Given the suffix -ῑ́ν-, Beekes suggests a Pre-Greek origin.
ἀπᾰρῑ́νη • (apărī́nē) f (genitive ἀπᾰρῑ́νης); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἀπᾰρῑ́νη hē apărī́nē |
τὼ ἀπᾰρῑ́νᾱ tṑ apărī́nā |
αἱ ἀπᾰρῖναι hai apărînai | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἀπᾰρῑ́νης tês apărī́nēs |
τοῖν ἀπᾰρῑ́ναιν toîn apărī́nain |
τῶν ἀπᾰρῑνῶν tôn apărīnôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἀπᾰρῑ́νῃ têi apărī́nēi |
τοῖν ἀπᾰρῑ́ναιν toîn apărī́nain |
ταῖς ἀπᾰρῑ́ναις taîs apărī́nais | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἀπᾰρῑ́νην tḕn apărī́nēn |
τὼ ἀπᾰρῑ́νᾱ tṑ apărī́nā |
τᾱ̀ς ἀπᾰρῑ́νᾱς tā̀s apărī́nās | ||||||||||
| Vocative | ἀπᾰρῑ́νη apărī́nē |
ἀπᾰρῑ́νᾱ apărī́nā |
ἀπᾰρῖναι apărînai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||