From ἐγκαλέω (enkaléō, “to bring a charge”) + -μᾰ (-ma, result noun suffix).
ἔγκλημᾰ • (énklēma) n (genitive ἐγκλήμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ἔγκλημᾰ tò énklēma |
τὼ ἐγκλήμᾰτε tṑ enklḗmate |
τᾰ̀ ἐγκλήμᾰτᾰ tà enklḗmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἐγκλήμᾰτος toû enklḗmatos |
τοῖν ἐγκλημᾰ́τοιν toîn enklēmátoin |
τῶν ἐγκλημᾰ́των tôn enklēmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἐγκλήμᾰτῐ tôi enklḗmati |
τοῖν ἐγκλημᾰ́τοιν toîn enklēmátoin |
τοῖς ἐγκλήμᾰσῐ / ἐγκλήμᾰσῐν toîs enklḗmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ ἔγκλημᾰ tò énklēma |
τὼ ἐγκλήμᾰτε tṑ enklḗmate |
τᾰ̀ ἐγκλήμᾰτᾰ tà enklḗmata | ||||||||||
| Vocative | ἔγκλημᾰ énklēma |
ἐγκλήμᾰτε enklḗmate |
ἐγκλήμᾰτᾰ enklḗmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||