ἠθολόγος

Ancient Greek

From ἦθος (êthos, “character”) +‎ λόγος (lógos, “account”).

ἠθολόγος • (ēthológos) m or f (neuter ἠθολόγον); second declension

painting manners or character by mimic gestures
- 36 BCE – 30 BCE, Diodorus Siculus, Historical Library 20.63
- 106 BCE – 43 BCE, Cicero, Orator 2.59
- 160 CE – 210 CE, Sextus Empiricus, Against the Mathematicians 7.10

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἠθολόγος ēthológos	ἠθολόγον ēthológon	ἠθολόγω ēthológō	ἠθολόγω ēthológō	ἠθολόγοι ēthológoi	ἠθολόγᾰ ēthológa
Genitive	ἠθολόγου ēthológou	ἠθολόγου ēthológou	ἠθολόγοιν ēthológoin	ἠθολόγοιν ēthológoin	ἠθολόγων ēthológōn	ἠθολόγων ēthológōn
Dative	ἠθολόγῳ ēthológōi	ἠθολόγῳ ēthológōi	ἠθολόγοιν ēthológoin	ἠθολόγοιν ēthológoin	ἠθολόγοις ēthológois	ἠθολόγοις ēthológois
Accusative	ἠθολόγον ēthológon	ἠθολόγον ēthológon	ἠθολόγω ēthológō	ἠθολόγω ēthológō	ἠθολόγους ēthológous	ἠθολόγᾰ ēthológa
Vocative	ἠθολόγε ēthológe	ἠθολόγον ēthológon	ἠθολόγω ēthológō	ἠθολόγω ēthológō	ἠθολόγοι ēthológoi	ἠθολόγᾰ ēthológa
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἠθολόγως ēthológōs		ἠθολογώτερος ēthologṓteros		ἠθολογώτᾰτος ēthologṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“ἠθολόγος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press