Inherited from Ottoman Turkish مكه (mekke), from Arabic مَكَّة (makka).
Mekke
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Mekke | Mekkeler / Mekke'ler |
accusative | Mekke'yi | Mekkeleri / Mekke'leri |
dative | Mekke'ye | Mekkelere / Mekke'lere |
locative | Mekke'de | Mekkelerde / Mekke'lerde |
ablative | Mekke'den | Mekkelerden / Mekke'lerden |
genitive | Mekke'nin | Mekkelerin / Mekke'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Mekke'm | Mekkelerim / Mekke'lerim |
senin (your) | Mekke'n | Mekkelerin / Mekke'lerin |
onun (his/her/its) | Mekke'si | Mekkeleri / Mekke'leri |
bizim (our) | Mekke'miz | Mekkelerimiz / Mekke'lerimiz |
sizin (your) | Mekke'niz | Mekkeleriniz / Mekke'leriniz |
onların (their) | Mekke'si / Mekkeleri / Mekke'leri | Mekkeleri / Mekke'leri |