ἀποβαίνω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀποβαίνω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀποβαίνω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀποβαίνω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀποβαίνω you have here. The definition of the word ἀποβαίνω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀποβαίνω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ βαίνω (baínō)

Pronunciation

 

Verb

ἀποβαίνω • (apobaínō)

  1. to go away, depart, leave
  2. to alight (from a chariot)
  3. to disembark (from a ship)

Inflection

   Present: ἀποβαίνω, ἀποβαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποβαίνω ἀποβαίνεις ἀποβαίνει ἀποβαίνετον ἀποβαίνετον ἀποβαίνομεν ἀποβαίνετε ἀποβαίνουσῐ(ν)
subjunctive ἀποβαίνω ἀποβαίνῃς ἀποβαίνῃ ἀποβαίνητον ἀποβαίνητον ἀποβαίνωμεν ἀποβαίνητε ἀποβαίνωσῐ(ν)
optative ἀποβαίνοιμῐ ἀποβαίνοις ἀποβαίνοι ἀποβαίνοιτον ἀποβαινοίτην ἀποβαίνοιμεν ἀποβαίνοιτε ἀποβαίνοιεν
imperative   ἀπόβαινε ἀποβαινέτω ἀποβαίνετον ἀποβαινέτων   ἀποβαίνετε ἀποβαινόντων
middle/
passive 		indicative ἀποβαίνομαι ἀποβαίνῃ,
ἀποβαίνει 		ἀποβαίνεται ἀποβαίνεσθον ἀποβαίνεσθον ἀποβαινόμεθᾰ ἀποβαίνεσθε ἀποβαίνονται
subjunctive ἀποβαίνωμαι ἀποβαίνῃ ἀποβαίνηται ἀποβαίνησθον ἀποβαίνησθον ἀποβαινώμεθᾰ ἀποβαίνησθε ἀποβαίνωνται
optative ἀποβαινοίμην ἀποβαίνοιο ἀποβαίνοιτο ἀποβαίνοισθον ἀποβαινοίσθην ἀποβαινοίμεθᾰ ἀποβαίνοισθε ἀποβαίνοιντο
imperative   ἀποβαίνου ἀποβαινέσθω ἀποβαίνεσθον ἀποβαινέσθων   ἀποβαίνεσθε ἀποβαινέσθων
active middle/passive
infinitive ἀποβαίνειν ἀποβαίνεσθαι
participle m ἀποβαίνων ἀποβαινόμενος
f ἀποβαίνουσᾰ ἀποβαινομένη
n ἀποβαῖνον ἀποβαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέβαινον, ἀπεβαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέβαινον ἀπέβαινες ἀπέβαινε(ν) ἀπεβαίνετον ἀπεβαινέτην ἀπεβαίνομεν ἀπεβαίνετε ἀπέβαινον
middle/
passive 		indicative ἀπεβαινόμην ἀπεβαίνου ἀπεβαίνετο ἀπεβαίνεσθον ἀπεβαινέσθην ἀπεβαινόμεθᾰ ἀπεβαίνεσθε ἀπεβαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποβήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀποβήσομαι ἀποβήσῃ,
ἀποβήσει 		ἀποβήσεται ἀποβήσεσθον ἀποβήσεσθον ἀποβησόμεθᾰ ἀποβήσεσθε ἀποβήσονται
