From ἀ- (a-, “not”) + τελέω (teléō, “to complete”).
ἀτελείωτος • (ateleíōtos) m or f (neuter ἀτελείωτον); second declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | ἀτελείωτος ateleíōtos |
ἀτελείωτον ateleíōton |
ἀτελειώτω ateleiṓtō |
ἀτελειώτω ateleiṓtō |
ἀτελείωτοι ateleíōtoi |
ἀτελείωτᾰ ateleíōta | ||||||||
| Genitive | ἀτελειώτου ateleiṓtou |
ἀτελειώτου ateleiṓtou |
ἀτελειώτοιν ateleiṓtoin |
ἀτελειώτοιν ateleiṓtoin |
ἀτελειώτων ateleiṓtōn |
ἀτελειώτων ateleiṓtōn | ||||||||
| Dative | ἀτελειώτῳ ateleiṓtōi |
ἀτελειώτῳ ateleiṓtōi |
ἀτελειώτοιν ateleiṓtoin |
ἀτελειώτοιν ateleiṓtoin |
ἀτελειώτοις ateleiṓtois |
ἀτελειώτοις ateleiṓtois | ||||||||
| Accusative | ἀτελείωτον ateleíōton |
ἀτελείωτον ateleíōton |
ἀτελειώτω ateleiṓtō |
ἀτελειώτω ateleiṓtō |
ἀτελειώτους ateleiṓtous |
ἀτελείωτᾰ ateleíōta | ||||||||
| Vocative | ἀτελείωτε ateleíōte |
ἀτελείωτον ateleíōton |
ἀτελειώτω ateleiṓtō |
ἀτελειώτω ateleiṓtō |
ἀτελείωτοι ateleíōtoi |
ἀτελείωτᾰ ateleíōta | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ἀτελειώτως ateleiṓtōs |
ἀτελειωτότερος ateleiōtóteros |
ἀτελειωτότᾰτος ateleiōtótatos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||