ὀπτάω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ὀπτάω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ὀπτάω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ὀπτάω in singular and plural. Everything you need to know about the word ὀπτάω you have here. The definition of the word ὀπτάω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofὀπτάω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

This verb's formation is similar to ἀρτάω (artáō), οὐτάω (outáō) and φοιτάω (phoitáō). It is commonly assumed that the verbal adjective ὀπτός (optós, “baked, roasted”) forms its basis. For the etymology, Furnée compares ὄψον (ópson, “any cooked dish”) as a variant, which seems a good possibility; the variation is Pre-Greek.

Pronunciation

 

Verb

ὀπτᾰ́ω • (optáō)

  1. to roast, broil or fry, toast, cook by means of fire or dry heat
    Antonym: ἕψω (hépsō)
  2. to bake bread, but also bricks or pottery
  3. (of the sun) to bake, scorch

Inflection

   Present: ὀπτᾰ́ω, ὀπτᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀπτᾰ́ω ὀπτᾰ́εις ὀπτᾰ́ει ὀπτᾰ́ετον ὀπτᾰ́ετον ὀπτᾰ́ομεν ὀπτᾰ́ετε ὀπτᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive ὀπτᾰ́ω ὀπτᾰ́ῃς ὀπτᾰ́ῃ ὀπτᾰ́ητον ὀπτᾰ́ητον ὀπτᾰ́ωμεν ὀπτᾰ́ητε ὀπτᾰ́ωσῐ(ν)
optative ὀπτᾰ́οιμῐ ὀπτᾰ́οις ὀπτᾰ́οι ὀπτᾰ́οιτον ὀπτᾰοίτην ὀπτᾰ́οιμεν ὀπτᾰ́οιτε ὀπτᾰ́οιεν
imperative   ὄπτᾰε ὀπτᾰέτω ὀπτᾰ́ετον ὀπτᾰέτων   ὀπτᾰ́ετε ὀπτᾰόντων
middle/
passive 		indicative ὀπτᾰ́ομαι ὀπτᾰ́ῃ,
ὀπτᾰ́ει 		ὀπτᾰ́εται ὀπτᾰ́εσθον ὀπτᾰ́εσθον ὀπτᾰόμεθᾰ ὀπτᾰ́εσθε ὀπτᾰ́ονται
subjunctive ὀπτᾰ́ωμαι ὀπτᾰ́ῃ ὀπτᾰ́ηται ὀπτᾰ́ησθον ὀπτᾰ́ησθον ὀπτᾰώμεθᾰ ὀπτᾰ́ησθε ὀπτᾰ́ωνται
optative ὀπτᾰοίμην ὀπτᾰ́οιο ὀπτᾰ́οιτο ὀπτᾰ́οισθον ὀπτᾰοίσθην ὀπτᾰοίμεθᾰ ὀπτᾰ́οισθε ὀπτᾰ́οιντο
imperative   ὀπτᾰ́ου ὀπτᾰέσθω ὀπτᾰ́εσθον ὀπτᾰέσθων   ὀπτᾰ́εσθε ὀπτᾰέσθων
active middle/passive
infinitive ὀπτᾰ́ειν ὀπτᾰ́εσθαι
participle m ὀπτᾰ́ων ὀπτᾰόμενος
f ὀπτᾰ́ουσᾰ ὀπτᾰομένη
n ὀπτᾰ́ον ὀπτᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ὀπτῶ, ὀπτῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀπτῶ ὀπτᾷς ὀπτᾷ ὀπτᾶτον ὀπτᾶτον ὀπτῶμεν ὀπτᾶτε ὀπτῶσῐ(ν)
subjunctive ὀπτῶ ὀπτᾷς ὀπτᾷ ὀπτᾶτον ὀπτᾶτον ὀπτῶμεν ὀπτᾶτε ὀπτῶσῐ(ν)
optative ὀπτῴην,
ὀπτῷμῐ 		ὀπτῴης,
ὀπτῷς 		ὀπτῴη,
