ἀπολαύω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀπολαύω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀπολαύω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀπολαύω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀπολαύω you have here. The definition of the word ἀπολαύω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀπολαύω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ Proto-Hellenic *lāwō, from Proto-Indo-European *leh₂w- (“profit, gain”).

Pronunciation

 

Verb

ἀπολαύω • (apolaúō)

  1. (+ genitive) to enjoy
  2. to profit

Conjugation

   Present: ἀπολαύω, ἀπολαύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπολαύω ἀπολαύεις ἀπολαύει ἀπολαύετον ἀπολαύετον ἀπολαύομεν ἀπολαύετε ἀπολαύουσῐ(ν)
subjunctive ἀπολαύω ἀπολαύῃς ἀπολαύῃ ἀπολαύητον ἀπολαύητον ἀπολαύωμεν ἀπολαύητε ἀπολαύωσῐ(ν)
optative ἀπολαύοιμῐ ἀπολαύοις ἀπολαύοι ἀπολαύοιτον ἀπολαυοίτην ἀπολαύοιμεν ἀπολαύοιτε ἀπολαύοιεν
imperative   ἀπόλαυε ἀπολαυέτω ἀπολαύετον ἀπολαυέτων   ἀπολαύετε ἀπολαυόντων
middle/
passive 		indicative ἀπολαύομαι ἀπολαύῃ,
ἀπολαύει 		ἀπολαύεται ἀπολαύεσθον ἀπολαύεσθον ἀπολαυόμεθᾰ ἀπολαύεσθε ἀπολαύονται
subjunctive ἀπολαύωμαι ἀπολαύῃ ἀπολαύηται ἀπολαύησθον ἀπολαύησθον ἀπολαυώμεθᾰ ἀπολαύησθε ἀπολαύωνται
optative ἀπολαυοίμην ἀπολαύοιο ἀπολαύοιτο ἀπολαύοισθον ἀπολαυοίσθην ἀπολαυοίμεθᾰ ἀπολαύοισθε ἀπολαύοιντο
imperative   ἀπολαύου ἀπολαυέσθω ἀπολαύεσθον ἀπολαυέσθων   ἀπολαύεσθε ἀπολαυέσθων
active middle/passive
infinitive ἀπολαύειν ἀπολαύεσθαι
participle m ἀπολαύων ἀπολαυόμενος
f ἀπολαύουσᾰ ἀπολαυομένη
n ἀπολαῦον ἀπολαυόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέλαυον, ἀπελαυόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέλαυον ἀπέλαυες ἀπέλαυε(ν) ἀπελαύετον ἀπελαυέτην ἀπελαύομεν ἀπελαύετε ἀπέλαυον
middle/
passive 		indicative ἀπελαυόμην ἀπελαύου ἀπελαύετο ἀπελαύεσθον ἀπελαυέσθην ἀπελαυόμεθᾰ ἀπελαύεσθε ἀπελαύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀπολαύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀπολαύσομαι ἀπολαύσῃ,
ἀπολαύσει 		ἀπολαύσεται ἀπολαύσεσθον ἀπολαύσεσθον ἀπολαυσόμεθᾰ ἀπολαύσεσθε ἀπολαύσονται
optative ἀπολαυσοίμην ἀπολαύσοιο ἀπολαύσοιτο ἀπολαύσοισθον ἀπολαυσοίσθην ἀπολαυσοίμεθᾰ ἀπολαύσοισθε ἀπολαύσοιντο
middle
infinitive ἀπολαύσεσθαι
participle m ἀπολαυσόμενος
f ἀπολαυσομένη
n ἀπολαυσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀπολαύσω (postclassical)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπολαύσω ἀπολαύσεις ἀπολαύσει ἀπολαύσετον ἀπολαύσετον ἀπολαύσομεν ἀπολαύσετε ἀπολαύσουσῐ(ν)
optative ἀπολαύσοιμῐ ἀπολαύσοις ἀπολαύσοι ἀπολαύσοιτον ἀπολαυσοίτην ἀπολαύσοιμεν ἀπολαύσοιτε ἀπολαύσοιεν
active
infinitive ἀπολαύσειν
participle m ἀπολαύσων
f ἀπολαύσουσᾰ
n ἀπολαῦσον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέλαυσᾰ, ἀπελαυσᾰ́μην, ἀπελαύσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέλαυσᾰ ἀπέλαυσᾰς ἀπέλαυσε(ν) ἀπελαύσᾰτον ἀπελαυσᾰ́την ἀπελαύσᾰμεν ἀπελαύσᾰτε ἀπέλαυσᾰν
subjunctive ἀπολαύσω ἀπολαύσῃς ἀπολαύσῃ ἀπολαύσητον ἀπολαύσητον ἀπολαύσωμεν ἀπολαύσητε ἀπολαύσωσῐ(ν)
optative ἀπολαύσαιμῐ ἀπολαύσειᾰς,
ἀπολαύσαις 		ἀπολαύσειε(ν),
ἀπολαύσαι 		ἀπολαύσαιτον ἀπολαυσαίτην ἀπολαύσαιμεν ἀπολαύσαιτε ἀπολαύσειᾰν,
ἀπολαύσαιεν
imperative   ἀπόλαυσον ἀπολαυσᾰ́τω ἀπολαύσᾰτον ἀπολαυσᾰ́των   ἀπολαύσᾰτε ἀπολαυσᾰ́ντων
middle indicative ἀπελαυσᾰ́μην ἀπελαύσω ἀπελαύσᾰτο ἀπελαύσᾰσθον ἀπελαυσᾰ́σθην ἀπελαυσᾰ́μεθᾰ ἀπελαύσᾰσθε ἀπελαύσᾰντο
subjunctive ἀπολαύσωμαι ἀπολαύσῃ ἀπολαύσηται ἀπολαύσησθον ἀπολαύσησθον ἀπολαυσώμεθᾰ ἀπολαύσησθε ἀπολαύσωνται
optative ἀπολαυσαίμην ἀπολαύσαιο ἀπολαύσαιτο ἀπολαύσαισθον ἀπολαυσαίσθην ἀπολαυσαίμεθᾰ ἀπολαύσαισθε ἀπολαύσαιντο
imperative   ἀπόλαυσαι ἀπολαυσᾰ́σθω ἀπολαύσᾰσθον ἀπολαυσᾰ́σθων   ἀπολαύσᾰσθε ἀπολαυσᾰ́σθων
passive indicative ἀπελαύσθην ἀπελαύσθης ἀπελαύσθη ἀπελαύσθητον ἀπελαυσθήτην ἀπελαύσθημεν ἀπελαύσθητε ἀπελαύσθησᾰν
subjunctive ἀπολαυσθῶ ἀπολαυσθῇς ἀπολαυσθῇ ἀπολαυσθῆτον ἀπολαυσθῆτον ἀπολαυσθῶμεν ἀπολαυσθῆτε ἀπολαυσθῶσῐ(ν)
optative ἀπολαυσθείην ἀπολαυσθείης ἀπολαυσθείη ἀπολαυσθεῖτον,
ἀπολαυσθείητον 		ἀπολαυσθείτην,
ἀπολαυσθειήτην 		ἀπολαυσθεῖμεν,
ἀπολαυσθείημεν 		ἀπολαυσθεῖτε,
ἀπολαυσθείητε 		ἀπολαυσθεῖεν,
ἀπολαυσθείησᾰν
imperative   ἀπολαύσθητῐ ἀπολαυσθήτω ἀπολαύσθητον ἀπολαυσθήτων   ἀπολαύσθητε ἀπολαυσθέντων
active middle passive
infinitive ἀπολαῦσαι ἀπολαύσᾰσθαι ἀπολαυσθῆναι
participle m ἀπολαύσᾱς ἀπολαυσᾰ́μενος ἀπολαυσθείς
f ἀπολαύσᾱσᾰ ἀπολαυσᾰμένη ἀπολαυσθεῖσᾰ
n ἀπολαῦσᾰν ἀπολαυσᾰ́μενον ἀπολαυσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπολέλαυκᾰ, ἀπολέλαυσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπολέλαυκᾰ ἀπολέλαυκᾰς ἀπολέλαυκε(ν) ἀπολελαύκᾰτον ἀπολελαύκᾰτον ἀπολελαύκᾰμεν ἀπολελαύκᾰτε ἀπολελαύκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀπολελαύκω ἀπολελαύκῃς ἀπολελαύκῃ ἀπολελαύκητον ἀπολελαύκητον ἀπολελαύκωμεν ἀπολελαύκητε ἀπολελαύκωσῐ(ν)
optative ἀπολελαύκοιμῐ,
ἀπολελαυκοίην 		ἀπολελαύκοις,
ἀπολελαυκοίης 		ἀπολελαύκοι,
ἀπολελαυκοίη 		ἀπολελαύκοιτον ἀπολελαυκοίτην ἀπολελαύκοιμεν ἀπολελαύκοιτε ἀπολελαύκοιεν
imperative   ἀπολέλαυκε ἀπολελαυκέτω ἀπολελαύκετον ἀπολελαυκέτων   ἀπολελαύκετε ἀπολελαυκόντων
middle/
passive 		indicative ἀπολέλαυσμαι ἀπολέλαυσαι ἀπολέλαυσται ἀπολέλαυσθον ἀπολέλαυσθον ἀπολελαύσμεθᾰ ἀπολέλαυσθε ἀπολελαύσᾰται
subjunctive ἀπολελαυσμένος ὦ ἀπολελαυσμένος ᾖς ἀπολελαυσμένος ᾖ ἀπολελαυσμένω ἦτον ἀπολελαυσμένω ἦτον ἀπολελαυσμένοι ὦμεν ἀπολελαυσμένοι ἦτε ἀπολελαυσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀπολελαυσμένος εἴην ἀπολελαυσμένος εἴης ἀπολελαυσμένος εἴη ἀπολελαυσμένω εἴητον/εἶτον ἀπολελαυσμένω εἰήτην/εἴτην ἀπολελαυσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀπολελαυσμένοι εἴητε/εἶτε ἀπολελαυσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀπολέλαυσο ἀπολελαύσθω ἀπολέλαυσθον ἀπολελαύσθων   ἀπολέλαυσθε ἀπολελαύσθων
active middle/passive
infinitive ἀπολελαυκέναι ἀπολελαῦσθαι
participle m ἀπολελαυκώς ἀπολελαυσμένος
f ἀπολελαυκυῖᾰ ἀπολελαυσμένη
n ἀπολελαυκός ἀπολελαυσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπολέλαυμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἀπολέλαυμαι ἀπολέλαυσαι ἀπολέλαυται ἀπολέλαυσθον ἀπολέλαυσθον ἀπολελαύμεθᾰ ἀπολέλαυσθε ἀπολέλαυνται
subjunctive ἀπολελαυμένος ὦ ἀπολελαυμένος ᾖς ἀπολελαυμένος ᾖ ἀπολελαυμένω ἦτον ἀπολελαυμένω ἦτον ἀπολελαυμένοι ὦμεν ἀπολελαυμένοι ἦτε ἀπολελαυμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀπολελαυμένος εἴην ἀπολελαυμένος εἴης ἀπολελαυμένος εἴη ἀπολελαυμένω εἴητον/εἶτον ἀπολελαυμένω εἰήτην/εἴτην ἀπολελαυμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀπολελαυμένοι εἴητε/εἶτε ἀπολελαυμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀπολέλαυσο ἀπολελαύσθω ἀπολέλαυσθον ἀπολελαύσθων   ἀπολέλαυσθε ἀπολελαύσθων
middle/passive
infinitive ἀπολελαῦσθαι
participle m ἀπολελαυμένος
f ἀπολελαυμένη
n ἀπολελαυμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia