From ἵππος (híppos, “horse”) + φλόμος (phlómos, “mullein”).
ἱππόφλομος • (hippóphlomos) m (genitive ἱπποφλόμου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἱππόφλομος ho hippóphlomos |
τὼ ἱπποφλόμω tṑ hippophlómō |
οἱ ἱππόφλομοι hoi hippóphlomoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἱπποφλόμου toû hippophlómou |
τοῖν ἱπποφλόμοιν toîn hippophlómoin |
τῶν ἱπποφλόμων tôn hippophlómōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἱπποφλόμῳ tôi hippophlómōi |
τοῖν ἱπποφλόμοιν toîn hippophlómoin |
τοῖς ἱπποφλόμοις toîs hippophlómois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἱππόφλομον tòn hippóphlomon |
τὼ ἱπποφλόμω tṑ hippophlómō |
τοὺς ἱπποφλόμους toùs hippophlómous | ||||||||||
| Vocative | ἱππόφλομε hippóphlome |
ἱπποφλόμω hippophlómō |
ἱππόφλομοι hippóphlomoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||