From beylik (“principality”) + düzü (“plain”).
Beylikdüzü
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Beylikdüzü | Beylikdüzüler, Beylikdüzü'ler |
accusative | Beylikdüzü'yü | Beylikdüzüleri, Beylikdüzü'leri |
dative | Beylikdüzü'ye | Beylikdüzülere, Beylikdüzü'lere |
locative | Beylikdüzü'de | Beylikdüzülerde, Beylikdüzü'lerde |
ablative | Beylikdüzü'den | Beylikdüzülerden, Beylikdüzü'lerden |
genitive | Beylikdüzü'nün | Beylikdüzülerin, Beylikdüzü'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Beylikdüzü'm | Beylikdüzülerim, Beylikdüzü'lerim |
senin (your) | Beylikdüzü'n | Beylikdüzülerin, Beylikdüzü'lerin |
onun'' (his/her/its) | Beylikdüzü'sü | Beylikdüzüleri, Beylikdüzü'leri |
bizim (our) | Beylikdüzü'müz | Beylikdüzülerimiz, Beylikdüzü'lerimiz |
sizin (your) | Beylikdüzü'nüz | Beylikdüzüleriniz, Beylikdüzü'leriniz |
onların (their) | Beylikdüzü'sü, Beylikdüzüleri, Beylikdüzü'leri | Beylikdüzüleri, Beylikdüzü'leri |