ὑπερνικάω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ὑπερνικάω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ὑπερνικάω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ὑπερνικάω in singular and plural. Everything you need to know about the word ὑπερνικάω you have here. The definition of the word ὑπερνικάω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofὑπερνικάω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From ὑπερ- (huper-, “beyond”) +‎ νῑκᾰ́ω (nīkáō, “win, conquer”), literally “win beyond”.

Verb

ὑπερνικάω • (hupernikáō)

  1. to win or conquer beyond, to be beyond a winner or a conqueror,

Inflection

   Present: ὑπερνῑκᾰ́ω, ὑπερνῑκᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερνῑκᾰ́ω ὑπερνῑκᾰ́εις ὑπερνῑκᾰ́ει ὑπερνῑκᾰ́ετον ὑπερνῑκᾰ́ετον ὑπερνῑκᾰ́ομεν ὑπερνῑκᾰ́ετε ὑπερνῑκᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive ὑπερνῑκᾰ́ω ὑπερνῑκᾰ́ῃς ὑπερνῑκᾰ́ῃ ὑπερνῑκᾰ́ητον ὑπερνῑκᾰ́ητον ὑπερνῑκᾰ́ωμεν ὑπερνῑκᾰ́ητε ὑπερνῑκᾰ́ωσῐ(ν)
optative ὑπερνῑκᾰ́οιμῐ ὑπερνῑκᾰ́οις ὑπερνῑκᾰ́οι ὑπερνῑκᾰ́οιτον ὑπερνῑκᾰοίτην ὑπερνῑκᾰ́οιμεν ὑπερνῑκᾰ́οιτε ὑπερνῑκᾰ́οιεν
imperative   ὑπερνῑ́κᾰε ὑπερνῑκᾰέτω ὑπερνῑκᾰ́ετον ὑπερνῑκᾰέτων   ὑπερνῑκᾰ́ετε ὑπερνῑκᾰόντων
middle/
passive 		indicative ὑπερνῑκᾰ́ομαι ὑπερνῑκᾰ́ῃ,
ὑπερνῑκᾰ́ει 		ὑπερνῑκᾰ́εται ὑπερνῑκᾰ́εσθον ὑπερνῑκᾰ́εσθον ὑπερνῑκᾰόμεθᾰ ὑπερνῑκᾰ́εσθε ὑπερνῑκᾰ́ονται
subjunctive ὑπερνῑκᾰ́ωμαι ὑπερνῑκᾰ́ῃ ὑπερνῑκᾰ́ηται ὑπερνῑκᾰ́ησθον ὑπερνῑκᾰ́ησθον ὑπερνῑκᾰώμεθᾰ ὑπερνῑκᾰ́ησθε ὑπερνῑκᾰ́ωνται
optative ὑπερνῑκᾰοίμην ὑπερνῑκᾰ́οιο ὑπερνῑκᾰ́οιτο ὑπερνῑκᾰ́οισθον ὑπερνῑκᾰοίσθην ὑπερνῑκᾰοίμεθᾰ ὑπερνῑκᾰ́οισθε ὑπερνῑκᾰ́οιντο
imperative   ὑπερνῑκᾰ́ου ὑπερνῑκᾰέσθω ὑπερνῑκᾰ́εσθον ὑπερνῑκᾰέσθων   ὑπερνῑκᾰ́εσθε ὑπερνῑκᾰέσθων
active middle/passive
infinitive ὑπερνῑκᾰ́ειν ὑπερνῑκᾰ́εσθαι
participle m ὑπερνῑκᾰ́ων ὑπερνῑκᾰόμενος
f ὑπερνῑκᾰ́ουσᾰ ὑπερνῑκᾰομένη
