From ῠ̔πο- (hupo-, “under”) + ἐρείκη (ereíkē, “heath”).
ὑπέρεικος • (hupéreikos) f (genitive ὑπερείκου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ὑπέρεικος hē hupéreikos |
τὼ ὑπερείκω tṑ hupereíkō |
αἱ ὑπέρεικοι hai hupéreikoi | ||||||||||
| Genitive | τῆς ὑπερείκου tês hupereíkou |
τοῖν ὑπερείκοιν toîn hupereíkoin |
τῶν ὑπερείκων tôn hupereíkōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ὑπερείκῳ têi hupereíkōi |
τοῖν ὑπερείκοιν toîn hupereíkoin |
ταῖς ὑπερείκοις taîs hupereíkois | ||||||||||
| Accusative | τὴν ὑπέρεικον tḕn hupéreikon |
τὼ ὑπερείκω tṑ hupereíkō |
τᾱ̀ς ὑπερείκους tā̀s hupereíkous | ||||||||||
| Vocative | ὑπέρεικε hupéreike |
ὑπερείκω hupereíkō |
ὑπέρεικοι hupéreikoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||