From kerem, from Ottoman Turkish كرم (Kerem), from Arabic كَرَم (karam, “nobleness, kindness”).
Kerem
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Kerem | Keremler |
accusative | Kerem'i | Keremleri |
dative | Kerem'e | Keremlere |
locative | Kerem'de | Keremlerde |
ablative | Kerem'den | Keremlerden |
genitive | Kerem'in | Keremlerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Kerem'im | Keremlerim Kerem'lerim |
senin (your) | Kerem'in | Keremlerin Kerem'lerin |
onun (his/her/its) | Kerem'i | Keremleri Kerem'leri |
bizim (our) | Kerem'imiz | Keremlerimiz Kerem'lerimiz |
sizin (your) | Kerem'iniz | Keremleriniz Kerem'leriniz |
onların (their) | Kerem'i Keremleri Kerem'leri |
Keremleri Kerem'leri |