(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Remmius m sg (genitive Remmiī or Remmī); second declension
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Remmius |
Genitive | Remmiī Remmī1 |
Dative | Remmiō |
Accusative | Remmium |
Ablative | Remmiō |
Vocative | Remmī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Remmius (feminine Remmia, neuter Remmium); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | Remmius | Remmia | Remmium | Remmiī | Remmiae | Remmia | |
Genitive | Remmiī | Remmiae | Remmiī | Remmiōrum | Remmiārum | Remmiōrum | |
Dative | Remmiō | Remmiō | Remmiīs | ||||
Accusative | Remmium | Remmiam | Remmium | Remmiōs | Remmiās | Remmia | |
Ablative | Remmiō | Remmiā | Remmiō | Remmiīs | |||
Vocative | Remmie | Remmia | Remmium | Remmiī | Remmiae | Remmia |