From ὦμος (ômos, “shoulder”) + πλάτη (plátē, “flat object”).
ὠμοπλᾰ́τη • (ōmoplátē) f (genitive ὠμοπλᾰ́της); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ὠμοπλᾰ́τη hē ōmoplátē |
τὼ ὠμοπλᾰ́τᾱ tṑ ōmoplátā |
αἱ ὠμοπλᾰ́ται hai ōmoplátai | ||||||||||
| Genitive | τῆς ὠμοπλᾰ́της tês ōmoplátēs |
τοῖν ὠμοπλᾰ́ταιν toîn ōmoplátain |
τῶν ὠμοπλᾰτῶν tôn ōmoplatôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ὠμοπλᾰ́τῃ têi ōmoplátēi |
τοῖν ὠμοπλᾰ́ταιν toîn ōmoplátain |
ταῖς ὠμοπλᾰ́ταις taîs ōmoplátais | ||||||||||
| Accusative | τὴν ὠμοπλᾰ́την tḕn ōmoplátēn |
τὼ ὠμοπλᾰ́τᾱ tṑ ōmoplátā |
τᾱ̀ς ὠμοπλᾰ́τᾱς tā̀s ōmoplátās | ||||||||||
| Vocative | ὠμοπλᾰ́τη ōmoplátē |
ὠμοπλᾰ́τᾱ ōmoplátā |
ὠμοπλᾰ́ται ōmoplátai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||