From Proto-Germanic *maguz.
πΌπ°π²πΏπ β’ (magus) m
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | πΌπ°π²πΏπ magus |
πΌπ°π²πΎπΏπ magjus |
vocative | πΌπ°π²π°πΏ magau |
πΌπ°π²πΎπΏπ magjus |
accusative | πΌπ°π²πΏ magu |
πΌπ°π²πΏπ½π maguns |
genitive | πΌπ°π²π°πΏπ magaus |
πΌπ°π²πΉπ
π΄ magiwΔ |
dative | πΌπ°π²π°πΏ magau |
πΌπ°π²πΏπΌ magum |