ὑπερβάλλω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ὑπερβάλλω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ὑπερβάλλω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ὑπερβάλλω in singular and plural. Everything you need to know about the word ὑπερβάλλω you have here. The definition of the word ὑπερβάλλω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofὑπερβάλλω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: υπερβάλλω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπερ- (huper-) +‎ βάλλω (bállō).

Pronunciation

 

Verb

ὑπερβάλλω • (huperbállō)

  1. (transitive) to throw over or beyond (a mark), to overshoot
  2. (intransitive) to run beyond, overrun
  3. (transitive) to outstrip or pass
  4. to outdo, surpass, prevail over
  5. (transitive) to go beyond, exceed
  6. (intransitive) to exceed all bounds, be in excess, be extraordinary
  7. (intransitive) to go on further and further
  8. to pass over, cross (mountains, rivers, etc.), to double (a headland)
  9. (intransitive) to cross over
  10. (transitive) to run over, overflow (of water)
  11. (intransitive) to be at the highest point (of the sun)
  12. (transitive, middle voice) to outdo, overcome, conquer
  13. (intransitive, middle voice) to be the conqueror, to win
  14. (transitive, middle voice) to overbid, outbid
  15. (transitive, middle voice) to put off, postpone
  16. (intransitive, middle voice) to delay, linger