n ὑπερνῑκᾰ́ον ὑπερνῑκᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ὑπερνῑκῶ, ὑπερνῑκῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερνῑκῶ ὑπερνῑκᾷς ὑπερνῑκᾷ ὑπερνῑκᾶτον ὑπερνῑκᾶτον ὑπερνῑκῶμεν ὑπερνῑκᾶτε ὑπερνῑκῶσῐ(ν)
subjunctive ὑπερνῑκῶ ὑπερνῑκᾷς ὑπερνῑκᾷ ὑπερνῑκᾶτον ὑπερνῑκᾶτον ὑπερνῑκῶμεν ὑπερνῑκᾶτε ὑπερνῑκῶσῐ(ν)
optative ὑπερνῑκῴην,
ὑπερνῑκῷμῐ 		ὑπερνῑκῴης,
ὑπερνῑκῷς 		ὑπερνῑκῴη,
ὑπερνῑκῷ 		ὑπερνῑκῷτον,
ὑπερνῑκῴητον 		ὑπερνῑκῴτην,
ὑπερνῑκῳήτην 		ὑπερνῑκῷμεν,
ὑπερνῑκῴημεν 		ὑπερνῑκῷτε,
ὑπερνῑκῴητε 		ὑπερνῑκῷεν,
ὑπερνῑκῴησᾰν
imperative   ὑπερνῑ́κᾱ ὑπερνῑκᾱ́τω ὑπερνῑκᾶτον ὑπερνῑκᾱ́των   ὑπερνῑκᾶτε ὑπερνῑκώντων
middle/
passive 		indicative ὑπερνῑκῶμαι ὑπερνῑκᾷ ὑπερνῑκᾶται ὑπερνῑκᾶσθον ὑπερνῑκᾶσθον ὑπερνῑκώμεθᾰ ὑπερνῑκᾶσθε ὑπερνῑκῶνται
subjunctive ὑπερνῑκῶμαι ὑπερνῑκᾷ ὑπερνῑκᾶται ὑπερνῑκᾶσθον ὑπερνῑκᾶσθον ὑπερνῑκώμεθᾰ ὑπερνῑκᾶσθε ὑπερνῑκῶνται
optative ὑπερνῑκῴμην ὑπερνῑκῷο ὑπερνῑκῷτο ὑπερνῑκῷσθον ὑπερνῑκῴσθην ὑπερνῑκῴμεθᾰ ὑπερνῑκῷσθε ὑπερνῑκῷντο
imperative   ὑπερνῑκῶ ὑπερνῑκᾱ́σθω ὑπερνῑκᾶσθον ὑπερνῑκᾱ́σθων   ὑπερνῑκᾶσθε ὑπερνῑκᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive ὑπερνῑκᾶν ὑπερνῑκᾶσθαι
participle m ὑπερνῑκῶν ὑπερνῑκώμενος
f ὑπερνῑκῶσᾰ ὑπερνῑκωμένη
n ὑπερνῑκῶν ὑπερνῑκώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ὑπερνῑκέω, ὑπερνῑκέομαι (Ionic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερνῑκέω ὑπερνῑκέεις ὑπερνῑκέει ὑπερνῑκέετον ὑπερνῑκέετον ὑπερνῑκέομεν ὑπερνῑκέετε ὑπερνῑκέουσῐ(ν)
subjunctive ὑπερνῑκέω ὑπερνῑκέῃς ὑπερνῑκέῃ ὑπερνῑκέητον ὑπερνῑκέητον ὑπερνῑκέωμεν ὑπερνῑκέητε ὑπερνῑκέωσῐ(ν)
optative ὑπερνῑκέοιμῐ ὑπερνῑκέοις ὑπερνῑκέοι ὑπερνῑκέοιτον ὑπερνῑκεοίτην ὑπερνῑκέοιμεν ὑπερνῑκέοιτε ὑπερνῑκέοιεν
imperative   ὑπερνῑ́κεε ὑπερνῑκεέτω ὑπερνῑκέετον ὑπερνῑκεέτων   ὑπερνῑκέετε ὑπερνῑκεόντων
middle/
passive 		indicative ὑπερνῑκέομαι ὑπερνῑκέεαι ὑπερνῑκέεται ὑπερνῑκέεσθον ὑπερνῑκέεσθον ὑπερνῑκεόμεθᾰ ὑπερνῑκέεσθε ὑπερνῑκέονται
subjunctive ὑπερνῑκέωμαι ὑπερνῑκέηαι ὑπερνῑκέηται ὑπερνῑκέησθον ὑπερνῑκέησθον ὑπερνῑκεώμεθᾰ ὑπερνῑκέησθε ὑπερνῑκέωνται
optative ὑπερνῑκεοίμην ὑπερνῑκέοιο ὑπερνῑκέοιτο ὑπερνῑκέοισθον ὑπερνῑκεοίσθην ὑπερνῑκεοίμεθᾰ ὑπερνῑκέοισθε ὑπερνῑκεοίᾰτο
imperative   ὑπερνῑκέευ ὑπερνῑκεέσθω ὑπερνῑκέεσθον ὑπερνῑκεέσθων   ὑπερνῑκέεσθε ὑπερνῑκεέσθων
active middle/passive
infinitive ὑπερνῑκέειν ὑπερνῑκέεσθαι
participle m ὑπερνῑκέων ὑπερνῑκεόμενος
f ὑπερνῑκέουσᾰ ὑπερνῑκεομένη
n ὑπερνῑκέον ὑπερνῑκεόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ὑπερνῑκέω, ὑπερνῑκεῦμαι (Ionic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερνῑκέω ὑπερνῑκεῖς ὑπερνῑκεῖ ὑπερνῑκεῖτον ὑπερνῑκεῖτον ὑπερνῑκεῦμεν ὑπερνῑκεῖτε ὑπερνῑκεῦσῐ(ν)
subjunctive ὑπερνῑκέω ὑπερνῑκῇς ὑπερνῑκῇ ὑπερνῑκῆτον ὑπερνῑκῆτον ὑπερνῑκέωμεν ὑπερνῑκῆτε ὑπερνῑκέωσῐ(ν)
optative ὑπερνῑκέοιμι ὑπερνῑκέοις ὑπερνῑκέοι ὑπερνῑκέοιτον ὑπερνῑκεοίτην ὑπερνῑκέοιμεν ὑπερνῑκέοιτε ὑπερνῑκέοιεν
imperative   ὑπερνῑ́κει ὑπερνῑκείτω ὑπερνῑκεῖτον ὑπερνῑκείτων   ὑπερνῑκεῖτε ὑπερνῑκεύντων
middle/
passive 		indicative ὑπερνῑκεῦμαι ὑπερνῑκῇ ὑπερνῑκεῖται ὑπερνῑκεῖσθον ὑπερνῑκεῖσθον ὑπερνῑκεύμεθᾰ ὑπερνῑκεῖσθε ὑπερνῑκεῦνται
subjunctive ὑπερνῑκέωμαι ὑπερνῑκῇ ὑπερνῑκῆται ὑπερνῑκῆσθον ὑπερνῑκῆσθον ὑπερνῑκεώμεθᾰ ὑπερνῑκῆσθε ὑπερνῑκέωνται
optative ὑπερνῑκεοίμην ὑπερνῑκέοιο ὑπερνῑκέοιτο ὑπερνῑκέοισθον ὑπερνῑκεοίσθην ὑπερνῑκεοίμεθᾰ ὑπερνῑκέοισθε ὑπερνῑκεοίᾰτο
imperative   ὑπερνῑκεῦ ὑπερνῑκείσθω ὑπερνῑκεῖσθον ὑπερνῑκείσθων   ὑπερνῑκεῖσθε ὑπερνῑκείσθων
active middle/passive
infinitive ὑπερνῑκεῖν ὑπερνῑκεῖσθαι
participle m ὑπερνῑκέων ὑπερνῑκεύμενος
f ὑπερνῑκεῦσᾰ ὑπερνῑκευμένη
n ὑπερνῑκεῦν ὑπερνῑκεύμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ῡπερνῑ́κᾰον, ῡπερνῑκᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῡπερνῑ́κᾰον ῡπερνῑ́κᾰες ῡπερνῑ́κᾰε(ν) ῡπερνῑκᾰ́ετον ῡπερνῑκᾰέτην ῡπερνῑκᾰ́ομεν ῡπερνῑκᾰ́ετε ῡπερνῑ́κᾰον
