ἐπι- (epi-) + βουκόλος (boukólos)
ἐπῐβουκόλος • (epiboukólos) m (genitive ἐπῐβουκόλου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἐπῐβουκόλος epiboukólos |
ἐπῐβουκόλω epiboukólō |
ἐπῐβουκόλοι epiboukóloi | ||||||||||
Genitive | ἐπῐβουκόλου / ἐπῐβουκολοῖο / ἐπῐβουκόλοιο / ἐπῐβουκολόο / ἐπῐβουκόλοο epiboukólou / epiboukoloîo / epiboukóloio / epiboukolóo / epiboukóloo |
ἐπῐβουκόλοιῐν epiboukóloiin |
ἐπῐβουκόλων epiboukólōn | ||||||||||
Dative | ἐπῐβουκόλῳ epiboukólōi |
ἐπῐβουκόλοιῐν epiboukóloiin |
ἐπῐβουκόλοισῐ / ἐπῐβουκόλοισῐν / ἐπῐβουκόλοις epiboukóloisi(n) / epiboukólois | ||||||||||
Accusative | ἐπῐβουκόλον epiboukólon |
ἐπῐβουκόλω epiboukólō |
ἐπῐβουκόλους epiboukólous | ||||||||||
Vocative | ἐπῐβουκόλε epiboukóle |
ἐπῐβουκόλω epiboukólō |
ἐπῐβουκόλοι epiboukóloi | ||||||||||
Notes: |
|