ἀποδείκνυμι

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀποδείκνυμι. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀποδείκνυμι, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀποδείκνυμι in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀποδείκνυμι you have here. The definition of the word ἀποδείκνυμι will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀποδείκνυμι, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From ἀπο- (apo-, “from”) +‎ δείκνῡμι (deíknūmi, “to point out, show”).

Pronunciation

 

Verb

ἀποδείκνῡμῐ • (apodeíknūmi)

  1. to demonstrate, point out, show
  2. to proclaim, appoint

Conjugation

   Present: ἀποδείκνῡμῐ, ἀποδείκνῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποδείκνῡμῐ ἀποδείκνῡς ἀποδείκνῡσῐ(ν) ἀποδείκνῠτον ἀποδείκνῠτον ἀποδείκνῠμεν ἀποδείκνῠτε ἀποδεικνῠ́ᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποδεικνῠ́ω ἀποδεικνῠ́ῃς ἀποδεικνῠ́ῃ ἀποδεικνῠ́ητον ἀποδεικνῠ́ητον ἀποδεικνῠ́ωμεν ἀποδεικνῠ́ητε ἀποδεικνῠ́ωσῐ(ν)
optative ἀποδεικνῠ́οιμῐ ἀποδεικνῠ́οις ἀποδεικνῠ́οι ἀποδεικνῠ́οιτον ἀποδεικνῠοίτην ἀποδεικνῠ́οιμεν ἀποδεικνῠ́οιτε ἀποδεικνῠ́οιεν
imperative   ἀποδείκνῡ ἀποδεικνῠ́τω ἀποδείκνῠτον ἀποδεικνῠ́των   ἀποδείκνῠτε ἀποδεικνῠ́ντων
middle/
passive 		indicative ἀποδείκνῠμαι ἀποδείκνῠσαι ἀποδείκνῠται ἀποδείκνῠσθον ἀποδείκνῠσθον ἀποδεικνῠ́μεθα ἀποδείκνῠσθε ἀποδείκνῠνται
subjunctive ἀποδεικνῠ́ωμαι ἀποδεικνῠ́ῃ ἀποδεικνῠ́ηται ἀποδεικνῠ́ησθον ἀποδεικνῠ́ησθον ἀποδεικνῠώμεθᾰ ἀποδεικνῠ́ησθε ἀποδεικνῠ́ωνται
optative ἀποδεικνῠοίμην ἀποδεικνῠ́οιο ἀποδεικνῠ́οιτο ἀποδεικνῠ́οισθον ἀποδεικνῠοίσθην ἀποδεικνῠοίμεθᾰ ἀποδεικνῠ́οισθε ἀποδεικνῠ́οιντο
imperative   ἀποδείκνῠσο ἀποδεικνῠ́σθω ἀποδείκνῠσθον ἀποδεικνῠ́σθων   ἀποδείκνῠσθε ἀποδεικνῠ́σθων
active middle/passive
infinitive ἀποδεικνῠ́ναι ἀποδείκνῠσθαι
participle m ἀποδεικνῡ́ς ἀποδεικνῠ́μενος
f ἀποδεικνῦσᾰ ἀποδεικνῠμένη
n ἀποδεικνῠ́ν ἀποδεικνῠ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπεδείκνῡν, ἀπεδεικνῠ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπεδείκνῡν ἀπεδείκνῡς ἀπεδείκνῡ ἀπεδείκνῠτον ἀπεδεικνῠ́την ἀπεδείκνῠμεν ἀπεδείκνῠτε ἀπεδείκνῠσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀπεδεικνῠ́μην ἀπεδείκνῠσο ἀπεδείκνῠτο ἀπεδείκνῠσθον ἀπεδεικνῠ́σθην ἀπεδεικνῠ́μεθᾰ ἀπεδείκνῠσθε ἀπεδείκνῠντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποδείξω, ἀποδείξομαι, ἀποδειχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποδείξω ἀποδείξεις ἀποδείξει ἀποδείξετον ἀποδείξετον ἀποδείξομεν ἀποδείξετε ἀποδείξουσῐ(ν)
optative ἀποδείξοιμῐ ἀποδείξοις ἀποδείξοι ἀποδείξοιτον ἀποδειξοίτην ἀποδείξοιμεν ἀποδείξοιτε ἀποδείξοιεν
middle indicative ἀποδείξομαι ἀποδείξῃ,
ἀποδείξει 		ἀποδείξεται ἀποδείξεσθον ἀποδείξεσθον ἀποδειξόμεθᾰ ἀποδείξεσθε ἀποδείξονται
optative ἀποδειξοίμην ἀποδείξοιο ἀποδείξοιτο ἀποδείξοισθον ἀποδειξοίσθην ἀποδειξοίμεθᾰ ἀποδείξοισθε ἀποδείξοιντο
passive indicative ἀποδειχθήσομαι ἀποδειχθήσῃ ἀποδειχθήσεται ἀποδειχθήσεσθον ἀποδειχθήσεσθον ἀποδειχθησόμεθᾰ ἀποδειχθήσεσθε ἀποδειχθήσονται
optative ἀποδειχθησοίμην ἀποδειχθήσοιο ἀποδειχθήσοιτο ἀποδειχθήσοισθον ἀποδειχθησοίσθην ἀποδειχθησοίμεθᾰ ἀποδειχθήσοισθε ἀποδειχθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποδείξειν ἀποδείξεσθαι ἀποδειχθήσεσθαι
participle m ἀποδείξων ἀποδειξόμενος ἀποδειχθησόμενος
f ἀποδείξουσᾰ ἀποδειξομένη ἀποδειχθησομένη
n ἀποδεῖξον ἀποδειξόμενον ἀποδειχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποδέξω, ἀποδέξομαι, ἀποδεχθήσομαι (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποδέξω ἀποδέξεις ἀποδέξει ἀποδέξετον ἀποδέξετον ἀποδέξομεν ἀποδέξετε ἀποδέξουσῐ(ν)
optative ἀποδέξοιμῐ ἀποδέξοις ἀποδέξοι ἀποδέξοιτον ἀποδεξοίτην ἀποδέξοιμεν ἀποδέξοιτε ἀποδέξοιεν
middle indicative ἀποδέξομαι ἀποδέξεαι ἀποδέξεται ἀποδέξεσθον ἀποδέξεσθον ἀποδεξόμεθᾰ ἀποδέξεσθε ἀποδέξονται
optative ἀποδεξοίμην ἀποδέξοιο ἀποδέξοιτο ἀποδέξοισθον ἀποδεξοίσθην ἀποδεξοίμεθᾰ ἀποδέξοισθε ἀποδεξοίᾰτο
passive indicative ἀποδεχθήσομαι ἀποδεχθήσῃ ἀποδεχθήσεται ἀποδεχθήσεσθον ἀποδεχθήσεσθον ἀποδεχθησόμεθᾰ ἀποδεχθήσεσθε ἀποδεχθήσονται
optative ἀποδεχθησοίμην ἀποδεχθήσοιο ἀποδεχθήσοιτο ἀποδεχθήσοισθον ἀποδεχθησοίσθην ἀποδεχθησοίμεθᾰ ἀποδεχθήσοισθε ἀποδεχθησοίᾰτο
active middle passive
infinitive ἀποδέξειν ἀποδέξεσθαι ἀποδεχθήσεσθαι
participle m ἀποδέξων ἀποδεξόμενος ἀποδεχθησόμενος
f ἀποδέξουσᾰ ἀποδεξομένη ἀποδεχθησομένη
n ἀποδέξον ἀποδεξόμενον ἀποδεχθησόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέδειξᾰ, ἀπεδειξᾰ́μην, ἀπεδείχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέδειξᾰ ἀπέδειξᾰς ἀπέδειξε(ν) ἀπεδείξᾰτον ἀπεδειξᾰ́την ἀπεδείξᾰμεν ἀπεδείξᾰτε ἀπέδειξᾰν
subjunctive ἀποδείξω ἀποδείξῃς ἀποδείξῃ ἀποδείξητον ἀποδείξητον ἀποδείξωμεν ἀποδείξητε ἀποδείξωσῐ(ν)
optative ἀποδείξαιμῐ ἀποδείξειᾰς,
ἀποδείξαις 		ἀποδείξειε(ν),
ἀποδείξαι 		ἀποδείξαιτον ἀποδειξαίτην ἀποδείξαιμεν ἀποδείξαιτε ἀποδείξειᾰν,
