ἀνῳκισμένος • (anōikisménos) m (feminine ἀνῳκισμένη, neuter ἀνῳκισμένον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀνῳκισμένος anōikisménos |
ἀνῳκισμένη anōikisménē |
ἀνῳκισμένον anōikisménon |
ἀνῳκισμένω anōikisménō |
ἀνῳκισμένᾱ anōikisménā |
ἀνῳκισμένω anōikisménō |
ἀνῳκισμένοι anōikisménoi |
ἀνῳκισμέναι anōikisménai |
ἀνῳκισμένᾰ anōikisména | |||||
Genitive | ἀνῳκισμένου anōikisménou |
ἀνῳκισμένης anōikisménēs |
ἀνῳκισμένου anōikisménou |
ἀνῳκισμένοιν anōikisménoin |
ἀνῳκισμέναιν anōikisménain |
ἀνῳκισμένοιν anōikisménoin |
ἀνῳκισμένων anōikisménōn |
ἀνῳκισμένων anōikisménōn |
ἀνῳκισμένων anōikisménōn | |||||
Dative | ἀνῳκισμένῳ anōikisménōi |
ἀνῳκισμένῃ anōikisménēi |
ἀνῳκισμένῳ anōikisménōi |
ἀνῳκισμένοιν anōikisménoin |
ἀνῳκισμέναιν anōikisménain |
ἀνῳκισμένοιν anōikisménoin |
ἀνῳκισμένοις anōikisménois |
ἀνῳκισμέναις anōikisménais |
ἀνῳκισμένοις anōikisménois | |||||
Accusative | ἀνῳκισμένον anōikisménon |
ἀνῳκισμένην anōikisménēn |
ἀνῳκισμένον anōikisménon |
ἀνῳκισμένω anōikisménō |
ἀνῳκισμένᾱ anōikisménā |
ἀνῳκισμένω anōikisménō |
ἀνῳκισμένους anōikisménous |
ἀνῳκισμένᾱς anōikisménās |
ἀνῳκισμένᾰ anōikisména | |||||
Vocative | ἀνῳκισμένε anōikisméne |
ἀνῳκισμένη anōikisménē |
ἀνῳκισμένον anōikisménon |
ἀνῳκισμένω anōikisménō |
ἀνῳκισμένᾱ anōikisménā |
ἀνῳκισμένω anōikisménō |
ἀνῳκισμένοι anōikisménoi |
ἀνῳκισμέναι anōikisménai |
ἀνῳκισμένᾰ anōikisména | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀνῳκισμένως anōikisménōs |
ἀνῳκισμενώτερος anōikismenṓteros |
ἀνῳκισμενώτᾰτος anōikismenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|