ὀπτῷ 		ὀπτῷτον,
ὀπτῴητον 		ὀπτῴτην,
ὀπτῳήτην 		ὀπτῷμεν,
ὀπτῴημεν 		ὀπτῷτε,
ὀπτῴητε 		ὀπτῷεν,
ὀπτῴησᾰν
imperative   ὄπτᾱ ὀπτᾱ́τω ὀπτᾶτον ὀπτᾱ́των   ὀπτᾶτε ὀπτώντων
middle/
passive 		indicative ὀπτῶμαι ὀπτᾷ ὀπτᾶται ὀπτᾶσθον ὀπτᾶσθον ὀπτώμεθᾰ ὀπτᾶσθε ὀπτῶνται
subjunctive ὀπτῶμαι ὀπτᾷ ὀπτᾶται ὀπτᾶσθον ὀπτᾶσθον ὀπτώμεθᾰ ὀπτᾶσθε ὀπτῶνται
optative ὀπτῴμην ὀπτῷο ὀπτῷτο ὀπτῷσθον ὀπτῴσθην ὀπτῴμεθᾰ ὀπτῷσθε ὀπτῷντο
imperative   ὀπτῶ ὀπτᾱ́σθω ὀπτᾶσθον ὀπτᾱ́σθων   ὀπτᾶσθε ὀπτᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive ὀπτᾶν ὀπτᾶσθαι
participle m ὀπτῶν ὀπτώμενος
f ὀπτῶσᾰ ὀπτωμένη
n ὀπτῶν ὀπτώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὤπτᾰον, ὠπτᾰόμην (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὤπτᾰον ὤπτᾰες ὤπτᾰε(ν) ὠπτᾰ́ετον ὠπτᾰέτην ὠπτᾰ́ομεν ὠπτᾰ́ετε ὤπτᾰον
middle/
passive 		indicative ὠπτᾰόμην ὠπτᾰ́ου ὠπτᾰ́ετο ὠπτᾰ́εσθον ὠπτᾰέσθην ὠπτᾰόμε(σ)θᾰ ὠπτᾰ́εσθε ὠπτᾰ́οντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὤπτων, ὠπτώμην (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὤπτων ὤπτᾱς ὤπτᾱ ὠπτᾶτον ὠπτᾱ́την ὠπτῶμεν ὠπτᾶτε ὤπτων
middle/
passive 		indicative ὠπτώμην ὠπτῶ ὠπτᾶτο ὠπτᾶσθον ὠπτᾱ́σθην ὠπτώμε(σ)θᾰ ὠπτᾶσθε ὠπτῶντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὀπτήσω, ὀπτήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀπτήσω ὀπτήσεις ὀπτήσει ὀπτήσετον ὀπτήσετον ὀπτήσομεν ὀπτήσετε ὀπτήσουσῐ(ν)
optative ὀπτήσοιμῐ ὀπτήσοις ὀπτήσοι ὀπτήσοιτον ὀπτησοίτην ὀπτήσοιμεν ὀπτήσοιτε ὀπτήσοιεν
middle indicative ὀπτήσομαι ὀπτήσῃ,
ὀπτήσει 		ὀπτήσεται ὀπτήσεσθον ὀπτήσεσθον ὀπτησόμεθᾰ ὀπτήσεσθε ὀπτήσονται
optative ὀπτησοίμην ὀπτήσοιο ὀπτήσοιτο ὀπτήσοισθον ὀπτησοίσθην ὀπτησοίμεθᾰ ὀπτήσοισθε ὀπτήσοιντο
active middle
infinitive ὀπτήσειν ὀπτήσεσθαι
participle m ὀπτήσων ὀπτησόμενος
f ὀπτήσουσᾰ ὀπτησομένη
n ὀπτῆσον ὀπτησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὤπτησᾰ, ὠπτησᾰ́μην, ὠπτήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὤπτησᾰ ὤπτησᾰς ὤπτησε(ν) ὠπτήσᾰτον ὠπτησᾰ́την ὠπτήσᾰμεν ὠπτήσᾰτε ὤπτησᾰν
subjunctive ὀπτήσω ὀπτήσῃς ὀπτήσῃ ὀπτήσητον ὀπτήσητον ὀπτήσωμεν ὀπτήσητε ὀπτήσωσῐ(ν)
optative ὀπτήσαιμῐ ὀπτήσειᾰς,
ὀπτήσαις 		ὀπτήσειε(ν),
ὀπτήσαι 		ὀπτήσαιτον ὀπτησαίτην ὀπτήσαιμεν ὀπτήσαιτε ὀπτήσειᾰν,
