From ὄττα (ótta) (Attic form of ὄσσα (óssa, “divine or ominous sound or rumor”)) + -εύομαι (-eúomai).
ὀττεύομαι • (otteúomai) (Attic)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
middle | indicative | ὀττεύομαι | ὀττεύῃ, ὀττεύει |
ὀττεύεται | ὀττεύεσθον | ὀττεύεσθον | ὀττευόμεθᾰ | ὀττεύεσθε | ὀττεύονται | ||||
subjunctive | ὀττεύωμαι | ὀττεύῃ | ὀττεύηται | ὀττεύησθον | ὀττεύησθον | ὀττευώμεθᾰ | ὀττεύησθε | ὀττεύωνται | |||||
optative | ὀττευοίμην | ὀττεύοιο | ὀττεύοιτο | ὀττεύοισθον | ὀττευοίσθην | ὀττευοίμεθᾰ | ὀττεύοισθε | ὀττεύοιντο | |||||
imperative | ὀττεύου | ὀττευέσθω | ὀττεύεσθον | ὀττευέσθων | ὀττεύεσθε | ὀττευέσθων | |||||||
infinitive | ὀττεύεσθαι | ||||||||||||
participle | m | ὀττευόμενος | |||||||||||
f | ὀττευομένη | ||||||||||||
n | ὀττευόμενον | ||||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
The aorist middle participle ὀττευσᾰ́μενος (otteusámenos) is also attested.