middle/
passive 		indicative ῡπερνῑκᾰόμην ῡπερνῑκᾰ́ου ῡπερνῑκᾰ́ετο ῡπερνῑκᾰ́εσθον ῡπερνῑκᾰέσθην ῡπερνῑκᾰόμεθᾰ ῡπερνῑκᾰ́εσθε ῡπερνῑκᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ῡπερνῑ́κων, ῡπερνῑκώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῡπερνῑ́κων ῡπερνῑ́κᾱς ῡπερνῑ́κᾱ ῡπερνῑκᾶτον ῡπερνῑκᾱ́την ῡπερνῑκῶμεν ῡπερνῑκᾶτε ῡπερνῑ́κων
middle/
passive 		indicative ῡπερνῑκώμην ῡπερνῑκῶ ῡπερνῑκᾶτο ῡπερνῑκᾶσθον ῡπερνῑκᾱ́σθην ῡπερνῑκώμεθᾰ ῡπερνῑκᾶσθε ῡπερνῑκῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπερνῑκήσω, ὑπερνῑκήσομαι, ὑπερνῑκηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερνῑκήσω ὑπερνῑκήσεις ὑπερνῑκήσει ὑπερνῑκήσετον ὑπερνῑκήσετον ὑπερνῑκήσομεν ὑπερνῑκήσετε ὑπερνῑκήσουσῐ(ν)
optative ὑπερνῑκήσοιμῐ ὑπερνῑκήσοις ὑπερνῑκήσοι ὑπερνῑκήσοιτον ὑπερνῑκησοίτην ὑπερνῑκήσοιμεν ὑπερνῑκήσοιτε ὑπερνῑκήσοιεν
middle indicative ὑπερνῑκήσομαι ὑπερνῑκήσῃ,
ὑπερνῑκήσει 		ὑπερνῑκήσεται ὑπερνῑκήσεσθον ὑπερνῑκήσεσθον ὑπερνῑκησόμεθᾰ ὑπερνῑκήσεσθε ὑπερνῑκήσονται
optative ὑπερνῑκησοίμην ὑπερνῑκήσοιο ὑπερνῑκήσοιτο ὑπερνῑκήσοισθον ὑπερνῑκησοίσθην ὑπερνῑκησοίμεθᾰ ὑπερνῑκήσοισθε ὑπερνῑκήσοιντο
passive indicative ὑπερνῑκηθήσομαι ὑπερνῑκηθήσῃ ὑπερνῑκηθήσεται ὑπερνῑκηθήσεσθον ὑπερνῑκηθήσεσθον ὑπερνῑκηθησόμεθᾰ ὑπερνῑκηθήσεσθε ὑπερνῑκηθήσονται
optative ὑπερνῑκηθησοίμην ὑπερνῑκηθήσοιο ὑπερνῑκηθήσοιτο ὑπερνῑκηθήσοισθον ὑπερνῑκηθησοίσθην ὑπερνῑκηθησοίμεθᾰ ὑπερνῑκηθήσοισθε ὑπερνῑκηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ὑπερνῑκήσειν ὑπερνῑκήσεσθαι ὑπερνῑκηθήσεσθαι
participle m ὑπερνῑκήσων ὑπερνῑκησόμενος ὑπερνῑκηθησόμενος
f ὑπερνῑκήσουσᾰ ὑπερνῑκησομένη ὑπερνῑκηθησομένη
n ὑπερνῑκῆσον ὑπερνῑκησόμενον ὑπερνῑκηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ῡπερνῑ́κησᾰ, ῡπερνῑκησᾰ́μην, ῡπερνῑκήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῡπερνῑ́κησᾰ ῡπερνῑ́κησᾰς ῡπερνῑ́κησε(ν) ῡπερνῑκήσᾰτον ῡπερνῑκησᾰ́την ῡπερνῑκήσᾰμεν ῡπερνῑκήσᾰτε ῡπερνῑ́κησᾰν
