-ίτσα

Feminine diminutive, inherited from the mediaeval Byzantine Greek -ίτσα (-ítsa), formed from -ίτσ(ιν) (-íts(in)) +‎ -α (-a), from Byzantine Greek -ίκιν (-íkin), -ίκιον (-íkion); for this compare Greek κορίτσι (korítsi). Alternatively, from shortening of -ίτισσα (-ítissa), the feminine form of Ancient Greek -ίτης (-ítēs), as in Greek ξενομερίτισσα (xenomerítissa, “female newcomer”) and Pontic Greek ξενομερίτσα (xenomerítsa). For placenames and some proper nouns sometimes borrowed from Proto-Slavic *-ica, as in Γρανίτσα (Granítsa).^[1]

• IPA^(key): /ˈitsa/
• Hyphenation: -ί‧τσα

-ίτσα • (-ítsa) f

1. added to a (usually feminine) noun to create diminutive nouns:

   ‎Ελένη (Eléni, “Helen”) + ‎-ίτσα (-ítsa) → ‎Ελενίτσα (Elenítsa)

   ‎αγελάδα (ageláda, “cow”) + ‎-ίτσα (-ítsa) → ‎αγελαδίτσα (ageladítsa, “heifer”)

   ‎καρέκλα (karékla, “chair”) + ‎-ίτσα (-ítsa) → ‎καρεκλίτσα (kareklítsa)

   ‎καρφί (karfí, “nail”) + ‎-ίτσα (-ítsa) → ‎καρφίτσα (karfítsa, “drawing pin, thumbtack”)

   ‎κούκλα (koúkla, “doll”) + ‎-ίτσα (-ítsa) → ‎κουκλίτσα (kouklítsa, “dolly”)

2. (rare) used in place names of Slavic origin:

   ‎καρδιά (kardiá, “heart”) + ‎-ίτσα (-ítsa) → ‎Καρδίτσα (Kardítsa)

• -άκι (-áki) (used chiefly with neuter nouns)