From ἀποδείκνῡμι (apodeíknūmi, “to show, display”) + -σις (-sis, verbal noun suffix).
ἀπόδειξις • (apódeixis) f (genitive ἀπόδείξεως); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἀπόδειξῐς hē apódeixis |
τὼ ἀποδείξει tṑ apodeíxei |
αἱ ἀποδείξεις hai apodeíxeis | ||||||||||
Genitive | τῆς ἀποδείξεως tês apodeíxeōs |
τοῖν ἀποδειξέοιν toîn apodeixéoin |
τῶν ἀποδείξεων tôn apodeíxeōn | ||||||||||
Dative | τῇ ἀποδείξει têi apodeíxei |
τοῖν ἀποδειξέοιν toîn apodeixéoin |
ταῖς ἀποδείξεσῐ / ἀποδείξεσῐν taîs apodeíxesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν ἀπόδειξῐν tḕn apódeixin |
τὼ ἀποδείξει tṑ apodeíxei |
τᾱ̀ς ἀποδείξεις tā̀s apodeíxeis | ||||||||||
Vocative | ἀπόδειξῐ apódeixi |
ἀποδείξει apodeíxei |
ἀποδείξεις apodeíxeis | ||||||||||
Notes: |
|