subjunctive ῡπερνῑκήσω ῡπερνῑκήσῃς ῡπερνῑκήσῃ ῡπερνῑκήσητον ῡπερνῑκήσητον ῡπερνῑκήσωμεν ῡπερνῑκήσητε ῡπερνῑκήσωσῐ(ν)
optative ῡπερνῑκήσαιμῐ ῡπερνῑκήσειᾰς,
ῡπερνῑκήσαις 		ῡπερνῑκήσειε(ν),
ῡπερνῑκήσαι 		ῡπερνῑκήσαιτον ῡπερνῑκησαίτην ῡπερνῑκήσαιμεν ῡπερνῑκήσαιτε ῡπερνῑκήσειᾰν,
ῡπερνῑκήσαιεν
imperative   ῡπερνῑ́κησον ῡπερνῑκησᾰ́τω ῡπερνῑκήσᾰτον ῡπερνῑκησᾰ́των   ῡπερνῑκήσᾰτε ῡπερνῑκησᾰ́ντων
middle indicative ῡπερνῑκησᾰ́μην ῡπερνῑκήσω ῡπερνῑκήσᾰτο ῡπερνῑκήσᾰσθον ῡπερνῑκησᾰ́σθην ῡπερνῑκησᾰ́μεθᾰ ῡπερνῑκήσᾰσθε ῡπερνῑκήσᾰντο
subjunctive ῡπερνῑκήσωμαι ῡπερνῑκήσῃ ῡπερνῑκήσηται ῡπερνῑκήσησθον ῡπερνῑκήσησθον ῡπερνῑκησώμεθᾰ ῡπερνῑκήσησθε ῡπερνῑκήσωνται
optative ῡπερνῑκησαίμην ῡπερνῑκήσαιο ῡπερνῑκήσαιτο ῡπερνῑκήσαισθον ῡπερνῑκησαίσθην ῡπερνῑκησαίμεθᾰ ῡπερνῑκήσαισθε ῡπερνῑκήσαιντο
imperative   ῡπερνῑ́κησαι ῡπερνῑκησᾰ́σθω ῡπερνῑκήσᾰσθον ῡπερνῑκησᾰ́σθων   ῡπερνῑκήσᾰσθε ῡπερνῑκησᾰ́σθων
passive indicative ῡπερνῑκήθην ῡπερνῑκήθης ῡπερνῑκήθη ῡπερνῑκήθητον ῡπερνῑκηθήτην ῡπερνῑκήθημεν ῡπερνῑκήθητε ῡπερνῑκήθησᾰν
subjunctive ῡπερνῑκηθῶ ῡπερνῑκηθῇς ῡπερνῑκηθῇ ῡπερνῑκηθῆτον ῡπερνῑκηθῆτον ῡπερνῑκηθῶμεν ῡπερνῑκηθῆτε ῡπερνῑκηθῶσῐ(ν)
optative ῡπερνῑκηθείην ῡπερνῑκηθείης ῡπερνῑκηθείη ῡπερνῑκηθεῖτον,
ῡπερνῑκηθείητον 		ῡπερνῑκηθείτην,
ῡπερνῑκηθειήτην 		ῡπερνῑκηθεῖμεν,
ῡπερνῑκηθείημεν 		ῡπερνῑκηθεῖτε,
ῡπερνῑκηθείητε 		ῡπερνῑκηθεῖεν,
ῡπερνῑκηθείησᾰν
imperative   ῡπερνῑκήθητῐ ῡπερνῑκηθήτω ῡπερνῑκήθητον ῡπερνῑκηθήτων   ῡπερνῑκήθητε ῡπερνῑκηθέντων
active middle passive
infinitive ῡπερνῑκῆσαι ῡπερνῑκήσᾰσθαι ῡπερνῑκηθῆναι
participle m ῡπερνῑκήσᾱς ῡπερνῑκησᾰ́μενος ῡπερνῑκηθείς
f ῡπερνῑκήσᾱσᾰ ῡπερνῑκησᾰμένη ῡπερνῑκηθεῖσᾰ
n ῡπερνῑκῆσᾰν ῡπερνῑκησᾰ́μενον ῡπερνῑκηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia