Inherited from Ottoman Turkish , from Arabic خَدِيجَة (ḵadīja).
Hatice
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Hatice | Haticeler / Hatice'ler |
accusative | Hatice'yi | Haticeleri / Hatice'leri |
dative | Hatice'ye | Haticelere / Hatice'lere |
locative | Hatice'de | Haticelerde / Hatice'lerde |
ablative | Hatice'den | Haticelerden / Hatice'lerden |
genitive | Hatice'nin | Haticelerin / Hatice'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Hatice'm | Haticelerim / Hatice'lerim |
senin (your) | Hatice'n | Haticelerin / Hatice'lerin |
onun (his/her/its) | Hatice'si | Haticeleri / Hatice'leri |
bizim (our) | Hatice'miz | Haticelerimiz / Hatice'lerimiz |
sizin (your) | Hatice'niz | Haticeleriniz / Hatice'leriniz |
onların (their) | Hatice'si / Haticeleri / Hatice'leri | Haticeleri / Hatice'leri |