From ἔργον (érgon, “work”) + -εῖον (-eîon).
ἐργᾰλεῖον • (ergaleîon) n (genitive ἐργᾰλείου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ἐργᾰλεῖον tò ergaleîon |
τὼ ἐργᾰλείω tṑ ergaleíō |
τᾰ̀ ἐργᾰλεῖᾰ tà ergaleîa | ||||||||||
Genitive | τοῦ ἐργᾰλείου toû ergaleíou |
τοῖν ἐργᾰλείοιν toîn ergaleíoin |
τῶν ἐργᾰλείων tôn ergaleíōn | ||||||||||
Dative | τῷ ἐργᾰλείῳ tôi ergaleíōi |
τοῖν ἐργᾰλείοιν toîn ergaleíoin |
τοῖς ἐργᾰλείοις toîs ergaleíois | ||||||||||
Accusative | τὸ ἐργᾰλεῖον tò ergaleîon |
τὼ ἐργᾰλείω tṑ ergaleíō |
τᾰ̀ ἐργᾰλεῖᾰ tà ergaleîa | ||||||||||
Vocative | ἐργᾰλεῖον ergaleîon |
ἐργᾰλείω ergaleíō |
ἐργᾰλεῖᾰ ergaleîa | ||||||||||
Notes: |
|