(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Būca f sg (genitive Būcae); first declension
First-declension noun, with locative, singular only.
singular | |
---|---|
nominative | Būca |
genitive | Būcae |
dative | Būcae |
accusative | Būcam |
ablative | Būcā |
vocative | Būca |
locative | Būcae |
Buca m sg (genitive Bucae); first declension
From Ancient Greek Βουτζάς (Boutzás)
Buca
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Buca | Bucalar / Buca'lar |
accusative | Buca'yı | Bucaları / Buca'ları |
dative | Buca'ya | Bucalara / Buca'lara |
locative | Buca'da | Bucalarda / Buca'larda |
ablative | Buca'dan | Bucalardan / Buca'lardan |
genitive | Buca'nın | Bucaların / Buca'ların |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Buca'm | Bucalarım / Buca'larım |
senin (your) | Buca'n | Bucaların / Buca'ların |
onun (his/her/its) | Buca'sı | Bucaları / Buca'ları |
bizim (our) | Buca'mız | Bucalarımız / Buca'larımız |
sizin (your) | Buca'nız | Bucalarınız / Buca'larınız |
onların (their) | Buca'sı / Bucaları / Buca'ları | Bucaları / Buca'ları |