From ἀποδέχομαι (apodékhomai) + -η (-ē, verbal noun suffix).
ᾰ̓ποδοχή • (apodokhḗ) f (genitive ᾰ̓ποδοχῆς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ᾰ̓ποδοχή hē apodokhḗ |
τὼ ᾰ̓ποδοχᾱ́ tṑ apodokhā́ |
αἱ ᾰ̓ποδοχαί hai apodokhaí | ||||||||||
| Genitive | τῆς ᾰ̓ποδοχῆς tês apodokhês |
τοῖν ᾰ̓ποδοχαῖν toîn apodokhaîn |
τῶν ᾰ̓ποδοχῶν tôn apodokhôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ᾰ̓ποδοχῇ têi apodokhêi |
τοῖν ᾰ̓ποδοχαῖν toîn apodokhaîn |
ταῖς ᾰ̓ποδοχαῖς taîs apodokhaîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν ᾰ̓ποδοχήν tḕn apodokhḗn |
τὼ ᾰ̓ποδοχᾱ́ tṑ apodokhā́ |
τᾱ̀ς ᾰ̓ποδοχᾱ́ς tā̀s apodokhā́s | ||||||||||
| Vocative | ᾰ̓ποδοχή apodokhḗ |
ᾰ̓ποδοχᾱ́ apodokhā́ |
ᾰ̓ποδοχαί apodokhaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||