ἁρμονικός

Ancient Greek

Etymology

From ἁρμονίᾱ (harmoníā) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /har.mo.ni.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ar.mo.niˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ar.mo.niˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ar.mo.niˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ar.mo.niˈkos/

Adjective

ἁρμονῐκός • (harmonikós) m (feminine ἁρμονῐκή, neuter ἁρμονῐκόν); first/second declension

skilled in music

Declension

First and second declension of ἁρμονῐκός; ἁρμονῐκή; ἁρμονῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἁρμονῐκός harmonikós	ἁρμονῐκή harmonikḗ	ἁρμονῐκόν harmonikón	ἁρμονῐκώ harmonikṓ	ἁρμονῐκᾱ́ harmonikā́	ἁρμονῐκώ harmonikṓ	ἁρμονῐκοί harmonikoí	ἁρμονῐκαί harmonikaí	ἁρμονῐκᾰ́ harmoniká
Genitive	ἁρμονῐκοῦ harmonikoû	ἁρμονῐκῆς harmonikês	ἁρμονῐκοῦ harmonikoû	ἁρμονῐκοῖν harmonikoîn	ἁρμονῐκαῖν harmonikaîn	ἁρμονῐκοῖν harmonikoîn	ἁρμονῐκῶν harmonikôn	ἁρμονῐκῶν harmonikôn	ἁρμονῐκῶν harmonikôn
Dative	ἁρμονῐκῷ harmonikôi	ἁρμονῐκῇ harmonikêi	ἁρμονῐκῷ harmonikôi	ἁρμονῐκοῖν harmonikoîn	ἁρμονῐκαῖν harmonikaîn	ἁρμονῐκοῖν harmonikoîn	ἁρμονῐκοῖς harmonikoîs	ἁρμονῐκαῖς harmonikaîs	ἁρμονῐκοῖς harmonikoîs
Accusative	ἁρμονῐκόν harmonikón	ἁρμονῐκήν harmonikḗn	ἁρμονῐκόν harmonikón	ἁρμονῐκώ harmonikṓ	ἁρμονῐκᾱ́ harmonikā́	ἁρμονῐκώ harmonikṓ	ἁρμονῐκούς harmonikoús	ἁρμονῐκᾱ́ς harmonikā́s	ἁρμονῐκᾰ́ harmoniká
Vocative	ἁρμονῐκέ harmoniké	ἁρμονῐκή harmonikḗ	ἁρμονῐκόν harmonikón	ἁρμονῐκώ harmonikṓ	ἁρμονῐκᾱ́ harmonikā́	ἁρμονῐκώ harmonikṓ	ἁρμονῐκοί harmonikoí	ἁρμονῐκαί harmonikaí	ἁρμονῐκᾰ́ harmoniká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἁρμονῐκῶς harmonikôs			ἁρμονῐκώτερος harmonikṓteros			ἁρμονῐκώτᾰτος harmonikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Quotations

428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 268d:
Ἀλλ’ οὐκ ἂν ἀγροίκως γε οἶμαι λοιδορήσειαν, ἀλλ’ ὥσπερ ἂν μουσικὸς ἐντυχὼν ἀνδρὶ οἰομένῳ ἁρμονικῷ εἶναι, ὅτι δὴ τυγχάνει ἐπιστάμενος ὡς οἷόν τε ὀξυτάτην καὶ βαρυτάτην χορδὴν ποιεῖν, οὐκ ἀγρίως εἴποι ἄν· “Ὦ μοχθηρέ, μελαγχολᾷς,” ἀλλ’ ἅτε μουσικὸς ὢν πρᾳότερον ὅτι “Ὦ ἄριστε, ἀνάγκη μὲν καὶ ταῦτ’ ἐπίστασθαι τὸν μέλλοντα ἁρμονικὸν ἔσεσθαι, οὐδὲν μὴν κωλύει μηδὲ σμικρὸν ἁρμονίας ἐπαΐειν τὸν τὴν σὴν ἕξιν ἔχοντα· τὰ γὰρ πρὸ ἁρμονίας ἀναγκαῖα μαθήματα ἐπίστασαι ἀλλ’ οὐ τὰ ἁρμονικά.”
All’ ouk àn agroíkōs ge oîmai loidorḗseian, all’ hṓsper àn mousikòs entukhṑn andrì oioménōi harmonikôi eînai, hóti dḕ tunkhánei epistámenos hōs hoîón te oxutátēn kaì barutátēn khordḕn poieîn, ouk agríōs eípoi án; “Ô mokhthēré, melankholâis,” all’ háte mousikòs ṑn prāióteron hóti “Ô áriste, anánkē mèn kaì taût’ epístasthai tòn méllonta harmonikòn ésesthai, oudèn mḕn kōlúei mēdè smikròn harmonías epaḯein tòn tḕn sḕn héxin ékhonta; tà gàr prò harmonías anankaîa mathḗmata epístasai all’ ou tà harmoniká.”

Descendants

→ Latin: harmonicus
- Catalan: harmònic
- English: harmonic
- French: harmonique
- Italian: armonico
- Norman: harmonnique
- → Norwegian Bokmål: harmonisk
- → Norwegian Nynorsk: harmonisk
- Spanish: armónico
  - → English: armónico

ἁρμονικός

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Quotations

Descendants

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia