From havran (“rook”).
Havran m anim (female equivalent Havranová)
Havran
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Havran | Havranlar |
accusative | Havran'ı | Havranları |
dative | Havran'a | Havranlara |
locative | Havran'da | Havranlarda |
ablative | Havran'dan | Havranlardan |
genitive | Havran'ın | Havranların |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Havran'ım | Havranlarım / Havran'larım |
senin (your) | Havran'ın | Havranların / Havran'ların |
onun (his/her/its) | Havran'ı | Havranları / Havran'ları |
bizim (our) | Havran'ımız | Havranlarımız / Havran'larımız |
sizin (your) | Havran'ınız | Havranlarınız / Havran'larınız |
onların (their) | Havran'ı / Havranları / Havran'ları | Havranları / Havran'ları |