Conjugation

   Present: ὑπερβᾰ́λλω, ὑπερβᾰ́λλομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερβᾰ́λλω ὑπερβᾰ́λλεις ὑπερβᾰ́λλει ὑπερβᾰ́λλετον ὑπερβᾰ́λλετον ὑπερβᾰ́λλομεν ὑπερβᾰ́λλετε ὑπερβᾰ́λλουσῐ(ν)
subjunctive ὑπερβᾰ́λλω ὑπερβᾰ́λλῃς ὑπερβᾰ́λλῃ ὑπερβᾰ́λλητον ὑπερβᾰ́λλητον ὑπερβᾰ́λλωμεν ὑπερβᾰ́λλητε ὑπερβᾰ́λλωσῐ(ν)
optative ὑπερβᾰ́λλοιμῐ ὑπερβᾰ́λλοις ὑπερβᾰ́λλοι ὑπερβᾰ́λλοιτον ὑπερβᾰλλοίτην ὑπερβᾰ́λλοιμεν ὑπερβᾰ́λλοιτε ὑπερβᾰ́λλοιεν
imperative   ὑπέρβᾰλλε ὑπερβᾰλλέτω ὑπερβᾰ́λλετον ὑπερβᾰλλέτων   ὑπερβᾰ́λλετε ὑπερβᾰλλόντων
middle/
passive 		indicative ὑπερβᾰ́λλομαι ὑπερβᾰ́λλῃ,
ὑπερβᾰ́λλει 		ὑπερβᾰ́λλεται ὑπερβᾰ́λλεσθον ὑπερβᾰ́λλεσθον ὑπερβᾰλλόμεθᾰ ὑπερβᾰ́λλεσθε ὑπερβᾰ́λλονται
subjunctive ὑπερβᾰ́λλωμαι ὑπερβᾰ́λλῃ ὑπερβᾰ́λληται ὑπερβᾰ́λλησθον ὑπερβᾰ́λλησθον ὑπερβᾰλλώμεθᾰ ὑπερβᾰ́λλησθε ὑπερβᾰ́λλωνται
optative ὑπερβᾰλλοίμην ὑπερβᾰ́λλοιο ὑπερβᾰ́λλοιτο ὑπερβᾰ́λλοισθον ὑπερβᾰλλοίσθην ὑπερβᾰλλοίμεθᾰ ὑπερβᾰ́λλοισθε ὑπερβᾰ́λλοιντο
imperative   ὑπερβᾰ́λλου ὑπερβᾰλλέσθω ὑπερβᾰ́λλεσθον ὑπερβᾰλλέσθων   ὑπερβᾰ́λλεσθε ὑπερβᾰλλέσθων
active middle/passive
infinitive ὑπερβᾰ́λλειν ὑπερβᾰ́λλεσθαι
participle m ὑπερβᾰ́λλων ὑπερβᾰλλόμενος
f ὑπερβᾰ́λλουσᾰ ὑπερβᾰλλομένη
n ὑπερβᾰ́λλον ὑπερβᾰλλόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπερέβᾰλλον, ὑπερεβᾰλλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερέβᾰλλον ὑπερέβᾰλλες ὑπερέβᾰλλε(ν) ὑπερεβᾰ́λλετον ὑπερεβᾰλλέτην ὑπερεβᾰ́λλομεν ὑπερεβᾰ́λλετε ὑπερέβᾰλλον
middle/
passive 		indicative ὑπερεβᾰλλόμην ὑπερεβᾰ́λλου ὑπερεβᾰ́λλετο ὑπερεβᾰ́λλεσθον ὑπερεβᾰλλέσθην ὑπερεβᾰλλόμεθᾰ ὑπερεβᾰ́λλεσθε ὑπερεβᾰ́λλοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπερβᾰλέω, ὑπερβᾰλέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερβᾰλέω ὑπερβᾰλέεις ὑπερβᾰλέει ὑπερβᾰλέετον ὑπερβᾰλέετον ὑπερβᾰλέομεν ὑπερβᾰλέετε ὑπερβᾰλέουσῐ(ν)
optative ὑπερβᾰλέοιμῐ ὑπερβᾰλέοις ὑπερβᾰλέοι ὑπερβᾰλέοιτον ὑπερβᾰλεοίτην ὑπερβᾰλέοιμεν ὑπερβᾰλέοιτε ὑπερβᾰλέοιεν
middle indicative ὑπερβᾰλέομαι ὑπερβᾰλέῃ,
ὑπερβᾰλέει 		ὑπερβᾰλέεται ὑπερβᾰλέεσθον ὑπερβᾰλέεσθον ὑπερβᾰλεόμεθᾰ ὑπερβᾰλέεσθε ὑπερβᾰλέονται
optative ὑπερβᾰλεοίμην ὑπερβᾰλέοιο ὑπερβᾰλέοιτο ὑπερβᾰλέοισθον ὑπερβᾰλεοίσθην ὑπερβᾰλεοίμεθᾰ ὑπερβᾰλέοισθε ὑπερβᾰλέοιντο
active middle
infinitive ὑπερβᾰλέειν ὑπερβᾰλέεσθαι
participle m ὑπερβᾰλέων ὑπερβᾰλεόμενος
f ὑπερβᾰλέουσᾰ ὑπερβᾰλεομένη
n ὑπερβᾰλέον ὑπερβᾰλεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπερβᾰλῶ, ὑπερβᾰλοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερβᾰλῶ ὑπερβᾰλεῖς ὑπερβᾰλεῖ ὑπερβᾰλεῖτον ὑπερβᾰλεῖτον ὑπερβᾰλοῦμεν ὑπερβᾰλεῖτε ὑπερβᾰλοῦσῐ(ν)
optative ὑπερβᾰλοίην,
ὑπερβᾰλοῖμῐ 		ὑπερβᾰλοίης,
ὑπερβᾰλοῖς 		ὑπερβᾰλοίη,
ὑπερβᾰλοῖ 		ὑπερβᾰλοῖτον,
ὑπερβᾰλοίητον 		ὑπερβᾰλοίτην,
ὑπερβᾰλοιήτην 		ὑπερβᾰλοῖμεν,
ὑπερβᾰλοίημεν 		ὑπερβᾰλοῖτε,
ὑπερβᾰλοίητε 		ὑπερβᾰλοῖεν,
ὑπερβᾰλοίησᾰν
