From Old Norse Hemingr, of debated meaning, likely the skin of the shanks of a hide, cognate with Old English hemming (“a rawhide boot”). Name of a Finnish 14th century bishop of Turku. Cognate with Danish and Swedish Hemming.
Hemminki
Inflection of Hemminki (Kotus type 5*G/risti, nk-ng gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | Hemminki | Hemmingit | ||
genitive | Hemmingin | Hemminkien | ||
partitive | Hemminkiä | Hemminkejä | ||
illative | Hemminkiin | Hemminkeihin | ||
singular | plural | |||
nominative | Hemminki | Hemmingit | ||
accusative | nom. | Hemminki | Hemmingit | |
gen. | Hemmingin | |||
genitive | Hemmingin | Hemminkien | ||
partitive | Hemminkiä | Hemminkejä | ||
inessive | Hemmingissä | Hemmingeissä | ||
elative | Hemmingistä | Hemmingeistä | ||
illative | Hemminkiin | Hemminkeihin | ||
adessive | Hemmingillä | Hemmingeillä | ||
ablative | Hemmingiltä | Hemmingeiltä | ||
allative | Hemmingille | Hemmingeille | ||
essive | Hemminkinä | Hemminkeinä | ||
translative | Hemmingiksi | Hemmingeiksi | ||
abessive | Hemmingittä | Hemmingeittä | ||
instructive | — | Hemmingein | ||
comitative | See the possessive forms below. |