Borrowed from Middle Low German Kônrât, from Old Saxon *Cōnrād, ultimately from Proto-West Germanic *Kōnirād.
Konrad
Borrowed from Middle Low German Kônrât, from Old Saxon *Cōnrād, ultimately from Proto-West Germanic *Kōnirād.
Konrad m
Singular | |
Indefinite | |
Nominative | Konrad |
Accusative | Konrad |
Dative | Konradi |
Genitive | Konrads |
Konrad
Inflection of Konrad (Kotus type 5/risti, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | Konrad | Konradit | |
genitive | Konradin | Konradien | |
partitive | Konradia | Konradeja | |
illative | Konradiin | Konradeihin | |
singular | plural | ||
nominative | Konrad | Konradit | |
accusative | nom. | Konrad | Konradit |
gen. | Konradin | ||
genitive | Konradin | Konradien | |
partitive | Konradia | Konradeja | |
inessive | Konradissa | Konradeissa | |
elative | Konradista | Konradeista | |
illative | Konradiin | Konradeihin | |
adessive | Konradilla | Konradeilla | |
ablative | Konradilta | Konradeilta | |
allative | Konradille | Konradeille | |
essive | Konradina | Konradeina | |
translative | Konradiksi | Konradeiksi | |
abessive | Konraditta | Konradeitta | |
instructive | — | Konradein | |
comitative | See the possessive forms below. |
From Middle High German Kuonrāt, from Old High German Kuonrad, Chuonrad, from Proto-West Germanic *Kōnirād; equivalent to Proto-West Germanic *kōnī (“bold, brave”) + *rād (“counsel”). The modern spelling with final -d has been influenced by unshifted Central German and Low German variants.
Konrad m (proper noun, strong, genitive Konrads)
Borrowed from German Konrad, from Middle High German Kuonrāt, from Old High German Kuonrād, from Proto-West Germanic *Kōnirād.
Konrad m pers
Borrowed from Middle Low German Kônrât, from Old Saxon *Cōnrād, ultimately from Proto-West Germanic *Kōnirād. Imported to Sweden from Germany, first recorded in the Latinate form Conradus in 1293.
Audio: | (file) |
Konrad c (genitive Konrads)