From ἀρχι- (arkhi-, “primary”) + μάνδρα (mándra, “enclosed space, monastery”) + -ῑ́της (-ī́tēs, “member of”).
ἀρχιμανδρῑ́της • (arkhimandrī́tēs) m (genitive ἀρχιμανδρῑ́του); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἀρχιμανδρῑ́της ho arkhimandrī́tēs |
τὼ ἀρχιμανδρῑ́τᾱ tṑ arkhimandrī́tā |
οἱ ἀρχιμανδρῖται hoi arkhimandrîtai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀρχιμανδρῑ́του toû arkhimandrī́tou |
τοῖν ἀρχιμανδρῑ́ταιν toîn arkhimandrī́tain |
τῶν ἀρχιμανδρῑτῶν tôn arkhimandrītôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀρχιμανδρῑ́τῃ tôi arkhimandrī́tēi |
τοῖν ἀρχιμανδρῑ́ταιν toîn arkhimandrī́tain |
τοῖς ἀρχιμανδρῑ́ταις toîs arkhimandrī́tais | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἀρχιμανδρῑ́την tòn arkhimandrī́tēn |
τὼ ἀρχιμανδρῑ́τᾱ tṑ arkhimandrī́tā |
τοὺς ἀρχιμανδρῑ́τᾱς toùs arkhimandrī́tās | ||||||||||
| Vocative | ἀρχιμανδρῖτᾰ arkhimandrîta |
ἀρχιμανδρῑ́τᾱ arkhimandrī́tā |
ἀρχιμανδρῖται arkhimandrîtai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||