ἐπι- (epi-) + βουκόλος (boukólos)
ἐπῐβουκόλος • (epĭboukólos) m (genitive ἐπῐβουκόλου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἐπῐβουκόλος epĭboukólos |
ἐπῐβουκόλω epĭboukólō |
ἐπῐβουκόλοι epĭboukóloi | ||||||||||
Genitive | ἐπῐβουκόλου / ἐπῐβουκολοῖο / ἐπῐβουκόλοιο / ἐπῐβουκολόο / ἐπῐβουκόλοο epĭboukólou / epĭboukoloîo / epĭboukóloio / epĭboukolóo / epĭboukóloo |
ἐπῐβουκόλοιῐν epĭboukóloiĭn |
ἐπῐβουκόλων epĭboukólōn | ||||||||||
Dative | ἐπῐβουκόλῳ epĭboukólōi |
ἐπῐβουκόλοιῐν epĭboukóloiĭn |
ἐπῐβουκόλοισῐ / ἐπῐβουκόλοισῐν / ἐπῐβουκόλοις epĭboukóloisĭ(n) / epĭboukólois | ||||||||||
Accusative | ἐπῐβουκόλον epĭboukólon |
ἐπῐβουκόλω epĭboukólō |
ἐπῐβουκόλους epĭboukólous | ||||||||||
Vocative | ἐπῐβουκόλε epĭboukóle |
ἐπῐβουκόλω epĭboukólō |
ἐπῐβουκόλοι epĭboukóloi | ||||||||||
Notes: |
|