Derived from ἱερός (hierós, “holy”) + -άρχης (-árkhēs, “ruler”, “leader”).
ῐ̔ερᾰ́ρχης • (hierárkhēs) m (genitive ῐ̔ερᾰ́ρχου); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ῐ̔ερᾰ́ρχης ho hierárkhēs |
τὼ ῐ̔ερᾰ́ρχᾱ tṑ hierárkhā |
οἱ ῐ̔ερᾰ́ρχαι hoi hierárkhai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ῐ̔ερᾰ́ρχου toû hierárkhou |
τοῖν ῐ̔ερᾰ́ρχαιν toîn hierárkhain |
τῶν ῐ̔ερᾰρχῶν tôn hierarkhôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ῐ̔ερᾰ́ρχῃ tôi hierárkhēi |
τοῖν ῐ̔ερᾰ́ρχαιν toîn hierárkhain |
τοῖς ῐ̔ερᾰ́ρχαις toîs hierárkhais | ||||||||||
| Accusative | τὸν ῐ̔ερᾰ́ρχην tòn hierárkhēn |
τὼ ῐ̔ερᾰ́ρχᾱ tṑ hierárkhā |
τοὺς ῐ̔ερᾰ́ρχᾱς toùs hierárkhās | ||||||||||
| Vocative | ῐ̔ερᾰ́ρχᾰ hierárkha |
ῐ̔ερᾰ́ρχᾱ hierárkhā |
ῐ̔ερᾰ́ρχαι hierárkhai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||