From ἔχω (ékhō, “to hold”) and the suffix -μα (-ma).
ἔχμᾰ • (ékhma) n (genitive ἔχμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ἔχμᾰ tò ékhma |
τὼ ἔχμᾰτε tṑ ékhmate |
τᾰ̀ ἔχμᾰτᾰ tà ékhmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἔχμᾰτος toû ékhmatos |
τοῖν ἐχμᾰ́τοιν toîn ekhmátoin |
τῶν ἐχμᾰ́των tôn ekhmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἔχμᾰτῐ tôi ékhmati |
τοῖν ἐχμᾰ́τοιν toîn ekhmátoin |
τοῖς ἔχμᾰσῐ / ἔχμᾰσῐν toîs ékhmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ ἔχμᾰ tò ékhma |
τὼ ἔχμᾰτε tṑ ékhmate |
τᾰ̀ ἔχμᾰτᾰ tà ékhmata | ||||||||||
| Vocative | ἔχμᾰ ékhma |
ἔχμᾰτε ékhmate |
ἔχμᾰτᾰ ékhmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||