(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Dīdius m sg (genitive Dīdiī or Dīdī); second declension
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Dīdius |
Genitive | Dīdiī Dīdī1 |
Dative | Dīdiō |
Accusative | Dīdium |
Ablative | Dīdiō |
Vocative | Dīdī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Dīdius (feminine Dīdia, neuter Dīdium); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | Dīdius | Dīdia | Dīdium | Dīdiī | Dīdiae | Dīdia | |
Genitive | Dīdiī | Dīdiae | Dīdiī | Dīdiōrum | Dīdiārum | Dīdiōrum | |
Dative | Dīdiō | Dīdiō | Dīdiīs | ||||
Accusative | Dīdium | Dīdiam | Dīdium | Dīdiōs | Dīdiās | Dīdia | |
Ablative | Dīdiō | Dīdiā | Dīdiō | Dīdiīs | |||
Vocative | Dīdie | Dīdia | Dīdium | Dīdiī | Dīdiae | Dīdia |