< halla
Halla
Inflection of Halla (Kotus type 9/kala, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | Halla | Hallat | ||
genitive | Hallan | Hallojen | ||
partitive | Hallaa | Halloja | ||
illative | Hallaan | Halloihin | ||
singular | plural | |||
nominative | Halla | Hallat | ||
accusative | nom. | Halla | Hallat | |
gen. | Hallan | |||
genitive | Hallan | Hallojen Hallain rare | ||
partitive | Hallaa | Halloja | ||
inessive | Hallassa | Halloissa | ||
elative | Hallasta | Halloista | ||
illative | Hallaan | Halloihin | ||
adessive | Hallalla | Halloilla | ||
ablative | Hallalta | Halloilta | ||
allative | Hallalle | Halloille | ||
essive | Hallana | Halloina | ||
translative | Hallaksi | Halloiksi | ||
abessive | Hallatta | Halloitta | ||
instructive | — | Halloin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Female form of Hallr, from Old Norse hallr (“flat stone, hill”).
Halla f
Halla m