middle indicative ὑπερβᾰλοῦμαι ὑπερβᾰλῇ ὑπερβᾰλεῖται ὑπερβᾰλεῖσθον ὑπερβᾰλεῖσθον ὑπερβᾰλούμεθᾰ ὑπερβᾰλεῖσθε ὑπερβᾰλοῦνται
optative ὑπερβᾰλοίμην ὑπερβᾰλοῖο ὑπερβᾰλοῖτο ὑπερβᾰλοῖσθον ὑπερβᾰλοίσθην ὑπερβᾰλοίμεθᾰ ὑπερβᾰλοῖσθε ὑπερβᾰλοῖντο
active middle
infinitive ὑπερβᾰλεῖν ὑπερβᾰλεῖσθαι
participle m ὑπερβᾰλῶν ὑπερβᾰλούμενος
f ὑπερβᾰλοῦσᾰ ὑπερβᾰλουμένη
n ὑπερβᾰλοῦν ὑπερβᾰλούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπερέβᾰλον, ὑπερεβᾰλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερέβᾰλον ὑπερέβᾰλες ὑπερέβᾰλε(ν) ὑπερεβᾰ́λετον ὑπερεβᾰλέτην ὑπερεβᾰ́λομεν ὑπερεβᾰ́λετε ὑπερέβᾰλον
subjunctive ὑπερβᾰ́λω ὑπερβᾰ́λῃς ὑπερβᾰ́λῃ ὑπερβᾰ́λητον ὑπερβᾰ́λητον ὑπερβᾰ́λωμεν ὑπερβᾰ́λητε ὑπερβᾰ́λωσῐ(ν)
optative ὑπερβᾰ́λοιμῐ ὑπερβᾰ́λοις ὑπερβᾰ́λοι ὑπερβᾰ́λοιτον ὑπερβᾰλοίτην ὑπερβᾰ́λοιμεν ὑπερβᾰ́λοιτε ὑπερβᾰ́λοιεν
imperative   ὑπέρβᾰλε ὑπερβᾰλέτω ὑπερβᾰ́λετον ὑπερβᾰλέτων   ὑπερβᾰ́λετε ὑπερβᾰλόντων
middle indicative ὑπερεβᾰλόμην ὑπερεβᾰ́λου ὑπερεβᾰ́λετο ὑπερεβᾰ́λεσθον ὑπερεβᾰλέσθην ὑπερεβᾰλόμεθᾰ ὑπερεβᾰ́λεσθε ὑπερεβᾰ́λοντο
subjunctive ὑπερβᾰ́λωμαι ὑπερβᾰ́λῃ ὑπερβᾰ́ληται ὑπερβᾰ́λησθον ὑπερβᾰ́λησθον ὑπερβᾰλώμεθᾰ ὑπερβᾰ́λησθε ὑπερβᾰ́λωνται
optative ὑπερβᾰλοίμην ὑπερβᾰ́λοιο ὑπερβᾰ́λοιτο ὑπερβᾰ́λοισθον ὑπερβᾰλοίσθην ὑπερβᾰλοίμεθᾰ ὑπερβᾰ́λοισθε ὑπερβᾰ́λοιντο
imperative   ὑπερβᾰλοῦ ὑπερβᾰλέσθω ὑπερβᾰ́λεσθον ὑπερβᾰλέσθων   ὑπερβᾰ́λεσθε ὑπερβᾰλέσθων
active middle
infinitive ὑπερβᾰλεῖν ὑπερβᾰλέσθαι
participle m ὑπερβᾰλών ὑπερβᾰλόμενος
f ὑπερβᾰλοῦσᾰ ὑπερβᾰλομένη
n ὑπερβᾰλόν ὑπερβᾰλόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπειρέβᾰλον, ὑπειρεβᾰλόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπειρέβᾰλον ὑπειρέβᾰλες ὑπειρέβᾰλε(ν) ὑπειρεβᾰ́λετον ὑπειρεβᾰλέτην ὑπειρεβᾰ́λομεν ὑπειρεβᾰ́λετε ὑπειρέβᾰλον
subjunctive ὑπερβᾰ́λω,
ὑπερβᾰ́λωμῐ 		ὑπερβᾰ́λῃς,
ὑπερβᾰ́λῃσθᾰ 		ὑπερβᾰ́λῃ,
ὑπερβᾰ́λῃσῐ 		ὑπερβᾰ́λητον ὑπερβᾰ́λητον ὑπερβᾰ́λωμεν ὑπερβᾰ́λητε ὑπερβᾰ́λωσῐ(ν)
optative ὑπερβᾰ́λοιμῐ ὑπερβᾰ́λοις/ὑπερβᾰ́λοισθᾰ ὑπερβᾰ́λοι ὑπερβᾰλεῖτον ὑπερβᾰλείτην ὑπερβᾰλεῖμεν ὑπερβᾰλεῖτε ὑπερβᾰλεῖεν
imperative   ὑπέρβᾰλε ὑπερβᾰλέτω ὑπερβᾰ́λετον ὑπερβᾰλέτων   ὑπερβᾰ́λετε ὑπερβᾰλόντων
middle indicative ὑπειρεβᾰλόμην ὑπειρεβᾰ́λεο ὑπειρεβᾰ́λετο ὑπειρεβᾰ́λεσθον ὑπειρεβᾰλέσθην ὑπειρεβᾰλόμε(σ)θᾰ ὑπειρεβᾰ́λεσθε ὑπειρεβᾰ́λοντο
subjunctive ὑπερβᾰ́λωμαι ὑπερβᾰ́ληαι ὑπερβᾰ́ληται ὑπερβᾰ́λησθον ὑπερβᾰ́λησθον ὑπερβᾰλώμε(σ)θᾰ ὑπερβᾰ́λησθε ὑπερβᾰ́λωνται
optative ὑπερβᾰλοίμην ὑπερβᾰ́λοιο ὑπερβᾰ́λοιτο ὑπερβᾰ́λοισθον ὑπερβᾰλοίσθην ὑπερβᾰλοίμε(σ)θᾰ ὑπερβᾰ́λοισθε ὑπερβᾰλοίᾰτο
imperative   ὑπερβᾰ́λεο ὑπερβᾰλέσθω ὑπερβᾰ́λεσθον ὑπερβᾰλέσθων   ὑπερβᾰ́λεσθε ὑπερβᾰλέσθων
active middle
infinitive ὑπερβᾰλεῖν/ὑπερβᾰλέμεν(αι) ὑπερβᾰλέσθαι
participle m ὑπερβᾰλών ὑπερβᾰλόμενος
f ὑπερβᾰλοῦσᾰ ὑπερβᾰλομένη