optative ἀποβησοίμην ἀποβήσοιο ἀποβήσοιτο ἀποβήσοισθον ἀποβησοίσθην ἀποβησοίμεθᾰ ἀποβήσοισθε ἀποβήσοιντο
middle
infinitive ἀποβήσεσθαι
participle m ἀποβησόμενος
f ἀποβησομένη
n ἀποβησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέβην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέβην ἀπέβης ἀπέβη ἀπέβητον ἀπεβήτην ἀπέβημεν ἀπέβητε ἀπέβησᾰν
subjunctive ἀποβῶ ἀποβῇς ἀποβῇ ἀποβῆτον ἀποβῆτον ἀποβῶμεν ἀποβῆτε ἀποβῶσῐ(ν)
optative ἀποβαίην ἀποβαίης ἀποβαίη ἀποβαῖτον,
ἀποβαίητον 		ἀποβαίτην,
ἀποβαιήτην 		ἀποβαῖμεν,
ἀποβαίημεν 		ἀποβαῖτε,
ἀποβαίητε 		ἀποβαῖεν,
ἀποβαίησᾰν
imperative   ἀπόβηθῐ ἀποβήτω ἀπόβητον ἀποβήτων   ἀπόβητε ἀποβᾰ́ντων
active
infinitive ἀποβῆναι
participle m ἀποβᾱ́ς
f ἀποβᾶσᾰ
n ἀποβᾰ́ν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέβησᾰ, ἀπεβησᾰ́μην (active only causal)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέβησᾰ ἀπέβησᾰς ἀπέβησε(ν) ἀπεβήσᾰτον ἀπεβησᾰ́την ἀπεβήσᾰμεν ἀπεβήσᾰτε ἀπέβησᾰν
subjunctive ἀποβήσω ἀποβήσῃς ἀποβήσῃ ἀποβήσητον ἀποβήσητον ἀποβήσωμεν ἀποβήσητε ἀποβήσωσῐ(ν)
optative ἀποβήσαιμῐ ἀποβήσειᾰς,
ἀποβήσαις 		ἀποβήσειε(ν),
ἀποβήσαι 		ἀποβήσαιτον ἀποβησαίτην ἀποβήσαιμεν ἀποβήσαιτε ἀποβήσειᾰν,
ἀποβήσαιεν
imperative   ἀπόβησον ἀποβησᾰ́τω ἀποβήσᾰτον ἀποβησᾰ́των   ἀποβήσᾰτε ἀποβησᾰ́ντων
middle indicative ἀπεβησᾰ́μην ἀπεβήσω ἀπεβήσᾰτο ἀπεβήσᾰσθον ἀπεβησᾰ́σθην ἀπεβησᾰ́μεθᾰ ἀπεβήσᾰσθε ἀπεβήσᾰντο
subjunctive ἀποβήσωμαι ἀποβήσῃ ἀποβήσηται ἀποβήσησθον ἀποβήσησθον ἀποβησώμεθᾰ ἀποβήσησθε ἀποβήσωνται
optative ἀποβησαίμην ἀποβήσαιο ἀποβήσαιτο ἀποβήσαισθον ἀποβησαίσθην ἀποβησαίμεθᾰ ἀποβήσαισθε ἀποβήσαιντο
imperative   ἀπόβησαι ἀποβησᾰ́σθω ἀποβήσᾰσθον ἀποβησᾰ́σθων   ἀποβήσᾰσθε ἀποβησᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀποβῆσαι ἀποβήσᾰσθαι
participle m ἀποβήσᾱς ἀποβησᾰ́μενος
f ἀποβήσᾱσᾰ ἀποβησᾰμένη
n ἀποβῆσᾰν ἀποβησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέβησᾰ, ἀπεβησᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέβησᾰ ἀπέβησᾰς ἀπέβησε(ν) ἀπεβήσᾰτον ἀπεβησᾰ́την ἀπεβήσᾰμεν ἀπεβήσᾰτε ἀπέβησᾰν
subjunctive ἀποβήσω,
ἀποβήσωμῐ 		ἀποβήσῃς,
ἀποβήσῃσθᾰ 		ἀποβήσῃ,
ἀποβήσῃσῐ 		ἀποβήσητον ἀποβήσητον ἀποβήσωμεν ἀποβήσητε ἀποβήσωσῐ(ν)
optative ἀποβήσαιμῐ ἀποβήσαις,
ἀποβήσαισθᾰ,
ἀποβήσειᾰς 		ἀποβήσειε(ν),
ἀποβήσαι 		ἀποβησεῖτον ἀποβησείτην ἀποβησεῖμεν ἀποβησεῖτε ἀποβησεῖεν
imperative   ἀπόβησον ἀποβησᾰ́τω ἀποβήσᾰτον ἀποβησᾰ́των   ἀποβήσᾰτε ἀποβησᾰ́ντων
middle indicative ἀπεβησᾰ́μην ἀπεβήσᾰο ἀπεβήσετο ἀπεβήσᾰσθον ἀπεβησᾰ́σθην ἀπεβησᾰ́με(σ)θᾰ ἀπεβήσᾰσθε ἀπεβήσᾰντο
subjunctive ἀποβήσωμαι ἀποβήσηαι ἀποβήσηται ἀποβήσησθον ἀποβήσησθον ἀποβησώμε(σ)θᾰ ἀποβήσησθε ἀποβήσωνται
optative ἀποβησαίμην ἀποβήσαιο ἀποβήσαιτο ἀποβήσαισθον ἀποβησαίσθην ἀποβησαίμε(σ)θᾰ ἀποβήσαισθε ἀποβησαίᾰτο
imperative   ἀπόβησαι ἀποβησᾰ́σθω ἀποβήσᾰσθον ἀποβησᾰ́σθων   ἀποβήσᾰσθε ἀποβησᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀποβῆσαι/ἀποβησᾰ́μεν/ἀποβησᾰμέναι ἀποβήσᾰσθαι
participle m ἀποβήσᾱς ἀποβησᾰ́μενος
f ἀποβήσᾱσᾰ ἀποβησᾰμένη
n ἀποβῆσᾰν ἀποβησᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀποβέβηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποβέβηκᾰ ἀποβέβηκᾰς ἀποβέβηκε(ν) ἀποβεβήκᾰτον ἀποβεβήκᾰτον ἀποβεβήκᾰμεν ἀποβεβήκᾰτε ἀποβεβήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποβεβήκω ἀποβεβήκῃς ἀποβεβήκῃ ἀποβεβήκητον ἀποβεβήκητον ἀποβεβήκωμεν ἀποβεβήκητε ἀποβεβήκωσῐ(ν)
optative ἀποβεβήκοιμῐ,
ἀποβεβηκοίην 		ἀποβεβήκοις,
ἀποβεβηκοίης 		ἀποβεβήκοι,
ἀποβεβηκοίη 		ἀποβεβήκοιτον ἀποβεβηκοίτην ἀποβεβήκοιμεν ἀποβεβήκοιτε ἀποβεβήκοιεν
imperative   ἀποβέβηκε ἀποβεβηκέτω ἀποβεβήκετον ἀποβεβηκέτων   ἀποβεβήκετε ἀποβεβηκόντων
active
infinitive ἀποβεβηκέναι
participle m ἀποβεβηκώς
f ἀποβεβηκυῖᾰ
n ἀποβεβηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπόβεβᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπόβεβᾰ ἀπόβεβᾰς ἀπόβεβε(ν) ἀποβέβᾰτον ἀποβέβᾰτον ἀποβέβᾰμεν ἀποβέβᾰτε ἀποβέβᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποβέβω ἀποβέβῃς ἀποβέβῃ ἀποβέβητον ἀποβέβητον ἀποβέβωμεν ἀποβέβητε ἀποβέβωσῐ(ν)
optative ἀποβέβοιμῐ,
ἀποβεβοίην 		ἀποβέβοις,
ἀποβεβοίης 		ἀποβέβοι,
ἀποβεβοίη 		ἀποβέβοιτον ἀποβεβοίτην ἀποβέβοιμεν ἀποβέβοιτε ἀποβέβοιεν
imperative   ἀπόβεβε ἀποβεβέτω ἀποβέβετον ἀποβεβέτων   ἀποβέβετε ἀποβεβόντων
active
infinitive ἀποβεβέναι
participle m ἀποβεβώς
f ἀποβεβυῖᾰ
n ἀποβεβός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • ⇒ Greek: αποβαίνω (apovaíno)

See also

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia