἀνορούοι ἀνορούοιτον ἀνορουοίτην ἀνορούοιμεν ἀνορούοιτε ἀνορούοιεν
imperative   ἀνόρουε ἀνορουέτω ἀνορούετον ἀνορουέτων   ἀνορούετε ἀνορουόντων
middle/
passive 		indicative ἀνορούομαι ἀνορούῃ,
ἀνορούει 		ἀνορούεται ἀνορούεσθον ἀνορούεσθον ἀνορουόμεθᾰ ἀνορούεσθε ἀνορούονται
subjunctive ἀνορούωμαι ἀνορούῃ ἀνορούηται ἀνορούησθον ἀνορούησθον ἀνορουώμεθᾰ ἀνορούησθε ἀνορούωνται
optative ἀνορουοίμην ἀνορούοιο ἀνορούοιτο ἀνορούοισθον ἀνορουοίσθην ἀνορουοίμεθᾰ ἀνορούοισθε ἀνορούοιντο
imperative   ἀνορούου ἀνορουέσθω ἀνορούεσθον ἀνορουέσθων   ἀνορούεσθε ἀνορουέσθων
active middle/passive
infinitive ἀνορούειν ἀνορούεσθαι
participle m ἀνορούων ἀνορουόμενος
f ἀνορούουσᾰ ἀνορουομένη
n ἀνοροῦον ἀνορουόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνώρουσᾰ, ἀνωρουσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνώρουσᾰ ἀνώρουσᾰς ἀνώρουσε(ν) ἀνωρούσᾰτον ἀνωρουσᾰ́την ἀνωρούσᾰμεν ἀνωρούσᾰτε ἀνώρουσᾰν
subjunctive ἀνορούσω ἀνορούσῃς ἀνορούσῃ ἀνορούσητον ἀνορούσητον ἀνορούσωμεν ἀνορούσητε ἀνορούσωσῐ(ν)
optative ἀνορούσαιμῐ ἀνορούσειᾰς,
ἀνορούσαις 		ἀνορούσειε(ν),
ἀνορούσαι 		ἀνορούσαιτον ἀνορουσαίτην ἀνορούσαιμεν ἀνορούσαιτε ἀνορούσειᾰν,
ἀνορούσαιεν
imperative   ἀνόρουσον ἀνορουσᾰ́τω ἀνορούσᾰτον ἀνορουσᾰ́των   ἀνορούσᾰτε ἀνορουσᾰ́ντων
middle indicative ἀνωρουσᾰ́μην ἀνωρούσω ἀνωρούσᾰτο ἀνωρούσᾰσθον ἀνωρουσᾰ́σθην ἀνωρουσᾰ́μεθᾰ ἀνωρούσᾰσθε ἀνωρούσᾰντο
subjunctive ἀνορούσωμαι ἀνορούσῃ ἀνορούσηται ἀνορούσησθον ἀνορούσησθον ἀνορουσώμεθᾰ ἀνορούσησθε ἀνορούσωνται
optative ἀνορουσαίμην ἀνορούσαιο ἀνορούσαιτο ἀνορούσαισθον ἀνορουσαίσθην ἀνορουσαίμεθᾰ ἀνορούσαισθε ἀνορούσαιντο
imperative   ἀνόρουσαι ἀνορουσᾰ́σθω ἀνορούσᾰσθον ἀνορουσᾰ́σθων   ἀνορούσᾰσθε ἀνορουσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀνοροῦσαι ἀνορούσᾰσθαι
participle m ἀνορούσᾱς ἀνορουσᾰ́μενος
f ἀνορούσᾱσᾰ ἀνορουσᾰμένη
n ἀνοροῦσᾰν ἀνορουσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνόρουσᾰ, ἀνορουσᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνόρουσᾰ ἀνόρουσᾰς ἀνόρουσε(ν) ἀνορούσᾰτον ἀνορουσᾰ́την ἀνορούσᾰμεν ἀνορούσᾰτε ἀνόρουσᾰν
middle indicative ἀνορουσᾰ́μην ἀνορούσᾰο ἀνορούσᾰτο ἀνορούσᾰσθον ἀνορουσᾰ́σθην ἀνορουσᾰ́με(σ)θᾰ ἀνορούσᾰσθε ἀνορούσᾰντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia