ἀτιτάλλω

Ancient Greek

Etymology

Reduplicated form of ἀτάλλω (atállō, “to gambol”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ti.tal.lɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ti.tal.lo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ti.tal.lo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ti.tal.lo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ti.ta.lo/

Verb

ἀτῐτᾰ́λλω • (atitállō)

to rear, tend, also of animals
(figuratively) to cherish
(in bad sense) to beguile, cajole

Inflection

Present: ἀτῐτᾰ́λλω, ἀτῐτᾰ́λλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀτῐτᾰ́λλω	ἀτῐτᾰ́λλεις	ἀτῐτᾰ́λλει	ἀτῐτᾰ́λλετον	ἀτῐτᾰ́λλετον	ἀτῐτᾰ́λλομεν	ἀτῐτᾰ́λλετε	ἀτῐτᾰ́λλουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀτῐτᾰ́λλω	ἀτῐτᾰ́λλῃς	ἀτῐτᾰ́λλῃ	ἀτῐτᾰ́λλητον	ἀτῐτᾰ́λλητον	ἀτῐτᾰ́λλωμεν	ἀτῐτᾰ́λλητε	ἀτῐτᾰ́λλωσῐ(ν)
	optative	ἀτῐτᾰ́λλοιμῐ	ἀτῐτᾰ́λλοις	ἀτῐτᾰ́λλοι	ἀτῐτᾰ́λλοιτον	ἀτῐτᾰλλοίτην	ἀτῐτᾰ́λλοιμεν	ἀτῐτᾰ́λλοιτε	ἀτῐτᾰ́λλοιεν
	imperative		ἀτῐ́τᾰλλε	ἀτῐτᾰλλέτω	ἀτῐτᾰ́λλετον	ἀτῐτᾰλλέτων		ἀτῐτᾰ́λλετε	ἀτῐτᾰλλόντων
middle/ passive	indicative	ἀτῐτᾰ́λλομαι	ἀτῐτᾰ́λλῃ, ἀτῐτᾰ́λλει	ἀτῐτᾰ́λλεται	ἀτῐτᾰ́λλεσθον	ἀτῐτᾰ́λλεσθον	ἀτῐτᾰλλόμεθᾰ	ἀτῐτᾰ́λλεσθε	ἀτῐτᾰ́λλονται
	subjunctive	ἀτῐτᾰ́λλωμαι	ἀτῐτᾰ́λλῃ	ἀτῐτᾰ́λληται	ἀτῐτᾰ́λλησθον	ἀτῐτᾰ́λλησθον	ἀτῐτᾰλλώμεθᾰ	ἀτῐτᾰ́λλησθε	ἀτῐτᾰ́λλωνται
	optative	ἀτῐτᾰλλοίμην	ἀτῐτᾰ́λλοιο	ἀτῐτᾰ́λλοιτο	ἀτῐτᾰ́λλοισθον	ἀτῐτᾰλλοίσθην	ἀτῐτᾰλλοίμεθᾰ	ἀτῐτᾰ́λλοισθε	ἀτῐτᾰ́λλοιντο
	imperative		ἀτῐτᾰ́λλου	ἀτῐτᾰλλέσθω	ἀτῐτᾰ́λλεσθον	ἀτῐτᾰλλέσθων		ἀτῐτᾰ́λλεσθε	ἀτῐτᾰλλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀτῐτᾰ́λλειν				ἀτῐτᾰ́λλεσθαι
participle	m	ἀτῐτᾰ́λλων				ἀτῐτᾰλλόμενος
	f	ἀτῐτᾰ́λλουσᾰ				ἀτῐτᾰλλομένη
	n	ἀτῐτᾰ́λλον				ἀτῐτᾰλλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠτῐ́τᾰλλον, ἠτῐτᾰλλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠτῐ́τᾰλλον	ἠτῐ́τᾰλλες	ἠτῐ́τᾰλλε(ν)	ἠτῐτᾰ́λλετον	ἠτῐτᾰλλέτην	ἠτῐτᾰ́λλομεν	ἠτῐτᾰ́λλετε	ἠτῐ́τᾰλλον
middle/ passive	indicative	ἠτῐτᾰλλόμην	ἠτῐτᾰ́λλου	ἠτῐτᾰ́λλετο	ἠτῐτᾰ́λλεσθον	ἠτῐτᾰλλέσθην	ἠτῐτᾰλλόμεθᾰ	ἠτῐτᾰ́λλεσθε	ἠτῐτᾰ́λλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀτῐ́τηλᾰ, ἀτῐτηλᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀτῐ́τηλᾰ	ἀτῐ́τηλᾰς	ἀτῐ́τηλε(ν)	ἀτῐτήλᾰτον	ἀτῐτηλᾰ́την	ἀτῐτήλᾰμεν	ἀτῐτήλᾰτε	ἀτῐ́τηλᾰν
	subjunctive	ἀτῐτήλω	ἀτῐτήλῃς	ἀτῐτήλῃ	ἀτῐτήλητον	ἀτῐτήλητον	ἀτῐτήλωμεν	ἀτῐτήλητε	ἀτῐτήλωσῐ(ν)
	optative	ἀτῐτήλαιμῐ	ἀτῐτήλειᾰς, ἀτῐτήλαις	ἀτῐτήλειε(ν), ἀτῐτήλαι	ἀτῐτήλαιτον	ἀτῐτηλαίτην	ἀτῐτήλαιμεν	ἀτῐτήλαιτε	ἀτῐτήλειᾰν, ἀτῐτήλαιεν
	imperative		ἀτῐ́τηλον	ἀτῐτηλᾰ́τω	ἀτῐτήλᾰτον	ἀτῐτηλᾰ́των		ἀτῐτήλᾰτε	ἀτῐτηλᾰ́ντων
middle	indicative	ἀτῐτηλᾰ́μην	ἀτῐτήλω	ἀτῐτήλᾰτο	ἀτῐτήλᾰσθον	ἀτῐτηλᾰ́σθην	ἀτῐτηλᾰ́μεθᾰ	ἀτῐτήλᾰσθε	ἀτῐτήλᾰντο
	subjunctive	ἀτῐτήλωμαι	ἀτῐτήλῃ	ἀτῐτήληται	ἀτῐτήλησθον	ἀτῐτήλησθον	ἀτῐτηλώμεθᾰ	ἀτῐτήλησθε	ἀτῐτήλωνται
	optative	ἀτῐτηλαίμην	ἀτῐτήλαιο	ἀτῐτήλαιτο	ἀτῐτήλαισθον	ἀτῐτηλαίσθην	ἀτῐτηλαίμεθᾰ	ἀτῐτήλαισθε	ἀτῐτήλαιντο
	imperative		ἀτῐ́τηλαι	ἀτῐτηλᾰ́σθω	ἀτῐτήλᾰσθον	ἀτῐτηλᾰ́σθων		ἀτῐτήλᾰσθε	ἀτῐτηλᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀτῐτῆλαι			ἀτῐτήλᾰσθαι
participle	m	ἀτῐτήλᾱς			ἀτῐτηλᾰ́μενος
	f	ἀτῐτήλᾱσᾰ			ἀτῐτηλᾰμένη
	n	ἀτῐτῆλᾰν			ἀτῐτηλᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀτῐτᾰ́λτας (atitáltas)

ἀτιτάλλω

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia