(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Oppius m sg (genitive Oppiī or Oppī); second declension
Second-declension noun, singular only.
singular | |
---|---|
nominative | Oppius |
genitive | Oppiī Oppī1 |
dative | Oppiō |
accusative | Oppium |
ablative | Oppiō |
vocative | Oppī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Oppius (feminine Oppia, neuter Oppium); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | Oppius | Oppia | Oppium | Oppiī | Oppiae | Oppia | |
genitive | Oppiī | Oppiae | Oppiī | Oppiōrum | Oppiārum | Oppiōrum | |
dative | Oppiō | Oppiae | Oppiō | Oppiīs | |||
accusative | Oppium | Oppiam | Oppium | Oppiōs | Oppiās | Oppia | |
ablative | Oppiō | Oppiā | Oppiō | Oppiīs | |||
vocative | Oppie | Oppia | Oppium | Oppiī | Oppiae | Oppia |