n ὑπερβᾰλόν ὑπερβᾰλόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑπερβέβληκᾰ, ὑπερβέβλημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερβέβληκᾰ ὑπερβέβληκᾰς ὑπερβέβληκε(ν) ὑπερβεβλήκᾰτον ὑπερβεβλήκᾰτον ὑπερβεβλήκᾰμεν ὑπερβεβλήκᾰτε ὑπερβεβλήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑπερβεβλήκω ὑπερβεβλήκῃς ὑπερβεβλήκῃ ὑπερβεβλήκητον ὑπερβεβλήκητον ὑπερβεβλήκωμεν ὑπερβεβλήκητε ὑπερβεβλήκωσῐ(ν)
optative ὑπερβεβλήκοιμῐ,
ὑπερβεβληκοίην 		ὑπερβεβλήκοις,
ὑπερβεβληκοίης 		ὑπερβεβλήκοι,
ὑπερβεβληκοίη 		ὑπερβεβλήκοιτον ὑπερβεβληκοίτην ὑπερβεβλήκοιμεν ὑπερβεβλήκοιτε ὑπερβεβλήκοιεν
imperative   ὑπερβέβληκε ὑπερβεβληκέτω ὑπερβεβλήκετον ὑπερβεβληκέτων   ὑπερβεβλήκετε ὑπερβεβληκόντων
middle/
passive 		indicative ὑπερβέβλημαι ὑπερβέβλησαι ὑπερβέβληται ὑπερβέβλησθον ὑπερβέβλησθον ὑπερβεβλήμεθᾰ ὑπερβέβλησθε ὑπερβέβληνται
subjunctive ὑπερβεβλημένος ὦ ὑπερβεβλημένος ᾖς ὑπερβεβλημένος ᾖ ὑπερβεβλημένω ἦτον ὑπερβεβλημένω ἦτον ὑπερβεβλημένοι ὦμεν ὑπερβεβλημένοι ἦτε ὑπερβεβλημένοι ὦσῐ(ν)
optative ὑπερβεβλημένος εἴην ὑπερβεβλημένος εἴης ὑπερβεβλημένος εἴη ὑπερβεβλημένω εἴητον/εἶτον ὑπερβεβλημένω εἰήτην/εἴτην ὑπερβεβλημένοι εἴημεν/εἶμεν ὑπερβεβλημένοι εἴητε/εἶτε ὑπερβεβλημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ὑπερβέβλησο ὑπερβεβλήσθω ὑπερβέβλησθον ὑπερβεβλήσθων   ὑπερβέβλησθε ὑπερβεβλήσθων
active middle/passive
infinitive ὑπερβεβληκέναι ὑπερβεβλῆσθαι
participle m ὑπερβεβληκώς ὑπερβεβλημένος
f ὑπερβεβληκυῖᾰ ὑπερβεβλημένη
n ὑπερβεβληκός ὑπερβεβλημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὑπερεβεβλήκειν, ὑπερεβεβλήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερεβεβλήκειν,
ὑπερεβεβλήκη 		ὑπερεβεβλήκεις,
ὑπερεβεβλήκης 		ὑπερεβεβλήκει(ν) ὑπερεβεβλήκετον ὑπερεβεβληκέτην ὑπερεβεβλήκεμεν ὑπερεβεβλήκετε ὑπερεβεβλήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὑπερεβεβλήμην ὑπερεβέβλησο ὑπερεβέβλητο ὑπερεβέβλησθον ὑπερεβεβλήσθην ὑπερεβεβλήμεθᾰ ὑπερεβέβλησθε ὑπερεβέβληντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

  • 55 CE – 56 CE, Paul the Apostle, Second Epistle to the Corinthians 3:10:
    καὶ γὰρ οὐδὲ δεδόξασται τὸ δεδοξασμένον ἐν τούτῳ τῷ μέρει ἕνεκεν τῆς ὑπερβαλλούσης δόξης.
    kaì gàr oudè dedóxastai tò dedoxasménon en toútōi tôi mérei héneken tês huperballoúsēs dóxēs.
    • Translation by KJV
      For even that which was made glorious had no glory in this respect, by reason of the glory that excelleth.
  • New Testament, Epistle to the Ephesians 3:19:
    γνῶναί τε τὴν ὑπερβάλλουσαν τῆς γνώσεως ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἵνα πληρωθῆτε εἰς πᾶν τὸ πλήρωμα τοῦ Θεοῦ.
    gnônaí te tḕn huperbállousan tês gnṓseōs agápēn toû Khristoû, hína plērōthête eis pân tò plḗrōma toû Theoû.
    • Translation by KJV
      And to know the love of Christ, which passeth knowledge, that ye might be filled with all the fulness of God.

Derived terms

Descendants

  • Greek: υπερβάλλω (ypervállo)

Further reading
Wikious
Boobota
Sagapedia