ἀποδείξαιεν
imperative   ἀπόδειξον ἀποδειξᾰ́τω ἀποδείξᾰτον ἀποδειξᾰ́των   ἀποδείξᾰτε ἀποδειξᾰ́ντων
middle indicative ἀπεδειξᾰ́μην ἀπεδείξω ἀπεδείξᾰτο ἀπεδείξᾰσθον ἀπεδειξᾰ́σθην ἀπεδειξᾰ́μεθᾰ ἀπεδείξᾰσθε ἀπεδείξᾰντο
subjunctive ἀποδείξωμαι ἀποδείξῃ ἀποδείξηται ἀποδείξησθον ἀποδείξησθον ἀποδειξώμεθᾰ ἀποδείξησθε ἀποδείξωνται
optative ἀποδειξαίμην ἀποδείξαιο ἀποδείξαιτο ἀποδείξαισθον ἀποδειξαίσθην ἀποδειξαίμεθᾰ ἀποδείξαισθε ἀποδείξαιντο
imperative   ἀπόδειξαι ἀποδειξᾰ́σθω ἀποδείξᾰσθον ἀποδειξᾰ́σθων   ἀποδείξᾰσθε ἀποδειξᾰ́σθων
passive indicative ἀπεδείχθην ἀπεδείχθης ἀπεδείχθη ἀπεδείχθητον ἀπεδειχθήτην ἀπεδείχθημεν ἀπεδείχθητε ἀπεδείχθησᾰν
subjunctive ἀποδειχθῶ ἀποδειχθῇς ἀποδειχθῇ ἀποδειχθῆτον ἀποδειχθῆτον ἀποδειχθῶμεν ἀποδειχθῆτε ἀποδειχθῶσῐ(ν)
optative ἀποδειχθείην ἀποδειχθείης ἀποδειχθείη ἀποδειχθεῖτον,
ἀποδειχθείητον 		ἀποδειχθείτην,
ἀποδειχθειήτην 		ἀποδειχθεῖμεν,
ἀποδειχθείημεν 		ἀποδειχθεῖτε,
ἀποδειχθείητε 		ἀποδειχθεῖεν,
ἀποδειχθείησᾰν
imperative   ἀποδείχθητῐ ἀποδειχθήτω ἀποδείχθητον ἀποδειχθήτων   ἀποδείχθητε ἀποδειχθέντων
active middle passive
infinitive ἀποδεῖξαι ἀποδείξᾰσθαι ἀποδειχθῆναι
participle m ἀποδείξᾱς ἀποδειξᾰ́μενος ἀποδειχθείς
f ἀποδείξᾱσᾰ ἀποδειξᾰμένη ἀποδειχθεῖσᾰ
n ἀποδεῖξᾰν ἀποδειξᾰ́μενον ἀποδειχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπόδειξᾰ, ἀποδειξᾰ́μην, ἀπεδείχθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπόδειξᾰ ἀπόδειξᾰς ἀπόδειξε(ν) ἀποδείξᾰτον ἀποδειξᾰ́την ἀποδείξᾰμεν ἀποδείξᾰτε ἀπόδειξᾰν
middle indicative ἀποδειξᾰ́μην ἀποδείξᾰο ἀποδείξᾰτο ἀποδείξᾰσθον ἀποδειξᾰ́σθην ἀποδειξᾰ́με(σ)θᾰ ἀποδείξᾰσθε ἀποδείξᾰντο
passive indicative ἀπεδείχθην ἀπεδείχθης ἀπεδείχθη ἀπεδείχθητον ἀπεδειχθήτην ἀπεδείχθημεν ἀπεδείχθητε ἀπεδείχθησᾰν,
ἀπέδειχθεν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέδεξᾰ, ἀπεδεξᾰ́μην, ἀπεδέχθην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέδεξᾰ ἀπέδεξᾰς ἀπέδεξε(ν) ἀπεδέξᾰτον ἀπεδεξᾰ́την ἀπεδέξᾰμεν ἀπεδέξᾰτε ἀπέδεξᾰν
subjunctive ἀποδέξω ἀποδέξῃς ἀποδέξῃ ἀποδέξητον ἀποδέξητον ἀποδέξωμεν ἀποδέξητε ἀποδέξωσῐ(ν)
optative ἀποδέξαιμῐ ἀποδέξειᾰς,
ἀποδέξαις 		ἀποδέξειε(ν),
ἀποδέξαι 		ἀποδεξεῖτον ἀποδεξείτην ἀποδεξεῖμεν ἀποδεξεῖτε ἀποδεξεῖεν
imperative   ἀπόδεξον ἀποδεξᾰ́τω ἀποδέξᾰτον ἀποδεξᾰ́των   ἀποδέξᾰτε ἀποδεξᾰ́ντων
middle indicative ἀπεδεξᾰ́μην ἀπεδέξω ἀπεδέξᾰτο ἀπεδέξᾰσθον ἀπεδεξᾰ́σθην ἀπεδεξᾰ́μεθᾰ ἀπεδέξᾰσθε ἀπεδέξᾰντο
subjunctive ἀποδέξωμαι ἀποδέξηαι ἀποδέξηται ἀποδέξησθον ἀποδέξησθον ἀποδεξώμεθᾰ ἀποδέξησθε ἀποδέξωνται
optative ἀποδεξαίμην ἀποδέξαιο ἀποδέξαιτο ἀποδέξαισθον ἀποδεξαίσθην ἀποδεξαίμεθᾰ ἀποδέξαισθε ἀποδεξαίᾰτο
imperative   ἀπόδεξαι ἀποδεξᾰ́σθω ἀποδέξᾰσθον ἀποδεξᾰ́σθων   ἀποδέξᾰσθε ἀποδεξᾰ́σθων
passive indicative ἀπεδέχθην ἀπεδέχθης ἀπεδέχθη ἀπεδέχθητον ἀπεδεχθήτην ἀπεδέχθημεν ἀπεδέχθητε ἀπεδέχθησᾰν
subjunctive ἀποδεχθῶ ἀποδεχθῇς ἀποδεχθῇ ἀποδεχθῆτον ἀποδεχθῆτον ἀποδεχθῶμεν ἀποδεχθῆτε ἀποδεχθῶσῐ(ν)
optative ἀποδεχθείην ἀποδεχθείης ἀποδεχθείη ἀποδεχθεῖτον,
ἀποδεχθείητον 		ἀποδεχθείτην,
ἀποδεχθειήτην 		ἀποδεχθεῖμεν,
ἀποδεχθείημεν 		ἀποδεχθεῖτε,
ἀποδεχθείητε 		ἀποδέχθειεν,
ἀποδεχθείησᾰν
imperative   ἀποδέχθητῐ ἀποδεχθήτω ἀποδέχθητον ἀποδεχθήτων   ἀποδέχθητε ἀποδεχθέντων
active middle passive
infinitive ἀποδέξαι ἀποδέξᾰσθαι ἀποδεχθῆναι
participle m ἀποδέξᾱς ἀποδεξᾰ́μενος ἀποδεχθείς
f ἀποδέξᾱσᾰ ἀποδεξᾰμένη ἀποδεχθεῖσᾰ
n ἀποδέξᾰν ἀποδεξᾰ́μενον ἀποδεχθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀποδέδειχᾰ, ἀποδέδειγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποδέδειχᾰ ἀποδέδειχᾰς ἀποδέδειχε(ν) ἀποδεδείχᾰτον ἀποδεδείχᾰτον ἀποδεδείχᾰμεν ἀποδεδείχᾰτε ἀποδεδείχᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποδεδείχω ἀποδεδείχῃς ἀποδεδείχῃ ἀποδεδείχητον ἀποδεδείχητον ἀποδεδείχωμεν ἀποδεδείχητε ἀποδεδείχωσῐ(ν)
optative ἀποδεδείχοιμῐ,
ἀποδεδειχοίην 		ἀποδεδείχοις,
ἀποδεδειχοίης 		ἀποδεδείχοι,
ἀποδεδειχοίη 		ἀποδεδείχοιτον ἀποδεδειχοίτην ἀποδεδείχοιμεν ἀποδεδείχοιτε ἀποδεδείχοιεν
imperative   ἀποδέδειχε ἀποδεδειχέτω ἀποδεδείχετον ἀποδεδειχέτων   ἀποδεδείχετε ἀποδεδειχόντων
middle/
passive 		indicative ἀποδέδειγμαι ἀποδέδειξαι ἀποδέδεικται ἀποδέδειχθον ἀποδέδειχθον ἀποδεδείγμεθᾰ ἀποδέδειχθε ἀποδεδείκᾰται
subjunctive ἀποδεδειγμένος ὦ ἀποδεδειγμένος ᾖς ἀποδεδειγμένος ᾖ ἀποδεδειγμένω ἦτον ἀποδεδειγμένω ἦτον ἀποδεδειγμένοι ὦμεν ἀποδεδειγμένοι ἦτε ἀποδεδειγμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀποδεδειγμένος εἴην ἀποδεδειγμένος εἴης ἀποδεδειγμένος εἴη ἀποδεδειγμένω εἴητον/εἶτον ἀποδεδειγμένω εἰήτην/εἴτην ἀποδεδειγμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀποδεδειγμένοι εἴητε/εἶτε ἀποδεδειγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀποδέδειξο ἀποδεδείχθω ἀποδέδειχθον ἀποδεδείχθων   ἀποδέδειχθε ἀποδεδείχθων
active middle/passive
infinitive ἀποδεδειχέναι ἀποδεδεῖχθαι
participle m ἀποδεδειχώς ἀποδεδειγμένος
f ἀποδεδειχυῖᾰ ἀποδεδειγμένη
n ἀποδεδειχός ἀποδεδειγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀποδέδεχᾰ, ἀποδέδεγμαι (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποδέδεχᾰ ἀποδέδεχᾰς ἀποδέδεχε(ν) ἀποδεδέχᾰτον ἀποδεδέχᾰτον ἀποδεδέχᾰμεν ἀποδεδέχᾰτε ἀποδεδέχᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποδεδέχω ἀποδεδέχῃς ἀποδεδέχῃ ἀποδεδέχητον ἀποδεδέχητον ἀποδεδέχωμεν ἀποδεδέχητε ἀποδεδέχωσῐ(ν)
optative ἀποδεδέχοιμῐ,
ἀποδεδεχοίην 		ἀποδεδέχοις,
ἀποδεδεχοίης 		ἀποδεδέχοι,
ἀποδεδεχοίη 		ἀποδεδέχοιτον ἀποδεδεχοίτην ἀποδεδέχοιμεν ἀποδεδέχοιτε ἀποδεδέχοιεν
imperative   ἀποδέδεχε ἀποδεδεχέτω ἀποδεδέχετον ἀποδεδεχέτων   ἀποδεδέχετε ἀποδεδεχόντων
middle/
passive 		indicative ἀποδέδεγμαι ἀποδέδεξαι ἀποδέδεκται ἀποδέδεχθον ἀποδέδεχθον ἀποδεδέγμεθᾰ ἀποδέδεχθε ἀποδεδέκᾰται
subjunctive ἀποδεδεγμένος ὦ ἀποδεδεγμένος ᾖς ἀποδεδεγμένος ᾖ ἀποδεδεγμένω ἦτον ἀποδεδεγμένω ἦτον ἀποδεδεγμένοι ὦμεν ἀποδεδεγμένοι ἦτε ἀποδεδεγμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀποδεδεγμένος εἴην ἀποδεδεγμένος εἴης ἀποδεδεγμένος εἴη ἀποδεδεγμένω εἴητον/εἶτον ἀποδεδεγμένω εἰήτην/εἴτην ἀποδεδεγμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀποδεδεγμένοι εἴητε/εἶτε ἀποδεδέγμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
imperative   ἀποδέδεξο ἀποδεδέχθω ἀποδέδεχθον ἀποδεδέχθων   ἀποδέδεχθε ἀποδεδέχθων
active middle/passive
infinitive ἀποδεδεχέναι ἀποδεδέχθαι
participle m ἀποδεδεχώς ἀποδεδεγμένος
f ἀποδεδεχυῖᾰ ἀποδεδεγμένη
n ἀποδεδεχός ἀποδεδεγμένον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀπεδεδείχειν, ἀπεδεδείγμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπεδεδείχειν,
ἀπεδεδείχη 		ἀπεδεδείχεις,
ἀπεδεδείχης 		ἀπεδεδείχει(ν) ἀπεδεδείχετον ἀπεδεδειχέτην ἀπεδεδείχεμεν ἀπεδεδείχετε ἀπεδεδείχεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀπεδεδείγμην ἀπεδέδειξο ἀπεδέδεικτο ἀπεδέδειχθον ἀπεδεδείχθην ἀπεδεδείγμεθᾰ ἀπεδέδειχθε ἀπεδεδείκᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀπεδεδέχειν, ἀπεδεδέγμην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπεδεδέχειν,
ἀπεδεδέχη 		ἀπεδεδέχεις,
ἀπεδεδέχης 		ἀπεδεδέχει(ν) ἀπεδεδέχετον ἀπεδεδεχέτην ἀπεδεδέχεμεν ἀπεδεδέχετε ἀπεδεδέχεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀπεδεδέγμην ἀπεδέδεξο ἀπεδέδεκτο ἀπεδέδεχθον ἀπεδεδέχθην ἀπεδεδέγμεθᾰ ἀπεδέδεχθε ἀπεδεδέκᾰτο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia