ἀποτρέπω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀποτρέπω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀποτρέπω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀποτρέπω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀποτρέπω you have here. The definition of the word ἀποτρέπω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀποτρέπω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: αποτρέπω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-, “away, from, off”) +‎ τρέπω (trépō, “turn”) from Proto-Indo-European *trep-.

Pronunciation

 

Verb

ᾰ̓ποτρέπω • (ăpotrépō)

  1. (transitive) to (cause to) turn away or turn back; turn aside; ward off; keep away
  2. (transitive) to (cause to) divert; deter or dissuade; stave off, avert; prevent, halt from happening
  3. (middle voice, passive voice, reflexive) to turn away from; avert one's gaze; cease to pay heed
  4. (middle voice, passive voice, reflexive) to turn a deaf ear, deflect, shun, avoid
  5. (middle voice, passive voice, reflexive) to stop, cease, desist from doing something
  6. (middle voice, passive voice, intransitive) to turn back, return; desert from a party

Inflection

   Present: ἀποτρέπω, ἀποτρέπομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποτρέπω ἀποτρέπεις ἀποτρέπει ἀποτρέπετον ἀποτρέπετον ἀποτρέπομεν ἀποτρέπετε ἀποτρέπουσῐ(ν)
subjunctive ἀποτρέπω ἀποτρέπῃς ἀποτρέπῃ ἀποτρέπητον ἀποτρέπητον ἀποτρέπωμεν ἀποτρέπητε ἀποτρέπωσῐ(ν)
optative ἀποτρέποιμῐ ἀποτρέποις ἀποτρέποι ἀποτρέποιτον ἀποτρεποίτην ἀποτρέποιμεν ἀποτρέποιτε ἀποτρέποιεν
imperative   ἀπότρεπε ἀποτρεπέτω ἀποτρέπετον ἀποτρεπέτων   ἀποτρέπετε ἀποτρεπόντων
middle/
passive 		indicative ἀποτρέπομαι ἀποτρέπῃ,
ἀποτρέπει 		ἀποτρέπεται ἀποτρέπεσθον ἀποτρέπεσθον ἀποτρεπόμεθᾰ ἀποτρέπεσθε ἀποτρέπονται
subjunctive ἀποτρέπωμαι ἀποτρέπῃ ἀποτρέπηται ἀποτρέπησθον ἀποτρέπησθον ἀποτρεπώμεθᾰ ἀποτρέπησθε ἀποτρέπωνται
optative ἀποτρεποίμην ἀποτρέποιο ἀποτρέποιτο ἀποτρέποισθον ἀποτρεποίσθην ἀποτρεποίμεθᾰ ἀποτρέποισθε ἀποτρέποιντο
imperative   ἀποτρέπου ἀποτρεπέσθω ἀποτρέπεσθον ἀποτρεπέσθων   ἀποτρέπεσθε ἀποτρεπέσθων
active middle/passive
infinitive ἀποτρέπειν ἀποτρέπεσθαι
participle m ἀποτρέπων ἀποτρεπόμενος
f ἀποτρέπουσᾰ ἀποτρεπομένη
n ἀποτρέπον ἀποτρεπόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέτρεπον, ἀπετρεπόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέτρεπον ἀπέτρεπες ἀπέτρεπε(ν) ἀπετρέπετον ἀπετρεπέτην ἀπετρέπομεν ἀπετρέπετε ἀπέτρεπον
middle/
passive 		indicative ἀπετρεπόμην ἀπετρέπου ἀπετρέπετο ἀπετρέπεσθον ἀπετρεπέσθην ἀπετρεπόμεθᾰ ἀπετρέπεσθε ἀπετρέποντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποτρέψω, ἀποτρέψομαι, ἀποτραπήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποτρέψω ἀποτρέψεις ἀποτρέψει ἀποτρέψετον ἀποτρέψετον ἀποτρέψομεν ἀποτρέψετε ἀποτρέψουσῐ(ν)
optative ἀποτρέψοιμῐ ἀποτρέψοις ἀποτρέψοι ἀποτρέψοιτον ἀποτρεψοίτην ἀποτρέψοιμεν ἀποτρέψοιτε ἀποτρέψοιεν
middle indicative ἀποτρέψομαι ἀποτρέψῃ,
ἀποτρέψει 		ἀποτρέψεται ἀποτρέψεσθον ἀποτρέψεσθον ἀποτρεψόμεθᾰ ἀποτρέψεσθε ἀποτρέψονται
optative ἀποτρεψοίμην ἀποτρέψοιο ἀποτρέψοιτο ἀποτρέψοισθον ἀποτρεψοίσθην ἀποτρεψοίμεθᾰ ἀποτρέψοισθε ἀποτρέψοιντο
passive indicative ἀποτραπήσομαι ἀποτραπήσῃ ἀποτραπήσεται ἀποτραπήσεσθον ἀποτραπήσεσθον ἀποτραπησόμεθᾰ ἀποτραπήσεσθε ἀποτραπήσονται
optative ἀποτραπησοίμην ἀποτραπήσοιο ἀποτραπήσοιτο ἀποτραπήσοισθον ἀποτραπησοίσθην ἀποτραπησοίμεθᾰ ἀποτραπήσοισθε ἀποτραπήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποτρέψειν ἀποτρέψεσθαι ἀποτραπήσεσθαι
participle m ἀποτρέψων ἀποτρεψόμενος ἀποτραπησόμενος
f ἀποτρέψουσᾰ ἀποτρεψομένη ἀποτραπησομένη
n ἀποτρέψον ἀποτρεψόμενον ἀποτραπησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέτρεψᾰ, ἀπετρεψᾰ́μην, ἀπετρέφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέτρεψᾰ ἀπέτρεψᾰς ἀπέτρεψε(ν) ἀπετρέψᾰτον ἀπετρεψᾰ́την ἀπετρέψᾰμεν ἀπετρέψᾰτε ἀπέτρεψᾰν
subjunctive ἀποτρέψω ἀποτρέψῃς ἀποτρέψῃ ἀποτρέψητον ἀποτρέψητον ἀποτρέψωμεν ἀποτρέψητε ἀποτρέψωσῐ(ν)
optative ἀποτρέψαιμῐ ἀποτρέψειᾰς,
ἀποτρέψαις 		ἀποτρέψειε(ν),
ἀποτρέψαι 		ἀποτρέψαιτον ἀποτρεψαίτην ἀποτρέψαιμεν ἀποτρέψαιτε ἀποτρέψειᾰν,
ἀποτρέψαιεν
imperative   ἀπότρεψον ἀποτρεψᾰ́τω ἀποτρέψᾰτον ἀποτρεψᾰ́των   ἀποτρέψᾰτε ἀποτρεψᾰ́ντων
middle indicative ἀπετρεψᾰ́μην ἀπετρέψω ἀπετρέψᾰτο ἀπετρέψᾰσθον ἀπετρεψᾰ́σθην ἀπετρεψᾰ́μεθᾰ ἀπετρέψᾰσθε ἀπετρέψᾰντο
subjunctive ἀποτρέψωμαι ἀποτρέψῃ ἀποτρέψηται ἀποτρέψησθον ἀποτρέψησθον ἀποτρεψώμεθᾰ ἀποτρέψησθε ἀποτρέψωνται
optative ἀποτρεψαίμην ἀποτρέψαιο ἀποτρέψαιτο ἀποτρέψαισθον ἀποτρεψαίσθην ἀποτρεψαίμεθᾰ ἀποτρέψαισθε ἀποτρέψαιντο
imperative   ἀπότρεψαι ἀποτρεψᾰ́σθω ἀποτρέψᾰσθον ἀποτρεψᾰ́σθων   ἀποτρέψᾰσθε ἀποτρεψᾰ́σθων
passive indicative ἀπετρέφθην ἀπετρέφθης ἀπετρέφθη ἀπετρέφθητον ἀπετρεφθήτην ἀπετρέφθημεν ἀπετρέφθητε ἀπετρέφθησᾰν
subjunctive ἀποτρεφθῶ ἀποτρεφθῇς ἀποτρεφθῇ ἀποτρεφθῆτον ἀποτρεφθῆτον ἀποτρεφθῶμεν ἀποτρεφθῆτε ἀποτρεφθῶσῐ(ν)
optative ἀποτρεφθείην ἀποτρεφθείης ἀποτρεφθείη ἀποτρεφθεῖτον,
ἀποτρεφθείητον 		ἀποτρεφθείτην,
ἀποτρεφθειήτην 		ἀποτρεφθεῖμεν,
ἀποτρεφθείημεν 		ἀποτρεφθεῖτε,
ἀποτρεφθείητε 		ἀποτρεφθεῖεν,
ἀποτρεφθείησᾰν
imperative   ἀποτρέφθητῐ ἀποτρεφθήτω ἀποτρέφθητον ἀποτρεφθήτων   ἀποτρέφθητε ἀποτρεφθέντων
active middle passive
infinitive ἀποτρέψαι ἀποτρέψᾰσθαι ἀποτρεφθῆναι
participle m ἀποτρέψᾱς ἀποτρεψᾰ́μενος ἀποτρεφθείς
f ἀποτρέψᾱσᾰ ἀποτρεψᾰμένη ἀποτρεφθεῖσᾰ
n ἀποτρέψᾰν ἀποτρεψᾰ́μενον ἀποτρεφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπετράφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἀπετράφθην ἀπετράφθης ἀπετράφθη ἀπετράφθητον ἀπετραφθήτην ἀπετράφθημεν ἀπετράφθητε ἀπετράφθησᾰν
subjunctive ἀποτραφθῶ ἀποτραφθῇς ἀποτραφθῇ ἀποτραφθῆτον ἀποτραφθῆτον ἀποτραφθῶμεν ἀποτραφθῆτε ἀποτραφθῶσῐ(ν)
optative ἀποτραφθείην ἀποτραφθείης ἀποτραφθείη ἀποτραφθεῖτον,
ἀποτραφθείητον 		ἀποτραφθείτην,
ἀποτραφθειήτην 		ἀποτραφθεῖμεν,
ἀποτραφθείημεν 		ἀποτραφθεῖτε,
ἀποτραφθείητε 		ἀποτραφθεῖεν,
ἀποτραφθείησᾰν
imperative   ἀποτράφθητῐ ἀποτραφθήτω ἀποτράφθητον ἀποτραφθήτων   ἀποτράφθητε ἀποτραφθέντων
passive
infinitive ἀποτραφθῆναι
participle m ἀποτραφθείς
f ἀποτραφθεῖσᾰ
n ἀποτραφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέτρᾰπον, ἀπετρᾰπόμην, ἀπετρᾰ́πην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέτρᾰπον ἀπέτρᾰπες ἀπέτρᾰπε(ν) ἀπετρᾰ́πετον ἀπετρᾰπέτην ἀπετρᾰ́πομεν ἀπετρᾰ́πετε ἀπέτρᾰπον
subjunctive ἀποτρᾰ́πω ἀποτρᾰ́πῃς ἀποτρᾰ́πῃ ἀποτρᾰ́πητον ἀποτρᾰ́πητον ἀποτρᾰ́πωμεν ἀποτρᾰ́πητε ἀποτρᾰ́πωσῐ(ν)
optative ἀποτρᾰ́ποιμῐ ἀποτρᾰ́ποις ἀποτρᾰ́ποι ἀποτρᾰ́ποιτον ἀποτρᾰποίτην ἀποτρᾰ́ποιμεν ἀποτρᾰ́ποιτε ἀποτρᾰ́ποιεν
imperative   ἀπότρᾰπε ἀποτρᾰπέτω ἀποτρᾰ́πετον ἀποτρᾰπέτων   ἀποτρᾰ́πετε ἀποτρᾰπόντων
middle indicative ἀπετρᾰπόμην ἀπετρᾰ́που ἀπετρᾰ́πετο ἀπετρᾰ́πεσθον ἀπετρᾰπέσθην ἀπετρᾰπόμεθᾰ ἀπετρᾰ́πεσθε ἀπετρᾰ́ποντο
subjunctive ἀποτρᾰ́πωμαι ἀποτρᾰ́πῃ ἀποτρᾰ́πηται ἀποτρᾰ́πησθον ἀποτρᾰ́πησθον ἀποτρᾰπώμεθᾰ ἀποτρᾰ́πησθε ἀποτρᾰ́πωνται
optative ἀποτρᾰποίμην ἀποτρᾰ́ποιο ἀποτρᾰ́ποιτο ἀποτρᾰ́ποισθον ἀποτρᾰποίσθην ἀποτρᾰποίμεθᾰ ἀποτρᾰ́ποισθε ἀποτρᾰ́ποιντο
imperative   ἀποτρᾰποῦ ἀποτρᾰπέσθω ἀποτρᾰ́πεσθον ἀποτρᾰπέσθων   ἀποτρᾰ́πεσθε ἀποτρᾰπέσθων
passive indicative ἀπετρᾰ́πην ἀπετρᾰ́πης ἀπετρᾰ́πη ἀπετρᾰ́πητον ἀπετρᾰπήτην ἀπετρᾰ́πημεν ἀπετρᾰ́πητε ἀπετρᾰ́πησᾰν
subjunctive ἀποτρᾰπῶ ἀποτρᾰπῇς ἀποτρᾰπῇ ἀποτρᾰπῆτον ἀποτρᾰπῆτον ἀποτρᾰπῶμεν ἀποτρᾰπῆτε ἀποτρᾰπῶσῐ(ν)
optative ἀποτρᾰπείην ἀποτρᾰπείης ἀποτρᾰπείη ἀποτρᾰπεῖτον,
ἀποτρᾰπείητον 		ἀποτρᾰπείτην,
ἀποτρᾰπειήτην 		ἀποτρᾰπεῖμεν,
ἀποτρᾰπείημεν 		ἀποτρᾰπεῖτε,
ἀποτρᾰπείητε 		ἀποτρᾰπεῖεν,
ἀποτρᾰπείησᾰν
imperative   ἀποτρᾰ́πηθῐ ἀποτρᾰπήτω ἀποτρᾰ́πητον ἀποτρᾰπήτων   ἀποτρᾰ́πητε ἀποτρᾰπέντων
active middle passive
infinitive ἀποτρᾰπεῖν ἀποτρᾰπέσθαι ἀποτρᾰπῆναι
participle m ἀποτρᾰπών ἀποτρᾰπόμενος ἀποτρᾰπείς
f ἀποτρᾰποῦσᾰ ἀποτρᾰπομένη ἀποτρᾰπεῖσᾰ
n ἀποτρᾰπόν ἀποτρᾰπόμενον ἀποτρᾰπέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀποτέτροφᾰ, ἀποτέτραμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποτέτροφᾰ ἀποτέτροφᾰς ἀποτέτροφε(ν) ἀποτετρόφᾰτον ἀποτετρόφᾰτον ἀποτετρόφᾰμεν ἀποτετρόφᾰτε ἀποτετρόφᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποτετρόφω ἀποτετρόφῃς ἀποτετρόφῃ ἀποτετρόφητον ἀποτετρόφητον ἀποτετρόφωμεν ἀποτετρόφητε ἀποτετρόφωσῐ(ν)
optative ἀποτετρόφοιμῐ,
ἀποτετροφοίην 		ἀποτετρόφοις,
ἀποτετροφοίης 		ἀποτετρόφοι,
ἀποτετροφοίη 		ἀποτετρόφοιτον ἀποτετροφοίτην ἀποτετρόφοιμεν ἀποτετρόφοιτε ἀποτετρόφοιεν
imperative   ἀποτέτροφε ἀποτετροφέτω ἀποτετρόφετον ἀποτετροφέτων   ἀποτετρόφετε ἀποτετροφόντων
middle/
passive 		indicative ἀποτέτραμμαι ἀποτέτραψαι ἀποτέτραπται ἀποτέτραφθον ἀποτέτραφθον ἀποτετράμμεθᾰ ἀποτέτραφθε ἀποτετράφᾰται
subjunctive ἀποτετραμμένος ὦ ἀποτετραμμένος ᾖς ἀποτετραμμένος ᾖ ἀποτετραμμένω ἦτον ἀποτετραμμένω ἦτον ἀποτετραμμένοι ὦμεν ἀποτετραμμένοι ἦτε ἀποτετραμμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀποτετραμμένος εἴην ἀποτετραμμένος εἴης ἀποτετραμμένος εἴη ἀποτετραμμένω εἴητον/εἶτον ἀποτετραμμένω εἰήτην/εἴτην ἀποτετραμμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀποτετραμμένοι εἴητε/εἶτε ἀποτετραμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀποτέτραψο ἀποτετράφθω ἀποτέτραφθον ἀποτετράφθων   ἀποτέτραφθε ἀποτετράφθων
active middle/passive
infinitive ἀποτετροφέναι ἀποτετρᾶφθαι
participle m ἀποτετροφώς ἀποτετραμμένος
f ἀποτετροφυῖᾰ ἀποτετραμμένη
n ἀποτετροφός ἀποτετραμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀποτετρόφειν, ἀποτετράμμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποτετρόφειν,
ἀποτετρόφη 		ἀποτετρόφεις,
ἀποτετρόφης 		ἀποτετρόφει(ν) ἀποτετρόφετον ἀποτετροφέτην ἀποτετρόφεμεν ἀποτετρόφετε ἀποτετρόφεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀποτετράμμην ἀποτέτραψο ἀποτέτραπτο ἀποτέτραφθον ἀποτετράφθην ἀποτετράμμεθᾰ ἀποτέτραφθε ἀποτετράφᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • → Greek: αποτρέπω (apotrépo) (semi-learned)

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia