From ἐνίημι (eníēmi, “to inject”) and the suffix -μα (-ma).
ἔνεμᾰ • (énema) n (genitive ἐνέμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ἔνεμᾰ tò énema |
τὼ ἐνέμᾰτε tṑ enémate |
τᾰ̀ ἐνέμᾰτᾰ tà enémata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἐνέμᾰτος toû enématos |
τοῖν ἐνεμᾰ́τοιν toîn enemátoin |
τῶν ἐνεμᾰ́των tôn enemátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἐνέμᾰτῐ tôi enémati |
τοῖν ἐνεμᾰ́τοιν toîn enemátoin |
τοῖς ἐνέμᾰσῐ / ἐνέμᾰσῐν toîs enémasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ ἔνεμᾰ tò énema |
τὼ ἐνέμᾰτε tṑ enémate |
τᾰ̀ ἐνέμᾰτᾰ tà enémata | ||||||||||
| Vocative | ἔνεμᾰ énema |
ἐνέμᾰτε enémate |
ἐνέμᾰτᾰ enémata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||