ὀπτήσαιεν
imperative   ὄπτησον ὀπτησᾰ́τω ὀπτήσᾰτον ὀπτησᾰ́των   ὀπτήσᾰτε ὀπτησᾰ́ντων
middle indicative ὠπτησᾰ́μην ὠπτήσω ὠπτήσᾰτο ὠπτήσᾰσθον ὠπτησᾰ́σθην ὠπτησᾰ́μεθᾰ ὠπτήσᾰσθε ὠπτήσᾰντο
subjunctive ὀπτήσωμαι ὀπτήσῃ ὀπτήσηται ὀπτήσησθον ὀπτήσησθον ὀπτησώμεθᾰ ὀπτήσησθε ὀπτήσωνται
optative ὀπτησαίμην ὀπτήσαιο ὀπτήσαιτο ὀπτήσαισθον ὀπτησαίσθην ὀπτησαίμεθᾰ ὀπτήσαισθε ὀπτήσαιντο
imperative   ὄπτησαι ὀπτησᾰ́σθω ὀπτήσᾰσθον ὀπτησᾰ́σθων   ὀπτήσᾰσθε ὀπτησᾰ́σθων
passive indicative ὠπτήθην ὠπτήθης ὠπτήθη ὠπτήθητον ὠπτηθήτην ὠπτήθημεν ὠπτήθητε ὠπτήθησᾰν
subjunctive ὀπτηθῶ ὀπτηθῇς ὀπτηθῇ ὀπτηθῆτον ὀπτηθῆτον ὀπτηθῶμεν ὀπτηθῆτε ὀπτηθῶσῐ(ν)
optative ὀπτηθείην ὀπτηθείης ὀπτηθείη ὀπτηθεῖτον,
ὀπτηθείητον 		ὀπτηθείτην,
ὀπτηθειήτην 		ὀπτηθεῖμεν,
ὀπτηθείημεν 		ὀπτηθεῖτε,
ὀπτηθείητε 		ὀπτηθεῖεν,
ὀπτηθείησᾰν
imperative   ὀπτήθητῐ ὀπτηθήτω ὀπτήθητον ὀπτηθήτων   ὀπτήθητε ὀπτηθέντων
active middle passive
infinitive ὀπτῆσαι ὀπτήσᾰσθαι ὀπτηθῆναι
participle m ὀπτήσᾱς ὀπτησᾰ́μενος ὀπτηθείς
f ὀπτήσᾱσᾰ ὀπτησᾰμένη ὀπτηθεῖσᾰ
n ὀπτῆσᾰν ὀπτησᾰ́μενον ὀπτηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὤπτηκᾰ, ὤπτημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὤπτηκᾰ ὤπτηκᾰς ὤπτηκε(ν) ὠπτήκᾰτον ὠπτήκᾰτον ὠπτήκᾰμεν ὠπτήκᾰτε ὠπτήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὠπτήκω ὠπτήκῃς ὠπτήκῃ ὠπτήκητον ὠπτήκητον ὠπτήκωμεν ὠπτήκητε ὠπτήκωσῐ(ν)
optative ὠπτήκοιμῐ,
ὠπτηκοίην 		ὠπτήκοις,
ὠπτηκοίης 		ὠπτήκοι,
ὠπτηκοίη 		ὠπτήκοιτον ὠπτηκοίτην ὠπτήκοιμεν ὠπτήκοιτε ὠπτήκοιεν
imperative   ὤπτηκε ὠπτηκέτω ὠπτήκετον ὠπτηκέτων   ὠπτήκετε ὠπτηκόντων
middle/
passive 		indicative ὤπτημαι ὤπτησαι ὤπτηται ὤπτησθον ὤπτησθον ὠπτήμεθᾰ ὤπτησθε ὤπτηνται
subjunctive ὠπτημένος ὦ ὠπτημένος ᾖς ὠπτημένος ᾖ ὠπτημένω ἦτον ὠπτημένω ἦτον ὠπτημένοι ὦμεν ὠπτημένοι ἦτε ὠπτημένοι ὦσῐ(ν)
optative ὠπτημένος εἴην ὠπτημένος εἴης ὠπτημένος εἴη ὠπτημένω εἴητον/εἶτον ὠπτημένω εἰήτην/εἴτην ὠπτημένοι εἴημεν/εἶμεν ὠπτημένοι εἴητε/εἶτε ὠπτημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ὤπτησο ὠπτήσθω ὤπτησθον ὠπτήσθων   ὤπτησθε ὠπτήσθων
active middle/passive
infinitive ὠπτηκέναι ὠπτῆσθαι
participle m ὠπτηκώς ὠπτημένος
f ὠπτηκυῖᾰ ὠπτημένη
n ὠπτηκός ὠπτημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia