Ἔμεσα (Émesa) + -ηνός (-ēnós)
Ἐμεσηνός • (Emesēnós) m (genitive Ἐμεσηνοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Ἐμεσηνός ho Emesēnós |
τὼ Ἐμεσηνώ tṑ Emesēnṓ |
οἱ Ἐμεσηνοί hoi Emesēnoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ Ἐμεσηνοῦ toû Emesēnoû |
τοῖν Ἐμεσηνοῖν toîn Emesēnoîn |
τῶν Ἐμεσηνῶν tôn Emesēnôn | ||||||||||
Dative | τῷ Ἐμεσηνῷ tôi Emesēnôi |
τοῖν Ἐμεσηνοῖν toîn Emesēnoîn |
τοῖς Ἐμεσηνοῖς toîs Emesēnoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν Ἐμεσηνόν tòn Emesēnón |
τὼ Ἐμεσηνώ tṑ Emesēnṓ |
τοὺς Ἐμεσηνούς toùs Emesēnoús | ||||||||||
Vocative | Ἐμεσηνέ Emesēné |
Ἐμεσηνώ Emesēnṓ |
Ἐμεσηνοί Emesēnoí | ||||||||||
Notes: |
|