ἀ- (a-, “not”) + ὅμοιος (hómoios, “similar”)
ἀνόμοιος • (anómoios) m (feminine ἀνομοία, neuter ἀνόμοιον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀνόμοιος anómoios |
ἀνομοίᾱ anomoíā |
ἀνόμοιον anómoion |
ἀνομοίω anomoíō |
ἀνομοίᾱ anomoíā |
ἀνομοίω anomoíō |
ἀνόμοιοι anómoioi |
ἀνόμοιαι anómoiai |
ἀνόμοιᾰ anómoiă | |||||
Genitive | ἀνομοίου anomoíou |
ἀνομοίᾱς anomoíās |
ἀνομοίου anomoíou |
ἀνομοίοιν anomoíoin |
ἀνομοίαιν anomoíain |
ἀνομοίοιν anomoíoin |
ἀνομοίων anomoíōn |
ἀνομοίων anomoíōn |
ἀνομοίων anomoíōn | |||||
Dative | ἀνομοίῳ anomoíōi |
ἀνομοίᾳ anomoíāi |
ἀνομοίῳ anomoíōi |
ἀνομοίοιν anomoíoin |
ἀνομοίαιν anomoíain |
ἀνομοίοιν anomoíoin |
ἀνομοίοις anomoíois |
ἀνομοίαις anomoíais |
ἀνομοίοις anomoíois | |||||
Accusative | ἀνόμοιον anómoion |
ἀνομοίᾱν anomoíān |
ἀνόμοιον anómoion |
ἀνομοίω anomoíō |
ἀνομοίᾱ anomoíā |
ἀνομοίω anomoíō |
ἀνομοίους anomoíous |
ἀνομοίᾱς anomoíās |
ἀνόμοιᾰ anómoiă | |||||
Vocative | ἀνόμοιε anómoie |
ἀνομοίᾱ anomoíā |
ἀνόμοιον anómoion |
ἀνομοίω anomoíō |
ἀνομοίᾱ anomoíā |
ἀνομοίω anomoíō |
ἀνόμοιοι anómoioi |
ἀνόμοιαι anómoiai |
ἀνόμοιᾰ anómoiă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀνομοίως anomoíōs |
ἀνομοιότερος anomoióteros |
ἀνομοιότᾰτος anomoiótătos | ||||||||||||
Notes: |
|