Arsin n (strong, genitive Arsins, plural Arsine)
Inherited from Ottoman Turkish آرسین (Arsin), from Ancient Greek Ἀρσινόη (Arsinóē).
Arsin
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Arsin | Arsinler |
accusative | Arsin'i | Arsinleri |
dative | Arsin'e | Arsinlere |
locative | Arsin'de | Arsinlerde |
ablative | Arsin'den | Arsinlerden |
genitive | Arsin'in | Arsinlerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Arsin'im | Arsinlerim / Arsin'lerim |
senin (your) | Arsin'in | Arsinlerin / Arsin'lerin |
onun (his/her/its) | Arsin'i | Arsinleri / Arsin'leri |
bizim (our) | Arsin'imiz | Arsinlerimiz / Arsin'lerimiz |
sizin (your) | Arsin'iniz | Arsinleriniz / Arsin'leriniz |
onların (their) | Arsin'i / Arsinleri / Arsin'leri | Arsinleri / Arsin'leri |